Η στημένη θριαμβολογία της κυβέρνησης

Κανένας δεν συμβιβάζεται με τη λεηλασία της Ελλάδας για να μη χάσει το ευρώ – ούτε με τη μετατροπή όλων των επομένων γενεών σε σκλάβους χρέους, καθώς επίσης σε φθηνούς εργαζόμενους της γερμανικής βιομηχανίας, με μνημόνια στο διηνεκές

Γράφει ο Ιάκωβος Ιωάννου

Ήμασταν ανέκαθεν υπέρ της Ευρωζώνης, προφανώς όχι της γερμανικής, καθώς επίσης υπέρ της ΕΕ – αφενός μεν επειδή εξασφαλίζει την ειρήνη στην Ευρώπη, αφετέρου λόγω του ότι της παρέχει προστασία απέναντι στην ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση. Θεωρούμε όμως ντροπή τον ισχυρισμό της κυβέρνησης, σύμφωνα με τον οποίο δεν τήρησε καμία από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, ενώ συμβιβάζεται με όλα όσα απαιτούν οι επιτηρητές, ο συμπλεγματικός κ. Σόιμπλε καλύτερα, επειδή οι Έλληνες θέλουν με κάθε θυσία να παραμείνουν μέλη της νομισματικής ένωσης!

Αναλυτικότερα, πιστεύουμε ότι κανένας Έλληνας, με εξαίρεση την ανεπαρκή εάν όχι διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία της χώρας, δεν θέλει το ευρώ με αντάλλαγμα την κατοχή της πατρίδας του – ενώ δεν ανέχεται τους συνεχείς εξευτελισμούς και τις προσβολές της Γερμανίας, ούτε την πολιτική των υποκλίσεων, της υποτέλειας και της διεθνούς επαιτείας της κυβέρνησης του ούτε για το ευρώ, ούτε για τίποτα στον κόσμο.

Εκτός αυτού, κανένας δεν συμβιβάζεται με τη λεηλασία της Ελλάδας για να μη χάσει το ευρώ – ούτε με τη μετατροπή όλων των επομένων γενεών σε σκλάβους χρέους, καθώς επίσης σε φθηνούς εργαζόμενους της γερμανικής βιομηχανίας, με μνημόνια στο διηνεκές.

Ειδικά όσον αφορά το ευρώ, ο λόγος που τάσσεται η πλειοψηφία υπέρ του δεν είναι το νόμισμα αυτού καθεαυτού – αλλά η πλήρης έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στους διαφθαρμένους και ανίκανους πολιτικούς που θα χειριζόταν τη δραχμή, με μοναδικό στόχο το δικό τους συμφέρον.

Περαιτέρω, θεωρούμε εξευτελιστική την παράσταση που στήνεται ξανά, σε σχέση με το Euro Group – ειδικά όσον αφορά την επιμήκυνση του χρέους, αφού ακόμη και ο πιο ανόητος καταλαβαίνει πως είναι δεδομένη, με κριτήριο τα ληξιπρόθεσμα τοκοχρεολύσια (γράφημα).

Με απλά λόγια, ακόμη και αν υποθέσουμε πως θα συνεχιστούν τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα του 4,2% εις βάρος της οικονομίας μας, η Ελλάδα θα μπορεί να εξυπηρετεί μόνο τους τόκους των δανείων της έως το 2020 – σε καμία περίπτωση τις δόσεις των δανείων και ασφαλώς όχι τους τόκους των 10,9 δις € του 2021 (επί πλέον σε αυτούς των εντόκων γραμματίων των ελληνικών τραπεζών), των 24,4 δις € του 2022, των 17,5 δις € του 2023 κοκ.

Επομένως είναι ηλίου φαεινότερη η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των τόκων, καθώς επίσης η ανάγκη αναχρηματοδότησης των δόσεων – όπου είναι ανόητο να θεωρεί κανείς ότι, η έξοδος στις αγορές με τα δεκανίκια της ΕΚΤ (διαφορετικά κανένας επενδυτής στον πλανήτη δεν θα δάνειζε μία χώρα με δημόσιο χρέος 180% του ΑΕΠ της, με ληξιπρόθεσμο ιδιωτικό πάνω από 200 δις €, με κατεστραμμένη οικονομία κοκ.) θα ήταν προτιμότερη ή/και επιτυχία της Ελλάδας – όταν τα επιτόκια θα είναι πάνω από το 3% έναντι κάτω του 1% σήμερα από τον ESM.

Ως εκ τούτου, η στημένη θριαμβολογία της κυβέρνησης, όσον αφορά την αναδιάρθρωση του χρέους που δήθεν θα καταφέρει να πετύχει μετά από ηρωικές διαπραγματεύσεις, μοιάζει σαν να απευθύνεται σε διανοητικά ανάπηρους ακροατές – οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν πως διαφορετικά δεν αποφεύγεται η στάση πληρωμών. 

Μία στάση πληρωμών που ασφαλώς δεν θέλουν οι επιτηρητές, αφενός μεν επειδή θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα στους ίδιους, αφετέρου λόγω του ότι ο στόχος τους δεν είναι η είσπραξη των χρεών της χώρας, αλλά η ολοκληρωτική εξαγορά και η κατοχή της – με το αστείο ποσόν των 300 δις € που δεν θα της δοθεί, αλλά θα το χρωστάει! Εάν αυτό δεν είναι το άκρον άωτο της συλλογικής ανοησίας, τότε τι είναι;

Κλείνοντας αξίζει να αναφερθεί κανείς στην έννοια της ανάγκης επενδύσεων πάνω από 200 δις € που έχει η Ελλάδα στα ήδη υφιστάμενα πάγια της, για να μην καταρρεύσει. Εδώ πρόκειται κυρίως για το ότι, τα τελευταία χρόνια σχεδόν καμία ελληνική επιχείρηση δεν έχει συντηρήσει τον εξοπλισμό της, για να μην καταστραφεί εντελώς και προκληθούν ατυχήματα – όπως φάνηκε από το πρόσφατο δυστύχημα της ΔΕΗ, το οποίο θα της κοστίσει εκατοντάδες εκατομμύρια, ενώ θα μπορούσε να στοιχίσει επί πλέον ανθρώπινες ζωές.

Εν προκειμένω, εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, η οποία οφείλεται στην οικονομική αδυναμία των επιχειρήσεων λόγω της κρίσης, καθώς επίσης στην ανάλγητη νομοθεσία που δεν επιτρέπει την εξαίρεση των επενδύσεων από τη φορολογία, ο παραγωγικός μας μηχανισμός θα καταρρεύσει εντελώς – ενώ δεν θα είναι σίγουρη ούτε η παροχή ηλεκτρισμού, ούτε η ύδρευση, ούτε η λειτουργία των νοσοκομείων, ούτε τίποτα. Εάν λοιπόν δεν ληφθούν ανάλογα μέτρα από την κυβέρνηση, όλα όσα θα συμβούν θα είναι δική της ευθύνη – ένα έγκλημα που ασφαλώς δεν θα μείνει ατιμώρητο.

ΥΓ: Ο Καποδίστριας είχε πει στο Μαυροκορδάτο πως αυτός που συνομιλεί με τον εχθρό είναι προδότης – καθαρά και ξάστερα. Ο Σόιμπλε, με τον οποίο συνομιλεί ο πρόεδρος της δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός, ο αρχηγός τη αξιωματικής αντιπολίτευσης και όλοι οι άλλοι, ασφαλώς δεν είναι φίλος – αφού κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει διασύρει, προσβάλλει και εξευτελίσει την Ελλάδα σε τέτοιο βαθμό.

Επομένως τι θα ήταν όλοι αυτοί κατά τον Καποδίστρια; Πόσο σεβασμό αξίζουν; Γιατί παραμένουν στη Βουλή, στην κυβέρνηση ή όπου αλλού εάν δεν συμφωνούν με τα μαρτύρια, στα οποία υποβάλλονται οι Έλληνες; Μήπως ο μοναδικός λόγος είναι η νομή της εξουσίας και η αποφυγή της τιμωρίας για τα εγκλήματα τους;

Γιατί τους ανέχονται αλήθεια οι Πολίτες; Τι φοβούνται περισσότερο από αυτά που τους συμβαίνουν, καθώς επίσης από τα ακόμη χειρότερα που θα τους συμβούν; Δεν ντρέπονται να τους εξευτελίζουν διεθνώς και να τους ξεπουλούν σε τιμές ευκαιρίας μαζί με τις οικογένειες τους, ισχυριζόμενοι επαίσχυντα πως το κάνουν για το καλό τους;

Δεν βλέπουν ότι δεν τους επιτρέπουν ούτε καν να λειτουργήσουν τις εταιρείες τους, επιβαρύνοντας τους με φόρους που υπερβαίνουν το 100% των εσόδων τους; Πρέπει να είναι οικονομολόγος κανείς για να το καταλάβει; Πόσο πιο κάτω είναι τα όρια της ανοχής και αντοχής μίας κοινωνίας; Πόσο πιο χαμηλά πρέπει να πέσει η εθνική της υπερηφάνεια για να τολμήσει να αντιδράσει; Δεν καταλαβαίνουν οι Έλληνες πως το παιχνίδι είναι στημένο ενώ ο αντίπαλος, παρά το ότι είναι πολύ πιο ισχυρός, έχει εξαγοράσει τις συνειδήσεις όλων των ηγετών της χώρας τους;

Πηγή Analyst

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση