Γιατί η ισλαμική ταυτότητα είναι ασύμβατη με τον δυτικό τρόπο ζωής

Η νέα βομβιστική επίθεση στο μετρό του Λονδίνου επαναφέρει τις φρέσκες, άλλωστε μνήμες από επιθέσεις της ισλαμικής τρομοκρατίας, αλλά και την προ δεκαετίας πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στη βρετανική πρωτεύουσα. Κάθε φορά που μία μεγάλη ή μικρής εμβέλειας τέτοια επίθεση διαταράσσει την καθημερινότητα σε κάποια δυτική πόλη, επανέρχεται και το κρίσιμο ζήτημα της σχέσης των μουσουλμανικών κοινοτήτων στη Δύση με τον υπόλοιπο πληθυσμό.

Του Σταύρου Λυγερού

Παλαιότερα τόσο ο ευρωπαϊκός φιλελευθερισμός όσο και η Αριστερά πίστευαν ότι η ένταξη των μουσουλμάνων μεταναστών στην παραγωγική διαδικασία θα οδηγούσε σύντομα όχι μόνο σε κοινωνική ενσωμάτωση, αλλά και σε αφομοίωσή τους. Είχαν αλαζονικά υποτιμήσει τη δύναμη της ισλαμικής ταυτότητας, με την έννοια της θρησκευτικής-πολιτισμικής διαφοράς.

Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η ενσωμάτωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων στις ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι δύσκολη και συχνά αδύνατη. Στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις έχουν παγιωθεί άτυπα γκέτο μουσουλμάνων που λειτουργούν σαν παράλληλες μικροκοινωνίες, και μάλιστα σε αντίφαση με την ευρύτερη κοινωνία. Και όχι μόνο αυτό. Σε πρώην αποικιοκρατικές χώρες, όπως η Βρετανία και η Γαλλία, όπου υπάρχουν μουσουλμανικές κοινότητες τρίτης γενιάς, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός αναπτύσσεται.

Παρά τα μαθήματα που μας δίνει η πραγματικότητα, οι υποστηρικτές του μοντέλου της πολυπολιτισμικής κοινωνίας συνεχίζουν να υποτιμούν την ιδιαιτερότητα και τη δύναμη της ισλαμικής ταυτότητας. Το Ισλάμ δεν είναι απλή θρησκεία. Είναι ταυτοχρόνως και δικαιικό σύστημα που καθορίζει τον τρόπο ζωής των πιστών. Δικαιικό σύστημα, μάλιστα, ασύμβατο με τις φιλελεύθερες συνταγματικές αρχές, με το νομικό πολιτισμό και με τα ήθη των δυτικών κοινωνιών.

Ασυμβατότητα και αντιφάσεις

Για τον πιστό της σκληροπυρηνικής ερμηνείας του Κορανίου που ζει στη Δύση, η ασυμβατότητα αυτή είναι πηγή αντιφάσεων. Ή θα πρέπει να παραβιάζει την πίστη του ή θα πρέπει να παραβιάζει τις νομικές υποχρεώσεις που έχει ως πολίτης. Συνήθως τις αποδέχεται μόνο προσχηματικά.

Για τον φανατικό ισλαμιστή δεν υφίσταται καν αντίφαση. Γι’ αυτόν σημείο αναφοράς είναι το Κοράνι και η σαρία (ισλαμικός νόμος). Το σύνταγμα και οι νόμοι του δυτικού κράτους στο οποίο ζει είναι απορριπτέοι και περιφρονητέοι. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όποιος προσχωρεί στον ισλαμικό φονταμενταλισμό δεν είναι απλός παραβάτης ενός νόμου. Είναι αρνητής συνολικά των δυτικών αξιών, καθώς και των νομικών και ηθικών παραγώγων τους.

Σε ακραίες περιπτώσεις η ένταση της ισλαμικής ταυτότητας προσλαμβάνει διαστάσεις απόρριψης της κοινωνίας, και σε ακόμα πιο ακραίες διαστάσεις ενεργού εχθρότητας. Οι τζιχαντιστές ουσιαστικά θέτουν τον εαυτό τους εκτός της κοινωνίας στην οποία μεγάλωσαν. Για την ακρίβεια, τη θεωρούν θρησκευτικό και πολιτισμικό εχθρό τους.

Μπορούν να σκοτώσουν ακόμα και γείτονες και συμμαθητές τους. Γι’ αυτό και, όταν πραγματοποιούν τρομοκρατικές επιθέσεις, εκλαμβάνουν τον θρήνο και την αγανάκτηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών σαν επιβεβαίωση της σημασίας που είχε η πράξη τους στο πλαίσιο του “ιερού πολέμου”.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ "Γιατί η ισλαμική ταυτότητα είναι ασύμβατη με τον δυτικό τρόπο ζωής"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση