Δύο πολεμικά πλοία των ΗΠΑ κρατούνται από το Ιράν στον Κόλπο

To αμερικανικό Πεντάγωνο ανακοίνωσε την Τρίτη ότι στιγμιαία έχασε την επαφή με δύo επιχειρησιακά του πλοία στον Κόλπο.

Δύο πλοία του αμερικανικού στόλου κρατήθηκαν από το Ιράν στον Κόλπο καθώς έκαναν τη διαδρομή Κουβέιτ - Μπαχρέιν, μεταδίδουν ΜΜΕ επικαλούμενα ως πηγή της πληροφορίας το αμερικανικό Πεντάγωνο.

Σύμφωνα με το Πεντάγωνο η Τεχεράνη διαβεβαίωσε την Ουάσιγκτον ότι τα δύο πλοία και τα πληρώματά τους θα αποδοθούν στο εγγύς μέλλον στις αμερικανικές αρχές.

Πηγή DimpeNews


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ζητείται Θαύμα...!

Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας

Εδώ και καιρό ο τόπος μας βουλιάζει ολοένα και πιο βαθιά μες στην απόγνωση. Κυβερνήσεις ανεβοκατεβαίνουν, φέρνοντας όλες τους ανεξαιρέτως όλο και πιο κοντά την εκποίηση της χώρας και συνεχίζοντας μεθοδικά το βασικό έργο τους, δηλαδή την πνευματική διάλυση αυτού του λαού, μέσα από το επί δεκαετίες συστηματικό ξεχαρβάλωμα των αξιών του, της πίστης, της γλώσσας και της παιδείας του. Ενός λαού που περνά τραγικές στιγμές, όχι μόνο λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά πρωτίστως επειδή χωρίς πλέον ιστορική μνήμη, εθνικά απονευρωμένος και θρησκευτικά αποχρωματισμένος, έχει χάσει πια τα πνευματικά του αντισώματα, αυτά που του επέτρεπαν να επιβιώνει και να αναγεννιέται σε οικονομικά ή πολιτικά πολύ χειρότερους από τον σημερινό καιρούς. Κι έχει απομείνει χαμένος μέσα στις αυταπάτες των «εκσυγχρονιστικών» του ειδώλων και της ευδαιμονιστικής του πλάνης, αποστερημένος από τα πιο ζωτικά στοιχεία της ίδιας του της ταυτότητας, σε πλήρη αποστασία από τον Θεό, παραζαλισμένος κι αλλοπρόσαλλος, εθισμένος πλέον στο να καταπίνει αμάσητα τόσα και τόσα νεοταξίτικα «προοδευτικά» σκουπίδια, βουλιάζοντας καθημερινά στην ανοησία, την ασυναρτησία και τη χυδαιότητα.

Υπό τις συνθήκες αυτές, είναι φανερό πως η κατάσταση ανθρωπίνως δεν είναι αναστρέψιμη πια. Βρισκόμαστε στο μακράν χειρότερο σημείο της μακραίωνης Iστορίας μας, στο έσχατο σημείο της πνευματικής παρακμής μας. Και αυτό είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να αλλάξει, παρά μόνο με κάποιο μεγάλο θαύμα. Κάποια μεγάλη άνωθεν παρέμβαση που θα ανακόψει την ελεύθερη πτώση μας στην άβυσσο, που θα σταματήσει αυτή την τραγική πορεία του λαού μας προς το ιστορικό του Τέλος. Ζητείται επειγόντως ένα θαύμα λοιπόν…

Αυτό το θαύμα όμως δεν είναι τόσο απλό να γίνει. Όχι ασφαλώς γιατί δεν μπορεί να γίνει, ούτε επειδή δεν το θέλει ο Θεός. Άλλος είναι ο λόγος - και αυτόν τον φανερώνει με ενάργεια το περιστατικό από το Ευαγγέλιο, όπου εμφανίζεται ο Χριστός να επισκέπτεται τη Ναζαρέτ για να κηρύξει. Οι συντοπίτες του όμως δεν τον αποδέχθηκαν, τον αντιμετώπισαν με εχθρική δυσπιστία και γι’ αυτό δεν μπόρεσε εκεί να κάνει κανένα μεγάλο θαύμα, εκτός από τη θεραπεία ελάχιστων αρρώστων, και έφυγε στενοχωρημένος: «καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύναμιν ποιῆσαι, εἰ μὴ ὀλίγοις ἀῤῥώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσε. καὶ ἐθαύμαζε διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν» (Μαρκ. 6.5-6).

Και αυτό το εύγλωττο συμβάν δεν σημαίνει βέβαια πως ο Χριστός δεν είχε πραγματικά τη δύναμη να θαυματουργήσει. Αποδεικνύει όμως ξεκάθαρα ότι το θαύμα, για να συντελεστεί, απαιτεί όχι μόνο τη θεία ενέργεια, αλλά και την ανθρώπινη συναίνεση, δηλαδή την πίστη και την επιθυμία του ανθρώπου. Γιατί αν ο Θεός θαυματουργούσε χωρίς αυτά, θα παραβίαζε πολύ απλά την ελευθερία του - κι έτσι, ενώ τον έπλασε για να έχει το αυτεξούσιον και εθελότρεπτον, τότε ουσιαστικά θα τον κατέστρεφε.

Σε αυτό λοιπόν το σημείο βρισκόμαστε σήμερα, λίγο μόλις μετά την έλευση της νέας χρονιάς. Το θαύμα που θα σώσει τον λαό μας μπορεί να πραγματοποιηθεί, αλλά μόνο με τη δική του συνέργεια. Δεν θα μας σώσουν από μόνες τους ούτε οι προφητείες των αγίων (άδηλο και κρύφιο το πότε και το πώς ακριβώς θα εκπληρωθούν), ούτε η αγιασμένη γη μας (μια γη γεμάτη κόκαλα αγίων και ποτισμένη με το αίμα χιλιάδων μαρτύρων και ηρώων, που όμως πλέον από πνευματικής πλευράς τη βρωμίζουμε και την προδίδουμε καθημερινά), ούτε και το ότι υπήρξαμε κάτι σαν περιούσιος λαός επί αιώνες (γιατί οι βουλές του Θεού μπορούν να αλλάζουν και, πέραν της αγάπης Του, υπάρχει και το ενδεχόμενο της οργής Του - είναι άλλωστε ήδη άξιον απορίας ποια απερινόητη μεγαλοθυμία Του μάς κρατάει ακόμα και δεν μας έχει ήδη καταποντίσει οριστικά μες στ’ αποκαΐδια της αθλιότητάς μας). Το πιο βασικό απ’ όλα είναι να αναρωτηθούμε αν μας αξίζει να σωθούμε, σε αυτές τις εσχατιές της παρακμής που έχουμε καταντήσει, και φυσικά αν θέλουμε να σωθούμε. Η απάντηση και στα δύο αυτά ερωτήματα είναι μία. Και λέγεται μετάνοια. Μετάνοια ειλικρινής και ολοκληρωτική. Αυτή θα είναι η δική μας συνέργεια και συμμετοχή.

Και φυσικά να ξεκαθαρίσουμε ότι μετάνοια δεν σημαίνει ούτε παθητικότητα, ούτε αδράνεια όσον αφορά τις εν τω κόσμω δραστηριότητές μας. Ο Θεός δεν μας θέλει παθητικούς, να τα περιμένουμε όλα άνωθεν - και αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι (για το «συν Αθηνά και χείρα κίνει») ισχύει απολύτως και για μας. Θα πολεμήσουμε λοιπόν και μέσα στον κόσμο, με όποιες κοινωνικές, πολιτικές ή άλλες δράσεις μπορούμε, γιατί απλούστατα είναι τέτοια η λαίλαπα που έρχεται, που κανείς δεν έχει πλέον το δικαίωμα να παραμένει αδρανής. Όλες όμως οι πράξεις μας, για να έχουν αποτέλεσμα, μπορεί να γίνουν μόνο συν Θεώ. Μόνο με το αυτεπίγνωτον της αθλιότητάς μας, μόνο με την οριστική ταφή του ελεεινού πτώματος μέσα μας, μόνο με το κλάμα της ειλικρινούς επιστροφής μας, μόνο με την επίκληση του ελέους Του. Μόνο έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε πια. Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι καιροί μας τελειώνουν πλέον κάπου εδώ. Και ό,τι επί αιώνες χτίσαμε, χάνεται σε λίγο οριστικά μαζί μας μες στα συντρίμμια.

Ελλάδα 2016. Τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν συνεχώς πάνω από την καταρρέουσα χώρα, κάνοντας ολοένα και πιο ορατά τα σημεία των καιρών. Μέρες ζοφερές και ταραγμένες ανοίγονται μπροστά μας, με μια και μόνη ελπίδα να αχνοφέγγει μες στον ορυμαγδό. Ο έχων νουν ψηφισάτω…


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η Γερμανία άρχισε να καταλαβαίνει τι σημαίνει λαθρομετανάστευση

Μετά την Πρωτοχρονιά της φρίκης, η Γερμανία φαίνεται να σκέφτεται πολύ σοβαρά το αν είναι σημαντικότερη η ασφάλεια των γερμανών πολιτών, από την βιτρίνα του γερμανικού ανθρωπισμού που επιχείρησε να διαφημίσει διεθνώς η γερμανίδα καγκελάριος κ. Μέρκελ.
Σύμφωνα με στοιχεία που δόθηκαν από την γερμανική αστυνομία περίπου 2.500 πρόσφυγες φθάνουν στην Γερμανία καθημερινά από την αρχή του χρόνου.

Συγκεκριμένα, μέχρι χθες είχαν περάσει τα σύνορα 27.358 άνθρωποι, ωστόσο πρόκειται για αριθμό σαφώς μικρότερο από τους αντίστοιχους του καλοκαιριού, όταν έφθαναν στην Γερμανία περί τους 8.000 πρόσφυγες ημερησίως. Αν πάντως αυτός ο ρυθμός συνεχιστεί, επισήμαναν οι αρχές, ο συνολικός αριθμός των προσφύγων θα ξεπεράσει και για το 2016 το ένα εκατομμύριο.

Το 2015, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης, η Γερμανία υποδέχτηκε 1,1 εκατομμύριο πρόσφυγες. Και, αυτή είναι μόνο η αρχή, αφού η Γερμανία χαρακτηρίζεται ως "παράδεισος" για τους πρόσφυγες και τους λαθρομετανάστες, εξαιτίας των κοινωνικών επιδομάτων που χορηγεί η κυβέρνηση του Βερολίνου.

Η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε ταχύτερη διαδικασία απέλασης αλλοδαπών κακοποιών

Σημαντικά ταχύτερες διαδικασίες απέλασης αλλοδαπών κακοποιών αποφάσισε σήμερα η γερμανική κυβέρνηση, υπό την πίεση των επιθέσεων την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στην Κολονία και σε άλλες πόλεις.

Σύμφωνα με ανακοίνωση των υπουργών Εσωτερικών Τόμας Ντε Μεζιέρ και Δικαιοσύνης Χάικο Μάας, στο εξής θα απελαύνεται όποιος καταδικάζεται σε ποινή φυλάκισης -ανεξαρτήτως του ύψους της ποινής ή του εάν η ποινή έχει ανασταλτικό χαρακτήρα ή όχι.

«Είναι μια σκληρή αλλά δίκαιη απάντηση του κράτους σε όποιον πιστεύει ότι παρά το γεγονός ότι αναζητεί εδώ προστασία, μπορεί να διαπράττει εγκλήματα χωρίς αυτό να έχει συνέπειες στην παρουσία του εδώ στη Γερμανία», δήλωσε ο κ. Ντε Μεζιέρ και ανέφερε τις σεξουαλικές επιθέσεις σε γυναίκες στην Κολονία ως αιτία για την αυστηροποίηση της νομοθεσίας. «Οι εγκληματίες πρέπει να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες του νόμου. Και για τους αλλοδαπούς είναι και η απέλαση μια από αυτές τις συνέπειες», δήλωσε από την πλευρά του ο κ. Μάας.

Η νέα νομοθεσία αφορά κυρίως επιθέσεις κατά της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, της σεξουαλικής αυτοδιάθεσης και της περιουσίας, καθώς και τις επιθέσεις εναντίον αστυνομικών.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Βόμβα στην Κωνσταντινούπολη τινάζει στον αέρα την Τουρκία

Τρομοκρατική επίθεση με 10 νεκρούς και 15 τραυματίες στην Κωνσταντινούπολη

Τουλάχιστον 10 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 15 τραυματίσθηκαν σήμερα το πρωί (10.18 τοπική ώρα) στην Κωνσταντινούπολη κατά την ισχυρή έκρηξη, που έγινε στο αρχαίο ιπποδρόμιο και πιθανότατα οφείλεται σε τρομοκρατική ενέργεια, σύμφωνα με τις αρχές, η οποία συγκλόνισε το ιστορικό κέντρο της πόλης, την πλατεία του Σουλτάναχμετ, δίπλα στην Αγία Σοφία και το Μπλε Τζαμί.

Ερντογάν: "Καμικάζι συριακής καταγωγής διέπραξε αυτήν την τρομοκρατική ενέργεια"

Η έκρηξη στην Κωνσταντινούπολη οφείλεται σε "επίθεση αυτοκτονίας που διαπράχθηκε από Σύρο", δήλωσε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. "Ενας καμικάζι συριακής καταγωγής διέπραξε αυτήν την τρομοκρατική ενέργεια", είπε, χωρίς να έχει κανένα στοιχείο στη διάθεσή του, αλλά θέλοντας, προφανώς, να στρέψει το διεθνές ενδιαφέρον στην Συρία του Άσαντ, την οποία επιχειρεί και να ενοχοποιήσει ο τούρκος πρόεδρος...

Η Τουρκία αποτελεί τον πρώτο στόχο όλων των τρομοκρατικών οργανώσεων της περιοχής και τις αντιμετωπίζει όλες ίσα, πρόσθεσε. Ο τούρκος πρόεδρος διευκρίνισε ότι μεταξύ των νεκρών και των τραυματιών της σημερινής επίθεσης περιλαμβάνονται ξένοι και τούρκοι πολίτες.

Α. Νταβούτογλου: Γερμανοί οι περισσότεροι νεκροί

Οι περισσότεροι από τους 10 νεκρούς της σημερινής επίθεσης αυτοκτονίας στην Κωνσταντινούπολη ήταν Γερμανοί πολίτες, δήλωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου στην καγκελάριο της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί της, δήλωσαν πηγές του πρωθυπουργικού του γραφείου.

Ο Νταβούτογλου δήλωσε επίσης στη Μέρκελ κατά την ίδια τηλεφωνική επικοινωνία ότι οι Γερμανοί αξιωματούχοι θα ενημερώνονται σχετικά με τις λεπτομέρειες από τη συνεχιζόμενη έρευνα όσον αφορά την επίθεση αυτή αυτοκτονίας.

Μέρκελ: H τρομοκρατία έδειξε το άσχημό της πρόσωπο, απαιτείται να δράσουμε

Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Frank-Walter Steinmeier δήλωσε ότι Γερμανοί πολίτες μπορεί να έχασαν τη ζωή τους από τη σημερινή επίθεση αυτοκτονίας στην Κωνσταντινούπολη που προκάλεσε το θάνατο τουλάχιστον 10 ανθρώπων και πρόσθεσε ότι Γερμανοί είναι σχεδόν βέβαιο ότι βρίσκονται μεταξύ των τραυματιών.

"Αυτή τη στιγμή πρέπει να υποθέσουμε ότι και Γερμανοί έχουν τραυματιστεί σε αυτήν την τρομοκρατική επίθεση", δήλωσε ο κ.Steinmeier σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Βερολίνο.
"Επίσης δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι Γερμανοί βρίσκονται μεταξύ των νεκρών", πρόσθεσε.

Λίγο νωρίτερα η καγκελάριος της Γερμανίας Angela Merkel είχε δηλώσει και αυτή ότι Γερμανοί πολίτες μπορεί να βρίσκονται μεταξύ των θυμάτων της επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη.

"Δεν έχουμε ακόμη όλες τις πληροφορίες (...) αλλά μας ανησυχεί πολύ το γεγονός ότι Γερμανοί πολίτες θα μπορούσε και βρίσκονται μάλλον μεταξύ των θυμάτων", δήλωσε.

"Η διεθνής τρομοκρατία έδειξε το άσχημό της πρόσωπο", πρόσθεσε η καγκελάριος και κατέληξε: "Απαιτείται να δράσουμε με αποφασιστικό τρόπο εναντίον της".

Ξένοι οι περισσότεροι

Οι περισσότεροι από τους 10 ανθρώπους που σκοτώθηκαν από την επίθεση αυτοκτονίας ήταν ξένοι, όπως δήλωσε ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Νουμάν Κουρτουλμούς.

Οι αρχές μπόρεσαν εξάλλου να αναγνωρίσουν τον δράστη της επίθεσης αυτής, ο οποίος είναι ένας Σύρος πολίτης, γεννηθείς το 1988 και διερευνούν τις διασυνδέσεις του, πρόσθεσε ο Κουρτουλμούς σε σύντομη δήλωση που έκανε σε δημοσιογράφους μετά την ολοκλήρωση μιας συνόδου ασφαλείας που πραγματοποιήθηκε με τον πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου.
Ο Κουρτουλμούς κατέληξε σημειώνοντας ότι 2 από τους 15 τραυματίες είναι σε σοβαρή κατάσταση.

Γερμανοί και νορβηγοί τουρίστες περιλαμβάνονται στους τραυματίες, μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο CNN Turk, ενώ εκπρόσωπος τουριστικού γραφείου δήλωσε στο Reuters ότι ομάδα γερμανών τουριστών βρισκόταν την περιοχή την ώρα της έκρηξης, αλλά δεν είναι σαφές εάν γερμανοί τουρίστες περιλαμβάνονται μεταξύ των θυμάτων.

Το υπουργείο Εξωτερικών της Νορβηγίας επιβεβαίωσε ότι ένας Νορβηγός τραυματίσθηκε κατά την έκρηξη στην Κωνσταντινούπολη και ότι νοσηλεύεται.

"Είδα τουλάχιστον δέκα τραυματίες, ένας από τους οποίους υποβοηθείτο από τουρίστες. Είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι δεν πρόκειται για βόμβα, αλλά για επίθεση αυτοκτονίας", δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας.

"Η έκρηξη ήταν τόσο ισχυρή που σείστηκε το έδαφος", δήλωσε άλλος μάρτυρας, ενώ άλλες μαρτυρίες κάνουν λόγο για μία "γιγάντια μπάλα φωτιάς".

Νωρίτερα, το τηλεοπτικό δίκτυο Haberturk μετέδιδε ότι η έκρηξη είναι πιθανόν να προκλήθηκε από ανατίναξη βομβιστή αυτοκτονίας, χωρίς να αναφέρει τις πηγές, με την εφημερίδα Radikal να μεταδίδει την πληροφορία αστυνομικής πηγής ότι πρόκειται για επίθεση αυτοκτονίας.

Αυτόπτης μάρτυρας δήλωσε στην εφημερίδα Hurriyet ότι είδε άτομο που φορούσε ζώνη με εκρηκτικά στον τόπο της έκρηξης. Η εφημερίδα σημειώνει ότι πρόκειται για μία επιβεβαιωμένη πληροφορία.



Τουρκία: Η λίρα και το χρηματιστήριο καταγράφουν πτώση μετά την έκρηξη

Πτώση καταγράφουν οι τιμές των τουρκικών μετοχών και ομολόγων καθώς και η ισοτιμία της τουρκικής λίρας μετά την έκρηξη που σημειώθηκε σε τουριστική περιοχή της Κωνσταντινούπολης, μεταδίδει το πρακτορείο Bloomberg.

Το τουρκικό νόμισμα υποχώρησε 0,2% στις 3,0438 λίρες ανά δολάριο, χάνοντας κέρδη έως 0,2% που σημείωνε νωρίτερα. Ο χρηματιστηριακός δείκτης Borsa Istanbul 100 αντέστρεψε τα κέρδη έως 0,7% που σημείωνε και καταγράφει απώλειες 0,4%. Οι τιμές των τουρκικών 10ετών ομολόγων μειώθηκαν, ωθώντας τις αποδόσεις τους σε άνοδο 8 μονάδων βάσης στο 11,39%.

«Πολιτικοί και γεωπολιτικοί κίνδυνοι κινούν και πάλι τις εγχώριες αγορές. Αυτό θα φέρει το νόμισμα σε αρνητικό έδαφος. Περιμένω περαιτέρω πωλήσεις», δήλωσε ο επικεφαλής συναλλαγών της τράπεζας ING στην Κωνσταντινούπολη.

Το γερμανικό ΥΠΕΞ κάλεσε τους γερμανούς πολίτες να αποφεύγουν τους τουριστικούς τόπους της Κωνσταντινούπολης

Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τους γερμανούς πολίτες να αποφεύγουν τους τουριστικούς τόπους της Κωνσταντινούπολης μετά την αιματηρή έκρηξη, πιθανότατα τρομοκρατική επίθεση, στο ιστορικό κέντρο της πόλης.

"Συνιστάται μετ΄επιτάσεως στους ταξιδιώτες που βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη να αποφεύγουν προσωρινά πολυσύχναστες, τοποθεσίες, κυρίως σε δημόσιους χώρους και γύρω από σημεία τουριστικού ενδαιφέροντος", αναφέρεται στην ανακοίνωσην που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών.

Σχόλιο ιστολογίου: Αν και ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν "έτρεξε" να στοχοποιήσει τον δράστη της βομβιστικής ενέργειας ως σύρο υπήκοο, θεωρούμε πολύ πιθανό η καταγωγή του δράστη να αλλάξει το επόμενο χρονικό διάστημα (ίσως και μέσα στην ημέρα) και νέες πληροφορίες που θα επικαλεστεί η τουρκική κυβέρνηση, θα στοχοποιούν ως τζιχαντιστή ή και ως Κούρδο τον βομβιστή της πολύνεκρης επίθεσης. Όμως, η τουρκική κυβέρνηση γνωρίζει (από την πρώτη στιγμή) το ποιός βρίσκεται πίσω από το συγκεκριμένο αιματηρό περιστατικό... Και η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι μέρος ενός εφιάλτη που τόσο ο Νταβούτογλου όσο και ο Ερντογάν απεύχονταν να γίνει πραγματικότητα...


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

H Συρία είναι το Στάλινγκραντ της Μέσης Ανατολής

Μέρα νύχτα, εδώ και χρόνια, μια ισοπεδωτική δύναμη σφυροκοπά ασταμάτητα μια φιλήσυχη χώρα, ένα από τα λίκνα του ανθρώπινου πολιτισμού.
Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν πεθάνει και εκατομμύρια αναγκάστηκαν ή να εγκαταλείψουν ομαδικά τη χώρα ή να μετεγκατασταθούν σε άλλες περιοχές της. Σε αρκετές πόλεις και χωριά δεν έμεινε ούτε ένα σπίτι άθικτο.
Κι όμως η Συρία στέκει ορθή, παρ’ όλα τα δεινά της. 

Του Andre Vltchek* 
για το περιοδικό New Eastern Outlook
Απόδοση: "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Τα τελευταία τρία χρόνια έχω εργαστεί σε όλες σχεδόν τις περιφέρειες της Συρίας, αποκαλύπτοντας το πώς γεννήθηκε το ISIS σε στρατόπεδα που έστησε το ΝΑΤΟ στην Τουρκία και την Ιορδανία. Εργάστηκα στα κατεχόμενα υψίπεδα του Γκολάν και στο Ιράκ, αλλά και στον Λίβανο, μια χώρα που σήμερα έχει υποχρεωθεί να φιλοξενήσει 2 εκατομμύρια (ως επί το πλείστον Σύριους) πρόσφυγες.

Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Δύση ξεκίνησε την εκστρατεία αποσταθεροποίησης της Συρίας ήταν το γεγονός ότι δεν μπορούσε να ανεχθεί την στάση ανυπακοής της, αλλά και το γεγονός ότι το συριακό κράτος είχε δομηθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε η ευημερία των πολιτών της χώρας αυτής να προέχει των συμφερόντων των πολυεθνικών εταιρειών.

Πριν από δύο χρόνια και κάτι, μια πρώην συνεργάτιδα, υπεύθυνη για το μοντάζ των ταινιών μου, Ινδονήσια στην καταγωγή, ζητούσε επίμονα να της απαντήσω σε ένα ερώτημα. Έδειχνε αγανακτισμένη:

“Τόσος κόσμος πεθαίνει στη Συρία! Αξίζει αυτή η γενοκτονία; Δεν θα ήταν πιο εύκολο και συμφέρον για τους Σύριους να παραδοθούν απλά και να αφήσουν τις ΗΠΑ να τους πάρουν αυτά που ζητούν”;

Αιχμαλωτισμένη σε μια χρόνια κατάσταση αδράνειας, η  νεαρή εκείνη γυναίκα αναζητούσε μονίμως εύκολες λύσεις που θα της παρείχαν μια κάποια ασφάλεια αλλά και κάποια σημαντικά για την ίδια πλεονεκτήματα. Όπως ισχύει και για πολλά άλλα άτομα στην εποχή μας, προκειμένου να επιβιώσει και να εξελιχθεί, ανέπτυξε ένα πολύπλοκο σύστημα ψυχισμού που είχε ως βάση την προδοσία των προσωπικών αξιών, τους μηχανισμούς αυτοάμυνας και την αυταπάτη.

Τι να απαντήσει κανείς σε ένα τέτοιο ερώτημα; Άλλωστε, ήταν εύλογο από κάθε άποψη.

Ο Eduardo Galeano μου είπε κάποτε: “Οι λαοί γνωρίζουν πότε είναι η ώρα για να πολεμήσουν. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τους το υπαγορεύσουμε, αλλά όταν το αποφασίζουν, είναι υποχρέωσή μας να τους στηρίζουμε, ακόμα και να τους καθοδηγούμε, αν μας το ζητήσουν”.

Στα πλαίσια της σημερινής πρόκλησης, ο συριακός λαός πήρε την απόφασή του. Καμία κυβέρνηση, καμία πολιτική δύναμη δεν θα μπορούσε να οδηγήσει ένα ολόκληρο έθνος σε μια τέτοια μεγάλη συγκυρία ηρωισμού και αυτοθυσίας. Οι Ρώσοι το κατόρθωσαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Σύριοι το κατορθώνουν σήμερα.

Στην ερώτηση της συνεργάτιδάς μου πριν από δύο χρόνια, απάντησα με αυτά τα λόγια: “Έχω δει την ολική κατάρρευση της Μέσης Ανατολής. Δεν έμεινε τίποτε όρθιο. Οι χώρες που επέλεξαν να βαδίσουν στο δικό τους μονοπάτι κυριολεκτικά ισοπεδώθηκαν. Οι χώρες που υπέκυψαν στα κελεύσματα της Δύσης έχασαν την ψυχή τους, τον πολιτισμό και την ταυτότητά τους και μετατράπηκαν από χώρες σε άθλιους χώρους. Οι Σύριοι το γνώριζαν αυτό. Αν επέλεγαν να παραδοθούν, οι εισβολείς θα τους μετέτρεπαν σε ένα νέο Ιράκ, Υεμένη ή Λιβύη, ακόμα και σε νέο Αφγανιστάν”.

Έτσι η Συρία όρθωσε το ανάστημά της. Αποφάσισε να αγωνιστεί για τον εαυτό της και για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Ξανά και ξανά, κατόρθωσε να παραμείνει ακέραιη με το να επανεκλέγει την κυβέρνησή της. Ακούμπησε στο στρατό της. Ό,τι και αν λέει η Δύση, ό, τι και αν γράφουν οι προδοτικές ΜΚΟ, η απλή λογική απλά αναδεικνύει την αλήθεια.

Αυτή η μικρή χώρα δεν διαθέτει δικά της ισχυρά μέσα ενημέρωσης ώστε να μαθευτεί το μέγεθος του θάρρους και της αγωνίας της σε όλο τον κόσμο. Πάντα οι άλλοι γράφουν για τον αγώνα που δίνει, συχνά με εντελώς κακόβουλο τρόπο.

Αλλά είναι αναμφισβήτητο ότι, ενώ οι σοβιετικές δυνάμεις σταμάτησαν την προέλαση των Γερμανών Ναζί στο Στάλινγκραντ, οι Σύριοι έχουν καταφέρει να σταματήσουν τις φασιστικές δυνάμεις των Δυτικών συμμάχων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Όπως ήταν φυσικό, η Ρωσία ενεπλάκη άμεσα. Όπως ήταν επίσης φυσικό, η Κίνα την στήριξε, αν και συχνά παρέμεινε στη σκιά. Το Ιράν της παρείχε υποστήριξη. Τέλος, η Χεζμπολάχ οργάνωσε μια επική μάχη υπερασπιζόμενη την Δαμασκό από τις κτηνωδίες των εξτρεμιστών, τους οποίους εμπνεύστηκαν και όπλισαν η Δύση, η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία.

Ωστόσο, ό,τι κατορθώθηκε οφείλεται κυρίως στον λαό της Συρίας.

Είναι γεγονός ότι δεν έχει μείνει τίποτα από τη Μέση Ανατολή. Σήμερα κυλούν περισσότερα δάκρυα παρά σταγόνες βροχής στην αρχαία αυτή γη.

Κι όμως η Συρία στέκεται ακόμα ορθή. Καμένη, τραυματισμένη, αλλά ορθή.

Και όπως έχει αναφερθεί σε αρκετά δημοσιεύματα, αφού οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έσπευσαν για να σώσουν το συριακό έθνος, πάνω από 1 εκατομμύριο Σύριοι πολίτες κατόρθωσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους ... Συχνά αντίκρυσαν μόνο στάχτες και καταστροφή, αλλά παρηγορήθηκαν με τη σκέψη ότι πατούσαν ξανά το χώμα της πατρίδας τους.

Ακριβώς όπως έκαναν και οι κάτοικοι του Στάλινγκραντ, όταν επέστρεψαν στην πόλη τους πριν από 70 χρόνια.

Αν κάποιος μου έθετε το ίδιο ερώτημα σήμερα, εάν δηλαδή θα ήταν όλα ευκολότερα αν παρέδιδε ένας λαός τα όπλα και υπέκυπτε στην αυτοκρατορία, τι θα απαντούσα;

Θα του έλεγα τα εξής:

“Η ζωή έχει νόημα και αξίζει να τη ζεις, μόνο εάν μπορούν να εκπληρωθούν κάποιες βασικές προϋποθέσεις. Δεν προδίδουμε ποτέ μια μεγάλη αγάπη. Ούτε την αγάπη για κάποιο πρόσωπο, ούτε την αγάπη για την πατρίδα, ούτε για την ανθρωπότητα ούτε για τα ιδανικά μας. Αν κάποιος διαπράξει μια τέτοια προδοσία, είναι προτιμότερο να μην είχε γεννηθεί. Η επιβίωση της ανθρωπότητας είναι ο ιερότερος στόχος. Όχι ένα εφήμερο προσωπικό κέρδος ή μια αίσθηση «ασφάλειας», αλλά η επιβίωση όλων μας, ως λαών, και η ασφάλεια όλων μας, ως ατόμων”.

Όταν η ίδια η ζωή απειλείται, οι λαοί κατά κανόνα υψώνουν το ανάστημά τους και πολεμούν, ενστικτωδώς. Μέσα σε τέτοιες συγκυρίες, γράφονται μερικά από τα πιο μνημειώδη κεφάλαια στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Αλλά για την καταστροφή δεν ευθύνονται εκείνοι που υπερασπίζονται το ανθρώπινο γένος μας. Ευθύνονται τα τέρατα του ιμπεριαλιστικού επεκτατισμού και οι υπάλληλοί τους.

Οι περισσότεροι από εμάς ονειρεύονται έναν κόσμο δίχως πολέμους, δίχως βία. Θέλουμε να επικρατήσει στη Γη το καλό. Πολλοί από εμάς εργάζονται ακατάπαυστα για μια τέτοια κοινωνία.

Αλλά μέχρι να οικοδομηθεί, έως ότου ηττηθούν η ακραία ιδιοτέλεια, η απληστία και η κτηνωδία, πρέπει να παλέψουμε για κάτι πολύ πιο άμεσο: την επιβίωση των ανθρώπων και του ανθρωπισμού.

Το τίμημα είναι συχνά φρικτό. Αλλά η εναλλακτική λύση είναι ένα τεράστιο αχανές κενό. Είναι απλά ένα τίποτα, το τέλος των πάντων!

Στο Στάλινγκραντ, εκατομμύρια έχασαν τη ζωή τους, για να μπορούμε σήμερα εμείς να είμαστε ζωντανοί. Τίποτα δεν είχε απομείνει από την πόλη, εκτός από λιωμένο ατσάλι, διάσπαρτα τούβλα και έναν ωκεανό από πτώματα. Ο ναζισμός αναχαιτίστηκε. Ο Δυτικός επεκτατισμός άρχισε να υποχωρεί, αυτή τη φορά προς το Βερολίνο.

Σήμερα είναι η Συρία, που αθόρυβα αλλά στωικά και ηρωικά, αντιστέκεται στα σχέδια της Δύσης, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας, του Ισραήλ και της Τουρκίας να αποτελειώσουν τη Μέση Ανατολή.

Και ο λαός της Συρίας κερδίζει. Για πόσο ακόμα, δεν γνωρίζω. Αλλά έχει αποδείξει ότι μια αραβική χώρα είναι ακόμα ικανή να συντρίψει τις ισχυρότερες δολοφονικές ορδές.

* Ο Andre Vltchek είναι φιλόσοφος, μυθιστοριογράφος, κινηματογραφιστής και δημοσιογράφος. Είναι ο δημιουργός του ιστολογίου "Vltchek’s World" και αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό "New Eastern Outlook".


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Πρόθυμοι εφιάλτες δολοφονούν την χώρα

Τελικά η Ε.Ε. αντί ευεργετική απεδείχθη καταστροφική για την Ελλάδα!
Τι να πρωτοθυμηθούμε;

Την καταστροφή της Βιομηχανίας!
Την καταστροφή της Γεωργίας!
Την αρπαγή του ορυκτού πλούτου!
Το κάψιμο των Ελληνικών Super markets!
Τα αναγκαστικά δάνεια, με σκοπό να πτωχεύσουμε!
Τα οικονομικά σκάνδαλα Γερμανικών εταιρειών εν Ελλάδι (SIEMENS)κ.λ.π!
Το κλέψιμο των Ασφαλιστικών Ταμείων!
Το κλέψιμο των Δημοσίων Ταμείων!
Το κλέψιμο στους εξοπλισμούς!
Το κλέψιμο στα Δημόσια Έργα!
Το κλέψιμο στα Ολυμπιακά κτίσματα!
Το κλέψιμο του Λαού στο Χρηματιστήριο!
Το κλέψιμο του Λαού με τα ομόλογα!
Το κλέψιμο των τραπεζών(ΡΟΤΣΙΛΝΤ), με αποτέλεσμα ο Λαός κάθε λίγο και λιγάκι να τις χρηματοδοτεί και ανακεφαλαιώνει!!!

Την χρεοκοπία που αυτοί μας οδήγησαν!
Τον εποικισμό της Ελλάδος από Μουσουλμάνους Ισλαμιστές λαθρομετανάστες!
Τους εκβιασμούς εκ μέρους των πολιτικών της Ε.Ε.!
Τα Μνημόνια!
Την αυταρχική Τρόϊκα ή το Κουαρτέτο!
Τους αυταρχικούς Ευρωπαίους πολιτικούς, όργανα και πιόνια της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας του ΡΟΤΣΙΛΝΤ!
Τον διαμελισμό της Ελλάδος που απεργάζονται!
Την απαίτηση της Ε.Ε. να συνεργαζόμαστε με τους Τούρκους στο Αιγαίο, ώστε τελικά να γίνει το Αιγαίο κατοχή των Τούρκων!
Τον εκβιασμό ή θα δεχτούμε τους Τούρκους στο Αιγαίο, ή έξω από τη συνθήκη ΣΕΝΓΚΕΝ!
Τον εκβιασμό για GREXIT!
Την απειλή να μην οριοθετήσουμε την Α.Ο.Ζ. με αποτέλεσμα να πηγαίνει χαμένος ο υποθαλάσσιος ορυκτός πλούτος, για να τον κλέψει η παγκόσμια Σιωνιστική Δικτατορία!
Ήδη έκλεψαν τον ΧΡΥΣΟ της Χαλκιδικής.....

Είμαστε μια πλούσια χώρα, και μας καταντήσατε παρίες των Αραπάδων του Κατάρ.
Έχουμε φυσικό αέριο αξίας 4 τρις ευρώ, κόβουμε συντάξεις των γερόντων, μας κατάντησαν χρεομένους 500 με δις. ευρώ, και χρεοκοπημένους.
«Εταίροι» και «Σύμμαχοι» είναι αυτοί ή ανθρωποφάγοι κανίβαλοι;

Όλα τα έσοδα από τις Δ.Ο.Υ. πηγαίνουν στους «δανειστές» για αποπληρωμή των παράνομων, επαχθών και επονείδιστων δανείων!

Η Ε.Ε. είναι τώρα στα νύχια των Σιωνιστών κατακτητών & Επικυρίαρχων της Γης.
Είναι η Ε.Ε. στα χέρια των σφογγοκωλαρίων πολιτικών του ΡΟΤΣΙΛΝΤ, δηλαδή της Μέρκελ, Σόϊμπλε, Χέρμαν Βαν Ρομπάϊ, Λαγκάρντ, Μπαρόζο, Γιούνκερ, Ολάντ, Ντάϊσελμπλούμ, Τόμσεν, Ντράγκι, Δ.Ν.Τ. Δρακουλέσκου, και άλλων μανδαρίνων της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας του ΡΟΤΣΙΛΝΤ.

Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί σαν σφογγοκωλάριοι του ΡΟΤΣΙΛΝΤ σταυρώνουν την Ελλάδα.
Όλοι αυτοί δεν κάνουν βήμα αν δεν το αποφασίσουν τα αφεντικά τους της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας.
Η Ε.Ε. κατάντησε ένας οίκος ανοχής του Εβραίου Σιωνιστή Κοσμοκράτορα ΡΟΤΣΙΛΝΤ και της Σιωνιστικής Παντοκρατορικής μαφίας αυτού. Όποιος θέλει μπαίνει-βγαίνει...
Η Ε.Ε. τώρα εφαρμόζει το σχέδιο COUDENHOVE για ανάμειξη των πληθυσμών Ευρώπης – Ασίας - Αφρικής, ώστε να γεννηθούν Ευρωπαίοι μιγάδες, κατόπιν εντολής ΡΟΤΣΙΛΝΤ!!

Η λαθρομετανάστευση είναι μια άλλη μορφή γενοκτονίας του Ελληνικού Λαού.
Η συνεχιζόμενη γενοκτονία και αποεθνοποίηση του Ελληνικού Λαού είναι υπέρ της Ε.Ε. και της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας.

Έλληνες πολίτες, που χειροκροτείτε και ψηφίζετε τους πολιτικούς εφιάλτες ξυπνήστε!!!
Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τι συμβαίνει, τόσο πιο γρήγορα θα σώσουμε την Ελλάδα...
Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν, και η βλακεία, δουλικότητα και υποτέλεια των«Ελλήνων» πολιτικών. Ή μήπως και των Ελλήνων πολιτών;

Αντώνης Γρυπαίος
Διεθνολόγος- Αρθρογράφος ΜΜΕ
Αναλυτής Γεωπολιτικής


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η διπλή πρόκληση του προσφυγικού - μεταναστευτικού

Tου Σταύρου Λυγερού

Ο χειμώνας αποδείχθηκε ανίκανος να ανασχέσει το προσφυγικό-μεταναστευτικό ρεύμα στο Αιγαίο. Οι ελπίδες του ευρωιερατείου ότι μετά τη συμφωνία με την Άγκυρα οι τουρκικές αρχές θα λάμβαναν δραστικά μέτρα εναντίον των διακινητών και κατ’ αυτό τον τρόπο θα απέτρεπαν τον απόπλου πλοιαρίων από τα μικρασιατικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά διαψεύδονται.

Ο Νταβούτογλου λέει στους Ευρωπαίους συνομιλητές του ότι έχουν συλληφθεί 1700 διακινητές και 80.000 περίπου παράνομοι μετανάστες. Οι αριθμοί, όμως, είναι αποκαλυπτικοί. Σημαντική μείωση των εισροών έχουμε μόνο τις ημέρες κακοκαιρίας. Ο Γιούνκερ επιχείρησε να συντηρήσει τις προσδοκίες όσον αφορά την ανταπόκριση της Άγκυρας, δίνοντας παραπλανητικά στοιχεία, αλλά το γερμανικό περιοδικό Σπίγκελ τον διέψευσε.

Το ευρωιερατείο συνεχίζει να αντιμετωπίζει διχασμένο και με αμηχανία το πρόβλημα. Στις αρχές του φθινοπώρου, όταν το προσφυγικό-μεταναστευτικό ρεύμα είχε κορυφωθεί, Γερμανοί αξιωματούχοι είχαν ρίξει την ιδέα των κοινών ελληνοτουρκικών ναυτικών περιπολιών στο Αιγαίο με σκοπό τη σύλληψη των διακινητών και την ανάσχεση των εισροών. Τη σκυτάλη είχε αμέσως πάρει ο Γιούνκερ, αλλά τελικώς η πρόταση ναυάγησε λόγω της ελληνικής άρνησης.

Το ευρωιερατείο επανήλθε με την πρόταση για συγκρότηση ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής και ακτοφυλακής με αποστολή τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της ζώνης Σένγκεν. Προβλέπεται, μάλιστα, πως η δύναμη αυτή θα μπορεί να παρεμβαίνει εντός της επικράτειας χώρας-μέλους ακόμα και παρά τη βούληση της αντίστοιχης εθνικής κυβέρνησης! Για την ακρίβεια προβλέπεται μία τόσο μεγάλη πλειοψηφία εντός του ευρωπαϊκού συμβουλίου που είναι πρακτικά αδύνατον να συγκεντρωθεί από μία χώρα-μέλος.

Το σχέδιο θα έλθει προς έγκριση από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εντός του πρώτου εξαμήνου του 2016. Δεδομένου ότι η βασική πύλη εισόδου προσφύγων και παράνομων μεταναστών στην Ευρώπη είναι το Αιγαίο, όλα αυτά ουσιαστικά αφορούν την Ελλάδα. Και πιο συγκεκριμένα αφορούν τα ευαίσθητα ανατολικά σύνορά της, όπου εδώ και δεκαετίες εκδηλώνονται οι μονομερείς τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις.

Η ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή και ακτοφυλακή θα μπορεί με τα χερσαία, εναέρια και πλωτά μέσα της να έχει πλήρη εικόνα των συνόρων. Θα λαμβάνει κρίσιμες πληροφορίες για την αμυντική διάταξη της χώρας, χωρίς να τις διαχειρίζεται με την ευθύνη της ελληνικής πλευράς. Μετά την –μέσω των Μνημονίων– έμμεση ακύρωση της εθνικής κυριαρχίας στον τομέα της οικονομίας, με αυτό το σχέδιο επιχειρείται η έμμεση ακύρωση της εθνικής κυριαρχίας και στον τομέα της εθνικής ασφάλειας. Κι αυτό παρότι οι ευρωπαϊκές συνθήκες (άρθρα 72, 77 και 79) αναγνωρίζουν σαφώς ότι τέτοια ζητήματα είναι αρμοδιότητα των χωρών-μελών και όχι της ΕΕ.

Το εξοργιστικό σ’ αυτή την υπόθεση δεν είναι μόνο η προσπάθεια ωμής παραβίασης των ευρωπαϊκών συνθηκών. Είναι και το γεγονός ότι τα όσα προτείνει η Κομισιόν δεν λύνουν το πρόβλημα στο επιχειρησιακό επίπεδο. Παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις, δεν εξασφαλίζουν την αποτελεσματική φύλαξη των εξωτερικών συνόρων.

Η μέθοδος που εφαρμόζουν οι Τούρκοι διακινητές στο Αιγαίο είναι η εξής: επιλέγουν λιμανάκια στις μικρασιατικές ακτές, τα οποία απέχουν λίγα μίλια από τα απέναντι ελληνικά νησιά, ώστε μεταξύ των ελληνικών και των τουρκικών χωρικών υδάτων να μην παρεμβάλλονται διεθνή ύδατα. Σ’ αυτά τα λιμανάκια επιβιβάζουν σε φουσκωτά ή παλιά πλοιάρια ένα πλήθος προσφύγων και παράνομων μεταναστών και τους στέλνουν στα ελληνικά νησιά.

Εάν τα δουλεμπορικά πλοιάρια δεν εντοπισθούν από το Λιμενικό και την FRONTEX (ευρωπαϊκή υπηρεσία για τη διαχείριση των εξωτερικών συνόρων) φθάνουν ανενόχλητα στα νησιά. Εάν εντοπισθούν, το σκάφος του Λιμενικού ή της FRONTEX δεν μπορεί να εισέλθει στα τουρκικά χωρικά ύδατα για να εμποδίσει την παράνομη είσοδο. Είναι υποχρεωμένο να κινείται στο όριο της μέσης γραμμής. Όταν, όμως, το πλοιάριο φθάνει στο νοητό θαλάσσιο σύνορο, οι πρόσφυγες-μετανάστες το τρυπάνε, ή πέφτουν στη θάλασσα, γεγονός που υποχρεώνει τους Έλληνες λιμενικούς ή τους άνδρες της FRONTEX να μετατρέψουν την επιχείρηση ανάσχεσης σε επιχείρηση διάσωσης.

Τί μπορεί να προσφέρει παραπάνω ακόμα και η πιο πολυπληθής και άριστα εξοπλισμένη ευρωπαϊκή ακτοφυλακή; Θα μπορεί να καταγράφει και να ταυτοποιεί πολύ πιο γρήγορα και με μεγαλύτερη ακρίβεια όσους εισέρχονται στη ζώνη Σένγκεν και να διαχωρίζει τους πρόσφυγες από τους παράνομους οικονομικούς μετανάστες. Αυτό είναι αναγκαίο, αλλά δεν εμποδίζει την είσοδο.

Ας υποθέσουμε ακόμα ότι θα μπορεί επίσης να εντοπίζει εγκαίρως όλα τα δουλεμπορικά πλοιάρια και να έχει συνεχή παρουσία στη νοητή θαλάσσια συνοριακή γραμμή. Ούτε τότε, όμως, θα λύσει το πρόβλημα. Εκτός και εάν η ΕΕ αποφασίσει πως όταν οι πρόσφυγες-μετανάστες τρυπήσουν το πλοιάριό τους ή πέσουν στη θάλασσα θα τους αφήσει αβοήθητους να πνιγούν. Κανείς, όμως, Ευρωπαίος αξιωματούχος δεν έχει προτείνει αυτή την αποτελεσματική, αλλά φονική μέθοδο.

Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα θα λυθεί χωρίς ανθρώπινες απώλειες μόνο εάν εμποδισθεί η επιβίβαση προσφύγων-μεταναστών και η αναχώρηση των πλοιαρίων. Αυτό πρακτικά σημαίνει αυστηρή χερσαία και ναυτική επιτήρηση των μικρασιατικών ακτών. Οι ελληνικές και ευρωπαϊκές υπηρεσίες γνωρίζουν επακριβώς και τα στέκια των διακινητών και τα σημεία συγκέντρωσης των προσφύγων-μεταναστών και τα λιμανάκια από τα οποία αποπλέουν τα δουλεμπορικά πλοιάρια.

Προφανώς, η Άγκυρα γνωρίζει πολλά περισσότερα. Δεν έχει, όμως, την πολιτική βούληση να εμποδίσει τις ροές. Οι αρμόδιες τουρκικές αρχές όχι μόνο κάνουν τα στραβά μάτια, αλλά και ατύπως συνεργάζονται και διευκολύνουν τους διακινητές. Για την ακρίβεια, το καθεστώς Ερντογάν άδραξε την ευκαιρία και χρησιμοποιεί το προσφυγικό-μεταναστευτικό ρεύμα ως μοχλό πίεσης προς την ΕΕ και κατ’ επέκτασιν ως αποτελεσματικό διαπραγματευτικό όπλο.

Εάν, λοιπόν, η ΕΕ θέλει να λύσει πραγματικά το πρόβλημα πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα μέσα για να πειθαναγκάσει την Άγκυρα για κοινή χερσαία και ναυτική επιτήρηση των μικρασιατικών ακτών από τις αρμόδιες τουρκικές αρχές και την FRONTEX, η οποία για να φέρει αποτέλεσμα θα πρέπει να δρα εντός της τουρκικής επικράτειας. Το καθεστώς Ερντογάν, όμως, δεν συζητάει ένα τέτοιο ενδεχόμενο και η ΕΕ δεν έχει τολμήσει να το απαιτήσει.

Αφού είναι έτσι τα πράγματα, γιατί το Βερολίνο και συνολικά το ευρωιερατείο προωθούν το σχέδιο για τη συγκρότηση της ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής-ακτοφυλακής και μάλιστα απαιτούν αυτή να δρα ακόμα και όταν η χώρα-μέλος διαφωνεί;

Μία πρώτη απάντηση είναι πως θέλουν να δείξουν πως κάτι κάνουν και πως οι πρόσφυγες-μετανάστες εισέρχονται στην Ευρώπη λόγω της ελληνικής ανικανότητας και απροθυμίας να φυλάξει τα εξωτερικά σύνορα. Μία δεύτερη απάντηση είναι ότι επιχειρούν να παρακάμψουν τη βούληση της Αθήνας για να διαμορφώσουν στο ανατολικό Αιγαίο καταστάσεις, οι οποίες θα επιτρέψουν στους Τούρκους να προωθήσουν τις επεκτατικές διεκδικήσεις τους. Με άλλα λόγια, προσπαθούν να προσφέρουν πρόσθετο δώρο στην Άγκυρα για να κρατήσει το κύμα των προσφύγων-μεταναστών στο έδαφός της.

Όποια και να είναι η πρόθεση του ευρωιερατείου, η Αθήνα έχει κάθε συμφέρον να τορπιλίσει αυτό το σχέδιο. Έχει, μάλιστα, όλη τη δυνατότητα να το επιτύχει, χωρίς να απομονωθεί πολιτικά. Θα πρέπει σ’ όλα τα επίπεδα και βεβαίως στη σύνοδο κορυφής η ελληνική πλευρά να επιφυλαχθεί μέχρι οι εισηγητές του εν λόγω σχεδίου να εξηγήσουν πειστικά πως μπορεί να λύσει επιχειρησιακά το πρόβλημα της αποτελεσματικής φύλαξης των εξωτερικών συνόρων.

Πειστική εξήγηση, όμως, δεν μπορεί να δοθεί, επειδή –όπως προαναφέραμε– δεν υπάρχει. Ως εκ τούτου, μία τέτοια στάση εκ μέρους της ελληνικής διπλωματίας θα αποκάλυπτε όχι μόνο την υποκρισία του ευρωιερατείου, αλλά και την ανικανότητά του να προτείνει πραγματική λύση του προβλήματος. Θα πρέπει ακόμα να δηλωθεί πως εάν η Άγκυρα πειστεί για κοινή τουρκο-ευρωπαϊκή επιτήρηση των μικρασιατικών παραλίων, η Αθήνα είναι πρόθυμη να στείλει σκάφη του Λιμενικού για να συμμετέχουν στις κοινές περιπολίες εντός πάντα της τουρκικής επικράτειας και με αποστολή να εμποδίζουν τον απόπλου των δουλεμπορικών πλοιαρίων.

Είναι αληθές ότι η Ελλάδα είχε πρωτοστατήσει στη δημιουργία ευρωπαϊκής ακτοφυλακής. Είχε, μάλιστα, αναλάβει και σχετική πρωτοβουλία από κοινού με την Ισπανία. Τότε, πίστευε πως με την παρουσία ευρωπαϊκής δύναμης στα ανατολικά θαλάσσια σύνορά της θα ενίσχυε τη θέση της έναντι των τουρκικών επεκτατικών διεκδικήσεων, αλλά και θα προστατευόταν από το κύμα των παράνομων μεταναστών.

Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν είναι λόγος η Αθήνα να δεχθεί τώρα το σχέδιο της Κομισιόν. Δεν διαφωνεί, άλλωστε, με τη δημιουργία ευρωπαϊκής συνοριοφυλακής και ακτοφυλακής. Διαφωνεί με το προβλεπόμενο στο σχέδιο δικαίωμά της να δρα στην επικράτειας χώρας-μέλους χωρίς την έγκριση της εθνικής κυβέρνησης.

Το προσφυγικό-μεταναστευτικό ρεύμα διογκώθηκε απότομα το 2015 κυρίως λόγω δύο γεγονότων:

• Πρώτον, η τακτική της προηγούμενης αναπληρώτριας υπουργού μεταναστευτικής πολιτικής Χριστοδουλοπούλου να θεωρεί όλους όσους εισέρχονταν παράνομα στην Ελλάδα πρόσφυγες και να μην τους καταγράφει.
• Δεύτερον και σημαντικότερο η περίφημη δήλωση-κάλεσμα Μέρκελ με την οποία ουσιαστικά υιοθέτησε πολιτική ανοικτών συνόρων. Αυτή ήταν κυρίως που ερμηνεύθηκε από πρόσφυγες και επίδοξους μετανάστες σαν χρυσή ευκαιρία και πυροδότησε το ρεύμα.

Προφανώς, έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι ο πόλεμος στη Συρία δείχνει να μην έχει τέλος. Όσοι Σύριοι είχαν καταφύγει στην Τουρκία, την Ιορδανία και τον Λίβανο ανέμεναν υπομονετικά τις άθλιες συνθήκες των πρόχειρων καταυλισμών, ελπίζοντας ότι ο πόλεμος θα τελείωνε γρήγορα και θα επέστρεφαν στις εστίες τους. Η διάψευση αυτής της ελπίδας, σε συνδυασμό με τη δήλωση-κάλεσμα της Μέρκελ εξώθησαν μυριάδες να αποφασίσουν το επικίνδυνο ταξίδι προς την Ευρώπη. Εάν δεν λυθεί το Συριακό, το κύμα του 2015 θα ωχριά μπροστά στο κύμα του 2016.

Η Ελλάδα κινδυνεύει να πληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα, αφού όχι μόνο δέχεται στο έδαφός της αδιάκριτα πρόσφυγες και παράνομους οικονομικούς μετανάστες, αλλά και δέχεται εύκολες κατηγορίες από τους εταίρους της. Μπορεί το ευρωιερατείο και οι γραφειοκράτες της Κομισιόν να χρησιμοποιούν διπλωματικές διατυπώσεις, αλλά αυτό που σκέπτονται το είπε ρητά ο Ούγγρος πρωθυπουργός Ορμπάν.

Ουσιαστικά αναγνωρίζοντας ότι στο Αιγαίο δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική φύλαξη των εξωτερικών συνόρων, δήλωσε: «Η επόμενη γραμμή άμυνας που πρέπει να ενισχύσουμε είναι τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας» και στο πλαίσιο αυτό ζήτησε ενίσχυση της FYROM. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μεταφέρουν το φράγμα στην Οιδομένη και κατ’ αυτό τον τρόπο αφήνουν την Ελλάδα εκτός, μετατρέποντάς την σε αποθήκη ψυχών με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική ισορροπία σε τόσο δύσκολες οικονομικές συνθήκες.

Η διάκριση μεταξύ πολεμικού πρόσφυγα και οικονομικού μετανάστη είναι δυσχερής ακόμα και όταν κάποιος προέρχεται από κράτη, όπου λαμβάνουν χώρα αιματηρές συγκρούσεις, οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια ενός μεγαλύτερου ή μικρότερου αριθμού κατοίκων. Πώς μπορεί, όμως, να αποφανθεί κανείς με βεβαιότητα ότι ένας Σύρος, ένας Αφγανός, ένας Ιρακινός, ένας Λίβυος ή ένας Σομαλός που εισέρχεται παράνομα στην ΕΕ είναι πρόσφυγας ή οικονομικός μετανάστης;

Δεν πρόκειται απλώς και μόνο για ζήτημα νομικού ορισμού. Πρόκειται για κρίσιμο πολιτικό ζήτημα. Εάν χαρακτηρίζεται πρόσφυγας όποιος προέρχεται από κλασικές περιπτώσεις ανασφαλών κρατών (π.χ. Συρία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Σομαλία) τότε η Ευρώπη θα πρέπει δυνάμει να είναι έτοιμη να προσφέρει άδεια εγκατάστασης και προστασία σε πολλά εκατομμύρια.
Είναι προφανές ότι αυτό δεν θα συμβεί. Ούτε η ΕΕ το αντέχει, ούτε οι Ευρωπαίοι είναι διατεθειμένοι να σηκώσουν τέτοιο βάρος. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι οι ρητορικές κορώνες περί αλληλεγγύης είναι αβαθείς όσον αφορά το πραγματικό αντίκρισμά τους και η συγκίνηση από τους δραματικούς θανάτους προσφύγων περιστασιακή.

Στην ΕΕ δεν προχωράει ούτε η αποφασισμένη αναλογική κατανομή μόλις 120.000 προσφύγων, τη στιγμή που έχει ήδη συρρεύσει πολλαπλάσιο πλήθος. Δεν είναι μόνο χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης (χαρακτηριστικές περιπτώσεις η Ουγγαρία και η Πολωνία), οι οποίες αρνούνται να δεχθούν στην επικράτειά τους ακόμα και μικρούς αριθμούς προσφύγων.
Η Βρετανία κλείνει τις πόρτες της. Η Σουηδία επανέφερε τους συνοριακούς ελέγχους όταν οι πρόσφυγες έφθασαν τους 190.000. Το ίδιο η Δανία που φιλοξενεί μόλις 18.000. Νομοθέτησε, μάλιστα, ότι οι δανικές αρχές θα κατάσχουν πολύτιμα αντικείμενα που έχουν μαζί τους οι πρόσφυγες για να πληρωθούν τα έξοδα φιλοξενίας τους!

Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, η εφαρμογή μίας αυστηρής πολιτικής επαναπατρισμού όσων προέρχονται από κράτη, στα οποία δεν υπάρχουν πολεμικές συγκρούσεις είναι αναγκαία, αλλά όχι και ικανή συνθήκη. Τουλάχιστον ο Δανός πρωθυπουργός Ράσμουσεν δεν είναι υποκριτής. Ζήτησε ευθέως η σύμβαση του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες να αναθεωρηθεί για να ανταποκριθεί στα σημερινά δεδομένα. Είναι κάτι που πολλοί συζητούν σε ευρωπαϊκούς κυβερνητικούς διαδρόμους, αλλά ελάχιστοι θέτουν δημοσίως προς συζήτηση για να μην κατηγορηθούν.

Καθοριστικό για τον τρόπο που θα κινηθεί το επόμενο διάστημα η ΕΕ είναι το κλίμα που επικρατεί στη Γερμανία. Η δημοτικότητα της Μέρκελ δοκιμάζεται από την επιλογή της να δεχθεί μαζικά πρόσφυγες. Η επιλογή της δεν πήγασε μόνο από λόγους αλληλεγγύης σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη προστασίας. Οφείλεται και στην ανάγκη που έχει η γερμανική βιομηχανία για φθηνά εργατικά χέρια. Το είχε δηλώσει ευθέως ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, ο οποίος είχε ζητήσει το άνοιγμα των συνόρων σε πρόσφυγες-μετανάστες.

Η είσοδος σε χρόνο-ρεκόρ περίπου ενός εκατομμυρίου προσφύγων-μεταναστών, όμως, άλλαξε το αρχικά ευνοϊκό κλίμα. Ισχυροί κύκλοι των Χριστιανοδημοκρατών, με πρωταγωνιστές του Χριστανοκοινωνιστές της Βαυαρίας, αντιδρούν στη μαζική εισδοχή μουσουλμάνων. Θέτουν σε δεύτερη μοίρα την οικονομική σκοπιμότητα, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι η πολιτική της Μέρκελ για υποδοχή όλων των προσφύγων θα αλλοιώσει την πολιτισμική ταυτότητα της Γερμανίας και ευρύτερα της Ευρώπης.

Είναι ένα επιχείρημα που βρίσκει ολοένα και μεγαλύτερη απήχηση όχι μόνο στη γερμανική, αλλά και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, μόνο το 16% των Γερμανών θεωρεί πλέον περισσότερο θετική παρά αρνητική την παρουσία των προσφύγων-μεταναστών.

Ο μεγάλος αριθμός σεξουαλικών παρενοχλήσεων τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία ήταν η αφορμή για να ανοίξει μία δημόσια συζήτηση. Μετά το πρώτο σοκ βγαίνουν τώρα στην επιφάνεια όχι μόνο τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα που προκαλεί η μαζική εισροή, αλλά και η διάχυτη ξενοφοβία και φαινόμενα ρατσισμού.

Η ιδιότυπη αυτή “εισβολή των αμάχων” στις ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν δοκιμάζει την αντοχή μόνο της συνθήκης Σένγκεν για την ελεύθερη κυκλοφορίας των προσώπων. Επειδή συμπίπτει με άλλα ρήγματα που λόγω της οικονομικής κρίσης έχουν ενεργοποιηθεί στους κόλπους της ΕΕ απειλεί με σταδιακή αποσύνθεση το ίδιο το ενοποιητικό εγχείρημα.

Πηγή "Πρώτο Θέμα"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η εύκολη λύση των συστημ(ατ)ικών παλιανθρώπων...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος

Αυτή η ειδεχθής αλητεία των κάπιταλ κοντρόλς πολύ δεν κράτησε;
Τόσο ηλίθιος λαός ραγιάδων είμαστε ώστε το χωνέψαμε κι αυτό; Το συνηθίσαμε;
Ως πότε θα δεχόμαστε να μας δίνουν το δικό μας χρήμα με το σταγονόμετρο και με ποιά δικαιολογία;

Τί θα μας πείτε για να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα, ώ κυβερνητικοί απατεώνες;
Φοβόσαστε τάχα την ρευστότητα των τραπεζών;
Μα μόλις πριν λίγο δεν ανακεφαλαιοποιήσατε για τρίτη, τέταρτη φορά τις τράπεζες πάνω στο τομάρι μας;
Χρεώνοντάς το σε  'μας;
Πού είναι όλο αυτό το χρήμα;
Τόσο καθάρματα είσαστε πιά;

Ή μήπως φοβόσαστε την ''αθρόα φυγή κεφαλαίων'' στο εξωτερικό;
Αυτό σας μάρανε;
Και τόσα χρόνια τώρα που έφευγε το χρήμα σε βαλίτσες, σε κότερα, σε ελικόπτερα και λήαρ-τζέτς, με τα πόδια, με το ταχυδρομείο, με επιταγές, με ό,τι νάναι, πού ήσασταν;
Ότι τάχα αν αρθούν τα περιοριστικά μέτρα θα γίνουν μεγάλες αναλήψεις και μεγάλα εμβάσματα στο εξωτερικό μέσω ηλεκτρονικού e-banking!
Λες και δεν μπορείτε να απαγορεύσετε τόσο τις αναλήψεις πάνω από κάποιο όριο, ή δεν μπορούν να μπουν φίλτρα στις ηλεκτρονικέ συναλλαγές!

Σε ποιούς τα πουλάτε αυτά τα παραμύθια;

Ή πάλι μήπως δεν μπορείτε τάχα να ελέγξετε την φοροδιαφυγή και βρήκατε την λύση του πλαστικού χρήματος;

Εδώ, δύο πράγματα: Πρώτον, στα π@πάρια μας αν δεν μπορείτε να ελέγξετε την φοροδιαφυγή. Αν είσαστε ανίκανοι να γκρεμοτσακιστείτε να φύγετε.
Και δεύτερον, μπορείτε και παραμπορείτε. Αλλά δεν θέλετε. Γιατί θα αναγκαστείτε να πιάσετε τους δικούς σας. Του συστήματος. Του λόμπυ της εξουσίας και των υποστηρικτών της.

Βρήκατε λοιπόν την εύκολη λύση του πλαστικού χρήματος για να πιάσετε τον συρφετό, τον λαό, και όχι τους πραγματικούς κλέφτες.
Το πλαστικό χρήμα, όπως και όλα τα άλλα περιοριστικά μέτρα των κάπιταλ κοντρόλς, αποσκοπεί στον έλεγχο και την εξουθένωση των αδύναμων. 

Και γι αυτό (επί τούτου) επιβάλλατε τα κάπιταλ κοντρόλς και γι αυτό τα διατηρείτε ακόμα, και θα τα διατηρήσετε με νύχια και με δόντια όσο μπορείτε:  
ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΕ ΤΟ ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΤΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, περνώντας μέσα απ' αυτές όλες τις συναλλαγές, ώστε οι πολίτες να γίνουν όμηροι των τραπεζών και αυτές να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους από τις προμήθειες των υποχρεωτικών αυτών συναλλαγών. 

Τέτοια πολιτική αλητεία, τέτοια κακοήθεια, τόση παλιανθρωπιά, δεν έχει ξαναγνωρίσει ο τόπος.

Αλλά δεν φταίτε εσείς.
Φταίει ο ηλίθιος ελληνικός λαός, αυτά τα τρομοκρατημένα ζώα, που δέχεται να του απαγορεύετε με το έτσι θέλω την πρόσβαση στην δική του περιουσία και δεν βάζει μιά φωτιά να σας κάψει, εσάς, το σύστημα εξουσίας, και τις τράπεζες μαζί. 

Να άρετε τα capital controls τώρα!
Απατεώνες!
Κλέφτες!
Ψεύτες!
Ανίκανοι!
Παλιάνθρωποι!... 

Πηγή "Ουδέν Σχόλιον"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ποιά είναι η ελληνική θέση στο "νέο" κόσμο

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Oι εξελίξεις στην Ελλάδα -ψήφιση ασφαλιστικού νομοσχεδίου τον Φεβρουάριο, σενάρια οικουμενικής κυβέρνησης, εκλογή αρχηγού της Ν.Δ. κ.λπ.- αποτελούν τμήμα μόνο της γενικότερης εικόνας που επικρατεί συνολικά στην περιοχή, την οποία ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς ορίζει ως «τρίγωνο της αστάθειας».

Με κορυφή την Ουκρανία και άκρες του τριγώνου τη Συρία και τη Λιβύη, ό,τι συμβαίνει εντός αυτού μάς αφορά και ό,τι κάνουμε εμείς αφορά άλλους. Απλώς είμαστε ένα τμήμα του παζλ. Τα δε θέματα που καταλαμβάνουν τεράστιο μέρος στη δική μας ατζέντα ενδιαφέρουν τους ξένους στον βαθμό που επηρεάζουν τη σταθερότητα στην πατρίδα μας ή στον βαθμό που επιτείνουν τη ρευστότητα. Αν κάνουμε ένα άλμα πάνω από την Ελλάδα και επιβιβαστούμε νοητά σε έναν δορυφόρο για να δούμε τη Μεσόγειο από ψηλά, θα καταλάβουμε ότι τρία είναι τα μεγάλα περιφερειακά-διεθνή θέματα που επηρεάζουν τις ζωές μας - άλλες φορές το καταλαβαίνουμε, άλλες όχι.

Το πρώτο είναι ο διεθνής ενεργειακός πόλεμος που έχει ξεσπάσει στη Μέση Ανατολή με πρωταγωνιστές το τρομοκρατικό ISIS, την Ευρώπη, τη Ρωσία, τους Αμερικανούς, τον αραβικό κόσμο. Η τέλεια καταιγίδα. Εμείς, για την ώρα, εμπλεκόμαστε στο μέτωπο αυτό διά του Κυπριακού -επιδιώκεται λύση προκειμένου να μεταφέρεται το αέριο που εξορύσσεται νοτίως της Κύπρου, μέσω αγωγού, προς την Τουρκία-, διά των βάσεων που διατηρούμε στην Κρήτη -ως δυνητικό σημείο μελλοντικής εξαπόλυσης επιθέσεων- και διά του αγωγού TAP στα Βαλκάνια. Το δεύτερο θέμα που μας αφορά είναι το Προσφυγικό. Οι Ευρωπαίοι μάς απειλούν με αναστολή εφαρμογής της Συνθήκης Σένγκεν, αν δεν δεχτούμε τις κοινές περιπολίες με τους Τούρκους και αν δεν δεχτούμε Τούρκους αξιωματικούς στα ελληνικά νησιά, όπου δημιουργούνται τα ελληνικά hot spots διαλογής των μεταναστών για επανεισδοχή στην Τουρκία.

Στο μέτρο που θα υποκύψουμε και θα κρατήσουμε στα εδάφη μας πρόσφυγες, προκειμένου να μη «λερώνουν» τις αμόλυντες δυτικές κοινωνίες, θα είμαστε «σταθεροί». Η σταθερότητα του Βορρά περνά από τη δική μας «σταθερότητα» να απορροφήσουμε ανέστιους! Το τρίτο ζήτημα στη σειρά είναι το Δημοσιονομικό: η προσαρμογή μας σε μια σειρά από αλλαγές που ξεβολεύουν την ελληνική κοινωνία, καθώς αλλάζουν θεμελιώδεις σταθερές δεκαετιών. Τα τρία αυτά θέματα διαπλέκονται, καθώς, σε ό,τι μας αφορά, συναντώνται σε ένα ανώτερο: Διακινδυνεύεται για πρώτη φορά ο σκληρός πυρήνας της εθνικής κυριαρχίας μας σε όλη την περιοχή. Το Κυπριακό μπορεί να οδηγήσει στην εναλλαγή προεδρίας, άρα η Ελλάδα θα μπορούσε να βρίσκεται σε Συνόδους Κορυφής έχοντας απέναντί της Τουρκοκύπριο ηγέτη και όχι Ελληνοκύπριο.

Το Κυπριακό μπορεί να εξασθενίσει την ελληνική θέση περί ΑΟΖ. Το Κυπριακό μπορεί να φέρει την Κύπρο -από απόψεως οικονομικών συμφερόντων- πιο κοντά στην Τουρκία και στο Ισραήλ, παρά στην Ελλάδα. Το Κυπριακό μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για βάσεις των Αμερικανών στη Μεγαλόνησο - η Μεγάλη Βρετανία, που έχει το πρόβλημα του Γιβραλτάρ, δεν νιώθει άνετα με αυτό.

Το Προσφυγικό, πάλι, μπορεί να οδηγήσει σε αναγκαστική επαναχάραξη συνόρων, θαλάσσιων και εναέριων, στο Αιγαίο, δηλαδή στην απώλεια της μακράς ελληνικής κυριαρχίας στο Αρχιπέλαγος. Το Δημοσιονομικό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση - θα κριθεί στον τρόπο λειτουργίας του υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων.

Αν -για να καταλήξω- έχουν κάποια αξία τα πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής σκηνής σε αυτό το ρευστό διεθνές περιβάλλον, το οποίο ορίζεται από χίλιους διαφορετικούς παράγοντες, αυτή εστιάζεται στις αναφορές τους, στον βαθμό αντίστασης τους, στην αντίληψή τους για τα πράγματα, στην προσέγγισή τους -ιστορική, διεθνή και άλλη- απέναντι σε ζητήματα όπως το όνομα της Μακεδονίας, οι εγγυήσεις στην Κύπρο, η ενεργειακή πολιτική με ή χωρίς τη Δύση, η αίσθηση που έχουν για το πού τοποθετείται η χώρα, έστω και σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής επικυριαρχίας των ξένων. Πλησιάζει η ώρα που θα κάνουμε ταμείο για όλους.

Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Η Ευρώπη μεταλλάσσεται και οδεύει ολοταχώς προς... διάσπαση

Η εγχείρηση απέτυχε, ας προσπαθήσουμε να σώσουμε τον ασθενή...

Το εγχείρημα ένωσης της Ευρώπης καταστράφηκε τη στιγμή που οι ευρωπαίοι ηγέτες αποφάσισαν να διαγράψουν το κοινωνικό πρόσωπο και να επιμείνουν στην οικονομική ένωση με χαρακτηριστικά δημίου κατά εθνών...

Αν δεν κοιτάξουμε αποσπασματικά το τι συμβαίνει στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια αλλά συνολικά, θα διαπιστώσουμε ότι οδεύουμε σε μια άλλη Ευρώπη, μια Ευρώπη που δεν είχε προβλεφθεί, γιατί όταν αναφερόμαστε στην Ευρώπη, συνήθως αναφερόμαστε στην Πολιτική Ευρώπη και όχι στις Χώρες που αποτελούν την Ευρώπη. Δυστυχώς όμως η Πολιτική Ευρώπη που όλοι γνωρίζουμε σύντομα θα αποτελεί παρελθόν.

Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου

Όλες οι ενδείξεις συντείνουν στο ότι η Πολιτική Ευρώπη έχει μεταξύ δύο δρόμων να επιλέξει για το μέλλον της: Το να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, ή να μειώσει τα μέλη της σε αυτά που αποδέχονται τις κοινές Ευρωπαϊκές αξίες και τα οποία πιστεύουν ότι το εγχείρημα πρέπει να ολοκληρωθεί χωρίς εκπτώσεις και ιδιαιτερότητες, σε μία συνομοσπονδία σε πρώτο στάδιο και σε μια ομοσπονδία σε ένα δεύτερο. Οι πνευματικοί πατέρες της Ενωμένης Ευρώπης αυτό είχαν στο μυαλό τους όταν έριχναν στο τραπέζι την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως μέθοδο υπέρβασης των διαιρέσεων που είχαν οδηγήσει σε αιματηρούς πολέμους.

Δυστυχώς όμως, πολλές από τις χώρες της Ένωσης δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τα Εθνικά τους Σύνδρομα, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στα σημερινά αδιέξοδα. Οι κύριοι υπεύθυνοι γι’ αυτό υπήρξαν η Αγγλία, η Γερμανία και οι ΗΠΑ, καθένας για τους δικούς του λόγους βέβαια. Εδώ χρειάζεται μια μικρή αναδρομή, γιατί αυτά που συμβαίνουν σήμερα έχουν τις ρίζες τους στην δεκαετία του 1980…

Η πρώτη «νάρκη» που φυτεύτηκε στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα ήταν η ένταξη της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Γάλλος ηγέτης Ντε Γκολ που απέκρουε τη βρετανική υποψηφιότητα είχε μεν δίκιο, αλλά ήταν αντίθετος για λάθος λόγους. Η Αγγλία, για όσους τη γνωρίζουν, είναι μία χώρα που δεν τη χωρίζει μόνο ένα κανάλι από την Ευρώπη, τη χωρίζουν τα πάντα από αυτήν και κυρίως η Αγγλική ψυχολογία.

Οι Άγγλοι δεν ένιωσαν ποτέ Ευρωπαίοι και δεν πρόκειται να νιώσουν ποτέ. Έβλεπαν και βλέπουν την ΕΕ ως μία οικονομική ένωση που τους προσέφερε οικονομικά πλεονεκτήματα και οφέλη, τίποτε άλλο. Άρα το κοινό συμφέρον για την Αγγλία και την ΕΕ, θα ήταν μία συνθήκη οικονομική συνεργασίας μεταξύ των δύο και μέχρι εκεί.

Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι υπέκυψαν στις Αμερικανικές πιέσεις και έκαναν δεκτή τη Βρετανία ως πλήρες μέλος, με τις γνωστές συνέπειες. Όταν λοιπόν ετέθη το θεμελιώδες ερώτημα του που πάμε από δω και πέρα, ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ ή ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ, η Αγγλία μπλόκαρε τις διαδικασίες γιατί δεν ήθελε με τίποτε την Εμβάθυνση, δηλαδή περισσότερη εκχώρηση αρμοδιοτήτων στις Βρυξέλλες και Θεσμικές τροποποιήσεις που οδηγούσαν στον Φεντεραλισμό.

Επιθυμούσε την Επέκταση, δηλαδή το μεγάλωμα των αγορών, αλλά και των γεωπολιτικό έλεγχο περισσοτέρων χωρών. Σε αυτό συμφωνούσαν και οι ΗΠΑ που έβλεπαν το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης ταυτόσημο με την Ατλαντική Συμμαχία και επιθυμούσε τη διεύρυνση της ΕΕ συγχρόνως με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, μειώνοντας με αυτό τον τρόπο τα ερείσματα της Ρωσίας στην Ανατολική Ευρώπη.

Η Γερμανία τώρα, η οποία αρχικώς συμφωνούσε με την Εμβάθυνση, τελικά τάχθηκε με την Επέκταση η οποία πέραν του οφέλους για τις ανταγωνιστικές γερμανικές βιομηχανίες, θα της επέτρεπε να εφαρμόσει με ειρηνικά μέσα το παλιό της στρατηγικό όνειρο, την Επέκταση προς Ανατολάς και την έμμεση έξοδο στη Μεσόγειο μέσω της Κροατίας, γιατί πάντα θεωρούσε την Ανατολική Ευρώπη ως την πίσω αυλή της και την Κροατία ως επέκταση του Anschluss (της Αυστρογερμανικής Ένωσης κατά τον Β’ ΠΠ).

Η Εμβάθυνση λοιπόν έπρεπε να περιμένει. Οι θιασώτες της Εμβάθυνσης είχαν θεμελιώδεις και λογικές αντιρρήσεις, αντιλαμβάνονταν ότι για να υπάρξει μια επιτυχημένη διεύρυνση έπρεπε πρώτα να υπάρξει εσωτερική θεσμική ωρίμανση, δηλαδή Εμβάθυνση της ΕΕ, ώστε οι νέες υποψήφιες χώρες να μη χρειάζεται να προσαρμοστούν μόνο σε τεχνικά θέματα αλλά και σε θέματα Δημοκρατίας, Άσκησης Εξουσίας και Συλλογικής Ευρωπαϊκής Συνείδησης. Αν γινόταν το ανάποδο, δηλαδή πρώτα η Επέκταση, τότε η Εμβάθυνση θα ήταν σχεδόν αδύνατον να συμβεί.

Σήμερα βλέπουμε ότι είχαν απόλυτο δίκιο, τόσο πολύ δίκιο μάλιστα, που η Ευρώπη του σήμερα έχει μπει σε μια διαδικασία αποσυσπείρωσης που θα οδηγήσει σε κάποια μορφή διάσπασης, κάτι που είναι πλέον ορατό πλέον δια γυμνού οφθαλμού. Πρωταγωνιστές σε αυτή τη διαδικασία αποσυσπείρωσης είναι η Αγγλία, η οποία θέλει πλέον να δημιουργήσει μία ειδική σχέση με την ΕΕ ή να αποχωρήσει από αυτή, η Γερμανία με την Τευτονική στενοκεφαλιά της και οι Ανατολικές Ευρωπαϊκές χώρες, που μπήκαν στην Ευρώπη για καθαρά οικονομικούς λόγους και όχι γιατί μοιράζονταν το Ευρωπαϊκό Όραμα.

Αν σε όλα αυτά προσθέσετε και τις αποσχιστικές τάσεις που είναι πολύ έντονες σε ορισμένες χώρες, τότε είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι έχουμε μπει πλέον σε διαδικασίες μη αναστρέψιμες. Δεν θα τολμήσω να εισέλθω ούτε στα οικόπεδα της αυθεντίας, ούτε της… προφητείας, απλά θα επιχειρήσω καταλήξω σε απλά λογικά συμπεράσματα…

Συμπέρασμα πρώτον, η Ευρώπη είναι σε αδιέξοδο, είναι αδύνατον να συνεχίσει ως έχει, η Εμβάθυνση υπό την τωρινή της σύνθεση είναι αδύνατη, το γνωρίζουν όλοι και το αναγνωρίζουν οι περισσότεροι.

Συμπέρασμα δεύτερον, ήδη κάποιες χώρες οδεύουν προς την έξοδο.

Συμπέρασμα τρίτον, η Γερμανία δεν χωράει στην Ευρώπη εάν δεν δεχτεί και η ίδια να αλλάξει και να πάψει να παίζει αποσταθεροποιητικό ρόλο, με την οικονομική της ανάπτυξη εις βάρος των άλλων χωρών.

Συμπέρασμα τέταρτον, η Αγγλία πρέπει να αποχωρήσει από την Ευρώπη και σε αυτό πρέπει όλοι να βοηθήσουν ώστε να γίνει όσο πιο ομαλά γίνεται.

Συμπέρασμα πέμπτον, πρέπει να λυθεί ο γόρδιος δεσμός με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Συμπέρασμα έκτον, υπό τις παρούσες συνθήκες οι Βαλκανικές υποψηφιότητες είναι απλώς εκτός τόπου και χρόνου, όπως και η ελληνική εξωτερική πολιτική ΕΑΝ δεν αντιλαμβάνεται το μάταιο της περί του αντιθέτου επιθυμίας, αν και είναι κατανοητοί οι λόγοι που επιβάλουν τη συγκεκριμένη ρητορική.

Συμπέρασμα έβδομον, μια ομάδα χωρών που συμφωνούν με το Όραμα της Ευρωπαϊκής Οικογένειας θα πρέπει να κάτσουν κάτω και να ξαναχτίσουν το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα, σωστά αυτή τη φορά, διαφορετικά θα ήταν καλύτερα να πάνε όλοι στα σπίτια τους…

Πηγή Defence-Point


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Το δημόσιο χρέος είναι το αντίδωρο στον πρίγκιπα από τις ΗΠΑ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Καθ΄ όλη τη διάρκεια της επάρατης Μεταπολίτευσης, όλοι οι διατελέσαντες Πρωθυπουργοί στην Ελλάδα, μυήθηκαν συμμετέχοντες στην υλοποίηση του σχεδίου υποταγής της Πατρίδος μας στην Νέα Τάξη Πραγμάτων (ΝΤΠ). Δημιουργώντας μια 40ετή επίπλαστη ευμάρεια στον ελληνικό λαό, διά μέσω των δανεικών και αγύριστων που ελάμβαναν όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις από τους σημερινούς ευρωπαίους “εταίρους” μας. Με αποτέλεσμα το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδος, να γίνει μη βιώσιμο, μη διαχειρίσιμο, αλλά ταυτόχρονα μέσω της υπερκατανάλωσης μη απαραίτητων αγαθών από το λαό μας, να εκτιναχθούν όλοι ή οι περισσότεροι οικογενειακοί προϋπολογισμοί.
Έτσι, την τελευταία 5ετία με την εφαρμογή και των Μνημονίων με όλες τις βίαιες περικοπές που έγιναν και εξακολουθούν να γίνονται σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και με την επιβολή παράλογων φορολογήσεων σε ότι υπάρχει σε κατοχή Ελλήνων καθ΄ υπόταξαν τον λαό, αφαιρώντας του εν τοις πράγμασι την όποια λαϊκή αντίσταση, ο οποίος τελικά αποδέχεται ήρεμα και ήσυχα την μοίρα του. Έτσι, η Ελλάδα είναι μια χώρα χρέους, αγόμενη και φερόμενη στις ορέξεις της Γερμανικής Καγκελαρίας…

Ο αναρχοκομουνιστής και ο μωροφιλόδοξος

Και ενώ η Αξιωματική Αντιπολίτευση της Κεντροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας επί μήνες σπαράσσεται με τις εσωκομματικές της διαδικασίες, που οδηγούν την Παράταξη στη διάλυση και όχι στη διάσπαση – κατά δήλωση της Ντόρας Μπακογιάννη – η κυβέρνηση του αναρχοκομουνιστή Αλέξη Τσίπρα και του μωροφιλόδοξου δεξιού εκπρόσωπου της κυβέρνησης, Πάνου Καμμένου, ολοκληρώνουν το πολιτικοοικονομικό έγκλημα της ΝΤΠ, χτυπώντας την Ελλάδα στα Ιερά και τα Όσιά της, με ένα κοιμώμενο Ιερατείο που απλά παρακολουθεί τη Σταύρωση της Ελλάδος και των Ελλήνων, χωρίς να κάνει τίποτε.

ΗΠΑ – Ηνωμένο Βασίλειο επιζητούν τη διάλυση της ΕΕ

Οι ΗΠΑ, κόντρα στα θέλω της Μέρκελ και του Σόιμπλε που επιζητούσαν διακαώς το Grexit, αναβάθμισε τη Γαλλία σε πρωταγωνιστικό και κυρίαρχο ρόλο στην ΕΕ και έτσι επετεύχθη η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ των “εταίρων” μας και της ελληνικής κυβέρνησης. Ενήργησαν λοιπόν, έτσι γιατί ο Τσίπρας δεν είχε υποταχθεί απόλυτα στον γερμανικό άξονα και με την αναβάθμιση της Γαλλίας, εξυπηρετούσαν εκείνη τη χρονική στιγμή καλύτερα τα συμφέροντά τους.

Ωστόσο, σήμερα η διαπίστωση των ΗΠΑ είναι πως η εκποίηση από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης των 14 αεροδρομίων στην κυριαρχία της Γερμανίας για 42 χρόνια, μεταβάλει τις ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή. Και εκτιμούν πως αυτή είναι μόνο η αρχή. Γι΄ αυτό, επειδή διαβλέπουν επέλαση του γερμανικού παράγοντα στην Ελλάδα, θα επιδείξουν ιδιαίτερη “ευαισθησία” στις προσφυγικές ροές από τη Συρία. Ήδη διαμορφώνουν στο εσωτερικό των ΗΠΑ κατάλληλο κλίμα μέσω των χολιγουντιανών αστέρων που επισκέπτονται τελευταίως τα ακριτικά νησιά μας. Έτσι, τα υπερατλαντικά κέντρα Εξουσίας σκέπτονται τη δημιουργία κόμματος στην Ελλάδα – πρόσφορο το έδαφος με τη διάλυση της κεντροδεξιάς, αλλά και με το “κάψιμο” της “αριστεράς” που επί τόσες δεκαετίες κατηγορούσε τη “δεξιά” εκ του ασφαλούς, αφού οι “αριστεροί” δεν είχαν κυβερνήσει – ευελπιστώντας να διαλύσουν την Οικονομία της Ευρωζώνης.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η επιλεκτική χρονικά παρουσίαση του σκανδάλου της μεγάλης γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας της Volkswagen, και του επικείμενου μεγάλου προστίμου που θα της επιβληθεί. Όπως, ακριβώς είχε γίνει και με το πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο της Siemens, που εάν δεν ήταν οι ΗΠΑ δεν θα είχε βγει τίποτε στην επιφάνεια.

Όλα αυτά έχουν σκοπό να πλήξουν την φερεγγυότητα της γερμανικής κυβερνητικής πολιτικής. Από την άλλη μεριά, όλη αυτή η υπερατλαντική πολιτική συνδέεται απόλυτα με το δημοψήφισμα που θα διενεργηθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο για την παραμονή του ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διενέργεια δημοψηφίσματος που έχει ήδη προαναγγείλει ο Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Ντέιβιντ Κάμερον. Και που πολιτικοί εκτιμητές της χώρας αναφέρουν πως αυτή η προεκλογική εξαγγελία, έδωσε τη δυνατότητα στον αρχηγό του Συντηρητικού κόμματος, όχι μόνο να κερδίσει απρόσμενα τις εκλογές το 2015, αλλά να σχηματίσει κιόλας αυτοδύναμη κυβέρνηση, κόντρα σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Με ένα ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, διά μέσω του Ηνωμένου Βασιλείου διαλύεται η Ε.Ε. της Γερμανίας. Και μην ισχυρισθεί κάποιος πως, εάν τη θελήσει, ο Αμερικανο-βρετανικός άξονας αυτήν την εξέλιξη, δεν θα την επιτύχει;

Στάδια ιδρύσεως του νέου κόμματος

Στάδιο Ι
Πλήρης απαξίωση από τα ΜΜΕ συλλήβδην του σημερινού πολιτικού Συστήματος στην Ελλάδα, προωθώντας την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχηματισμού που θα πρεσβεύει το νέο και άφθαρτο στο ελληνικό πολιτικό στερέωμα.
Στη συνέχεια πιθανώς θα δημιουργήσουν αγιογραφία μελών της τέως βασιλικής οικογένειας, όταν αυτά τα ίδια ΜΜΕ, επί σειρά δεκαετιών απαξίωναν και ξευτέλιζαν τον τέως Βασιλέα των Ελλήνων, Κωνσταντίνο, με χαρακτηρισμούς του τύπου, Γκλύξμπουργκ, κοκός κ.α.

Στάδιο ΙΙ
Θα δημιουργηθεί μια κίνηση από τεχνοκράτες, ανώτατους δικαστικούς, αλλά και στρατιωτικούς που θα την βαφτίσουν επί παραδείγματι, κίνηση Εθνικής Αναγέννησης ή Εθνικής Σωτηρίας και θα ομοιάζει πάρα πολύ με το κίνημα του Νικολάου Ζορμπά το 1909. Βέβαια επ΄ ουδενί μιλάμε για κίνηση του τύπου των Συνταγματαρχών το ΄67, αλλά για μια κίνηση που δεν θα διχάζει και σκοπό θα έχει να δώσει την ελπίδα και την προοπτική που αναζητά πλέον, το μεγαλύτερο κομμάτι του λαού μας. Αυτή η κίνηση Εθνικής Αναγέννησης ή Εθνικής Σωτηρίας θα έχει σε πρωταγωνιστικό ρόλο τον τέως Πρίγκιπα Νικόλαο, αλλά και άλλα μέλη της τέως Βασιλικής οικογένειας. Όλη η προετοιμασία αυτής της κίνησης γίνεται με πολύ σοβαρότητα και στο πλαίσιο του υπάρχοντος Συντάγματος. Χωρίς να αμφισβητείται το πολίτευμα της Ελλάδος που είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

Στάδιο ΙΙΙ
Αυτή η πολιτική κίνηση που μέσω “φτιαγμένων” θετικών αρχικά δημοσκοπήσεων, αλλά και με την απόλυτη στήριξη από τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, θα καταγγείλει την γερμανική κυριαρχία της Ελλάδος μέσω των Μνημονίων, με μονομερή διαγραφή του Δημοσίου Χρέους. Με ταυτόχρονη επιστροφή στη δραχμή σε σύνδεσή της με το δολάριο. Άλλωστε, θυμηθείτε τις δηλώσεις του Πάνου Καμμένου για το δολάριο σε κρατικό κανάλι στις 30 Δεκεμβρίου 2012, όπου ισχυρίσθηκε πως “η λύση είναι η διαγραφή του χρέους, όπως ρεαλιστικά μας προτείνουν οι πραγματικοί μας σύμμαχοι, που είναι μόνο οι ΗΠΑ και οι χώρες του ΔΝΤ…”.

Που φιλοξενήθηκε ο Νικόλαος;

Κάποιοι, μπορεί να θεωρήσετε πως όλα τα παραπάνω είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Θα σας απαντήσω πως είναι τα ίδια υπερατλαντικά σενάρια που έκαναν Πρωθυπουργό της Ελλάδος τον Γιώργο Παπανδρέου. Και μια και μιλάμε για Γιώργο Παπανδρέου, μπορεί κάποιος να μου πει, που έμεινε ο τέως Πρίγκιπας Νικόλαος, όταν ήρθε στην Ελλάδα προκειμένου να δρομολογήσει τις προϋποθέσεις μετεγκατάστασης της τέως βασιλικής οικογένειας στην Ελλάδα; Από ποιον και που φιλοξενήθηκε;
Γιατί μια άριστη και διασταυρωμένη πηγή μας, ισχυρίζεται πως έμεινε στο Καστρί, φιλοξενούμενος της Οικογένειας Γιώργου Παπανδρέου!
Αληθεύει;

Υ.Γ.: Όλες οι παραπάνω πληροφορίες και εκτιμήσεις ισχύουν με την υπάρχουσα κυβέρνηση των ΗΠΑ. Με όποια άλλη προκύψει από τις Αμερικανικές εκλογές, ενδεχομένως να υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην εξωτερική τους πολιτική, χωρίς ωστόσο να την διαφοροποιούν σφόδρα.

Επικοινωνία με τον συντάκτη
egerssi@otenet.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Κομμουνισμός ελληνικής κοπής

Η Σοβιετική Ενωση έχει καταρρεύσει. Η Κούβα αποκαθιστά τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Το ανατολικό μπλοκ δεν υφίσταται πλέον. Το ελληνικό κράτος, όμως, συμπεριφέρεται λες και θέλει να εφαρμόσει, κατόπιν... εορτής, όλες τις εσφαλμένες συνταγές του κομμουνισμού και ταυτόχρονα να εμφανίσει σημάδια οικονομικής ανάκαμψης. Πλήρης παραλογισμός!

Ο λόγος γίνεται για τις ρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό, που θα οδηγήσουν στην ανεργία, στην εξαθλίωση και την απόγνωση εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες. Η «δημοκρατία» περιέγραψε το σοβιετικού τύπου σύστημα ασφάλισης των ελεύθερων επαγγελματιών που σχεδιάζει η κυβέρνηση με την αντιπαραβολή τριών σεναρίων, όπου συμβαίνουν τα εξής:

«Νέος επιτηδευματίας με εισόδημα 18.000 ευρώ έχει σήμερα εισφορές 3.347 ευρώ, που δύσκολα μπορεί να εξυπηρετήσει, εξ ου και η μεγάλη αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Με το νέο σύστημα οι εισφορές του θα σκαρφαλώσουν στα 4.851 ευρώ. Αν συνυπολογίσει, μάλιστα, κανείς τις φορολογικές επιβαρύνσεις του, φτάνει στα 10.307 ευρώ και αυτό σημαίνει ότι χάνει πάνω από το 57% του εισοδήματός του [...] Ελεύθερος επαγγελματίας με οκτώ εργαζομένους και 70.000 ευρώ καθαρό φορολογητέο εισόδημα θα αποδίδει για κρατήσεις και φόρους 52.754 ευρώ και θα του μένουν «καθαρά» 17.246 ευρώ, το 25% των μεικτών κερδών του [...] Ελεύθερος επαγγελματίας με 15 εργαζομένους και 100.000 ευρώ εισόδημα. Βγάζει πολλά, του μένουν πολύ λίγα, λιγότερα από τον συνάδελφό του, που τζιράρει 40.000 ευρώ τον χρόνο. Συνολικά θα του απομένει εισόδημα 19.759 ευρώ. Αν δεν είχε εργαζομένους, θα έμενε με καθαρά κέρδη 46.000 ευρώ...»

Με λίγα λόγια, όσοι αποφασίζουν τα της οικονομίας σε ενθαρρύνουν είτε να διακόψεις δραστηριότητα είτε να απολύσεις όλο το προσωπικό που έχεις προσλάβει ή να μετακινήσεις την έδρα της επιχείρησής σου σε άλλη χώρα, όπου υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων σου, ή να εργάζεσαι «στη ζούλα», κάτω από τα ραντάρ του αδίστακτου και απόλυτα εχθρικού κράτους, το οποίο εκδικείται όλους όσοι παράγουν πλούτο και προσφέρουν θέσεις εργασίας.

Πηγή "Δημοκρατία"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Ο κύβος ερρίφθη και η Τουρκία...

Το κείμενο, δημοσιευμένο στις 5 Ιανουαρίου 2016, περιγράφει με ακρίβεια την παρούσα διάταξη των αντίπαλων δυνάμεων στο βόρεια και βορειοανατολικό μέτωπο του πολέμου στη Συρία.

Του Σωτήρη Δημόπουλου

Η ανάλυσή του Balanche καταδεικνύει:

α) την σαφή υποχώρηση του “Ισλαμικού Κράτους” κάτω από τα συνδυασμένα κτυπήματα των Κούρδων του PYD, του συριακού στρατού, της ρωσικής αεροπορίας,

β) την ορατή πλέον δυνατότητα των Κούρδων να ελέγξουν όλη σχεδόν τη συνοριακή περιοχή με τη Τουρκία, ενώνοντας τα καντόνια του Κομπάνι και του Αφρίν,

γ) την αδυναμία της Τουρκίας να επιβάλλει τους όρους της, λόγω της στρατηγικής σημασίας των Κούρδων μαχητών στον πόλεμο κατά του ΙΚ,

δ) την απρόθυμη αλλά αναγκαία στήριξη της Δύσης προς τους Κούρδους της Συρίας, τόσο για να συνεχίσουν τον πόλεμο κατά των ισλαμιστών, όσο κυρίως για να μην περάσουν ολοκληρωτικά στη ρωσική επιρροή, η οποία έτσι κι αλλιώς υφίσταται.

Να σημειωθεί τέλος, ότι από την ημέρα της δημοσίευσης του κειμένου, παρά τις επιφυλάξεις του συγγραφέα του για την πιθανότητα εκδήλωσης του εγχειρήματος, ο συριακός στρατός και οι «Τίγρεις», οι ειδικές δυνάμεις της πολιτοφυλακής, έχουν εξαπολύσει συντονισμένη επίθεση εναντίον του ΙΚ, βόρεια της βάσης Kuwaires, και προωθούνται προς την πόλη al-Bab.

Του Fabrice Balanche

Από τον Οκτώβριο, οι δυνάμεις του «Ισλαμικού Κράτους» στο ανατολικό τμήμα της επαρχίας του Χαλεπιού βρίσκεται υπό πίεση και εξαναγκάζεται σε διάφορα μέτωπα: εναντίον του «Κουρδικού Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης» (PYD) και των Αράβων συμμάχων του κοντά στο μεγάλο φράγμα Tishrim∙ ενάντια στο συριακό στρατό και τη ρωσική αεροπορία γύρω από το στρατιωτικό αεροδρόμιο Kuwaires και τη λίμνη al-Jaboul∙ εναντίον των ανταρτών της «Jaish al-Fatah» (που ελέγχεται από την «Ahrar al Sham» και το παρακλάδι της Αλ-Κάιντα «Jabhat al-Nusra») στον διάδρομο Azaz, μεταξύ του Χαλεπιού και των τουρκικών συνόρων∙ εναντίον του ντόπιου πληθυσμού στην πόλη Manbji (στμ. 30 χλ. δυτικά από τον Ευφράτη), προς την οποία το PYD και οι σύμμαχοί του προελαύνουν.

Το PYD έχοντας καταλάβει, την μοναδική για πολλά εκατοντάδες μίλια, άθικτη γέφυρα κατά μήκος του Ευφράτη και με τον συριακό στρατό να κινείται δυναμικά είτε βόρεια είτε δυτικά, μια μεγάλη ομάδα μαχητών του ΙΚ στην περιοχή του Χαλεπιού θα μπορούσε να χάσει την πρόσβασή της στην πρωτεύουσα τους Ράκκα. Αυτή η προοπτική εγείρει το ερώτημα: ποιος θα μπορούσε να ωφεληθεί από την εξάλειψη του Ισλαμικού Κράτους σε αυτό το μέτωπο και πώς;

ΜΙΑ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΕ ΙΣΧΥΡΗ ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αν και ο πληθυσμός στην επαρχία του ανατολικού Χαλεπιού είναι σήμερα σχεδόν εξ ολοκλήρου σουνιτικός, εντούτοις, διαιρείται μεταξύ διαφόρων εθνικών ομάδων και σε ακόμη περισσότερες υποδιαιρέσεις φυλών και γενών που δημιουργούν ένα δίκτυο βασικής αλληλεγγύης στην επαρχία και στις πόλεις. Οι Άραβες είναι η πλειοψηφία του πληθυσμού αλλά πολλές κουρδικές και τουρκομανικές μειονοτικές ομάδες έχουν αντισταθεί στον εξαραβισμό.

Οι Κιρκάσιοι παρ’ όλα αυτά, έχουν αφομοιωθεί: η ταυτότητά τους έχει σταδιακά εξασθενήσει από την εποχή που μεταφέρθηκαν από τους Οθωμανούς στην περιοχή αυτή, πριν από 150 χρόνια Οι Χριστιανοί αν και πολυάριθμοι στις συνοριακές πόλεις της Jarabulus, στο Κομπάνι και στην Αζάζ έως και την δεκαετία του 1950, έπειτα με τα χρόνια μετακινήθηκαν προς το Χαλέπι και τη Δαμασκό.

Η περιοχή είναι σχεδόν αποκλειστικά αγροτική, με το δεύτερο χαμηλότερο δείκτη επιπέδου ανθρώπινης ανάπτυξης μετά από αυτής της κοιλάδας του Ευφράδη. Έχει καταγράψει επί χρόνια υψηλή δημογραφική αύξηση, με μέσο ετήσιο ποσοστό, έως και πριν τον εμφύλιο πόλεμο, 3%. Η περιοχή έχει τρία αστικά κέντρα: την Al-Bab, το Manbji και την Jarabulus. Η μοναδική βιομηχανία της περιοχής είναι η τσιμεντοβιομηχανία που κτίστηκε το 2008-2010 από την ευρωπαϊκή εταιρεία Lafarge.

«ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΟΥΡΔΙΚΗ»

Οι Κούρδοι θεωρούν μεγάλα τμήματα αυτής της περιοχής ως δικά τους, συμπεριλαμβανομένης της μακράς ζώνης στα τουρκικά σύνορα –όχι μόνον το ελεγχόμενο από τους Κούρδους καντόνι του Αφρίν στα δυτικά και του Κομπάνι στα ανατολικά, αλλά επίσης και τους τομείς που βρίσκονται ανάμεσά τους και στην παρούσα φάση ελέγχονται από τους αντάρτες ή το ΙΚ. Οι Κούρδοι έχουν παρόμοιες απόψεις για το Manbij, που βρίσκεται αρκετά νοτιότερα από τα σύνορα. Ακόμη κι εάν ο πληθυσμός είναι σε αρκετές από τις περιοχές κυρίως αραβικός, το PYD ωστόσο τις θεωρεί ως «ιστορικά κουρδικές», βασίζοντας προφανώς τα επιχειρήματά του στο Μεσαίωνα και στον Σαλαδίνο.

Κατά συνέπεια, το PYD σκοπεύει να εξασφαλίσει την εδαφική συνέχεια μεταξύ του καντονιού Αφρίν και της υπόλοιπης αυτοανακηρυγμένης Κουρδικής περιοχής (Ροτζάβα). Η ομάδα έχει ήδη προσαρτήσει το κυρίως αραβικό διαμέρισμα του Tal Abyad προς ανατολάς, αλλά θα είναι δύσκολο να επαναλάβει αυτή την επιτυχία σε πιο πολυπληθείς περιοχές, καθώς περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι κατοικούσαν έως το 2010 στις διεκδικούμενες περιοχές της Αζάζ, της Αλ-Μπαμπ, του Manbij και της Jarabulus, συγκρινόμενες με τους 130.000 ανθρώπους στην Tal Abyad. Αν και εκατοντάδες χιλιάδες έχουν καταφύγει στη Τουρκία, οι Κούρδοι θα αντιμετώπιζαν σίγουρα την πρόκληση της ενσωμάτωσης ενός μεγάλου αραβικού πληθυσμού στη Ροτζάβα, για να μην αναφέρουμε τη τοπική μειονότητα των Τουρκομάνων που είναι κάτω από την προστασία της Άγκυρας.

Πράγματι, η Τουρκία αρνείται να αφήσει τον έλεγχο όλων των συνόρων στους Κούρδους και έχει προειδοποιήσει αρκετές φορές ότι θα επιτεθεί εάν θα περάσουν τον Ευφράτη, όπως έκανε τον Ιούλιο που βομβάρδισε θέσεις του PYD κοντά στην Jarabulus. Στις 26 Δεκεμβρίου, οι «Δημοκρατικές Δυνάμεις της Συρίας» (μια ομάδα που συμμετέχουν το PYD και οι Άραβες σύμμαχοί του) κατέκτησαν το φράγμα Tishrin, έπειτα, τρεις μέρες αργότερα, πήραν και το χωριό Abu Qiliqil στην άλλη πλευρά του ποταμού, και βρέθηκαν μόνον 12 χιλιόμετρα από το Manbij. Αν και η πόλη είναι εκτός του βεληνεκούς του τουρκικού πυροβολικού, η Άγκυρα θα μπορούσε να κτυπήσει τις δυνάμεις του PYD με άλλα όπλα.

Το να το κάνει αυτό μπορεί να είναι πολύ δύσκολο σε μια στιγμή που οι Κούρδοι πολεμούν το ΙΚ στα νότια σύνορα της Τουρκίας και όταν η συνοριακή περιοχή που το PYD προσπαθεί να ελέγξει είναι κι ο μοναδικός διάδρομος για τους τρομοκράτες του ΙΚ για να περνούν βόρεια προς την Ευρώπη και για τους εθελοντές που έρχονται νότια για να ενταχθούν στο στρατό του στη Συρία. Εντούτοις, η Άγκυρα θα μπορούσε ακόμη να δοκιμάσει να δικαιολογήσει τα κτυπήματα εναντίον των Κούρδων δεδομένων των στενών δεσμών του με το ΡΚΚ. Πράγματι, αν δεν υπάρξει εκεχειρία με την Άγκυρα, η Τουρκία το πιο πιθανό είναι να δράσει προς υπονόμευση των όποιων κουρδικών κερδών στη Συρία.

Ακόμη κι έτσι, όμως, το βασικό εμπόδιο για την επίτευξη των στόχων του PYD είναι η πρόκληση της κατάκτησης και η διατήρηση μια τόσο μεγάλης αραβικής και τουρκομανικής περιοχής. Θα αποδεχθεί ο τοπικός πληθυσμός την άφιξη των Κούρδων μαχητών; Η κατάσταση μεταξύ Αράβων και Κούρδων στα ανατολικά της επαρχίας του Χαλεπιού είναι σαφώς λιγότερο συγκρουσιακή από ότι στην βορειοανατολική Συρία.

Οι πληθυσμός είναι πιο αναμιγμένος στα ανατολικά, και οι μεικτοί γάμοι είναι συχνοί. Επιπλέον το PYD έχει δημιουργήσει μια συμμαχία με τις αραβικές πολιτοφυλακές, έτσι οι τοπικές φυλές μπορεί να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον κυρίαρχο πολιτικό παίκτη, με τον τρόπο που το έκαναν προς το Ισλαμικό Κράτος με γνώμονα το συμφέρον της φυλής.

ΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΠΑΓΙΔΕΥΘΕΙ;

Όταν το PYD και οι σύμμαχοί του πήραν το Abu Qilqil, κάποιες πηγές υπέδειξαν ότι το ΙΚ μπορεί να εγκαταλείψει και το Manbij, κυρίως επειδή αντιμετωπίζει μεγάλη εχθρότητα από τους ντόπιους και έτσι θα ήταν αδύνατο να κρατήσει την πόλη εμπρός στην προέλαση των Κούρδων. Στις 12 Νοεμβρίου, οι κάτοικοι του Manbij διαμαρτυρήθηκαν για τη βίαιη στρατολόγηση των νέων στο Ισλαμικό Κράτος στο μέτωπο της Azaz. Και στις 19 Δεκεμβρίου οι ισλαμιστές εκτέλεσαν 14 πολίτες από το φόβο μια εξέγερσης που σιγόβραζε.

Εν τω μεταξύ η επίθεση του PYD έχει υποστηριχθεί από τα κτυπήματα του συνασπισμού, δείχνοντας ότι οι κινήσεις του, μερικώς τουλάχιστον, συντονίζονται από τις ΗΠΑ και δεν ήταν μονομερείς αποφάσεις του PYD. Υπό αυτή την οπτική η προέλαση προς το Manbij θα μπορούσε να είναι τμήμα της στρατηγικής να κερδηθεί ξανά η Ράκκα. Εάν το Manbij πέσει, η πρωτεύουσα του «Χαλιφάτου» θα μπορούσε τελικώς να απομονωθεί από τα υπόλοιπα εδάφη του ΙΚ στη Συρία.

Όλες οι γέφυρες στον Ευφράτη από τα τουρκικά σύνορα νοτίως έως τη λίμνη Άσσαντ έχουν καταστραφεί ή έχουν ελεγχθεί από τους Κούρδους. Αν το PYD συνεχίσει την προέλασή του προς το νότο και ο συριακός στρατός ξεκίνησει μια επίθεση προς την Al-Bab (στμ. φαίνεται ότι ήδη έχει ξεκινήσει) ή την λίμνη Άσσαντ, μεγάλο πλήθος μελών του ΙΚ θα εγκλωβιστεί στην ανατολική επαρχία του Χαλεπιού.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ;

Προς τα δυτικά οι δυνάμεις των ανταρτών που ελέγχουν τον διάδρομο της Azaz είναι αυτή τη στιγμή σε θέση άμυνας έναντι του ΙΚ, το οποίο έχει καταλάβει από τον Σεπτέμβριο μερικά χωριά στην περιοχή και κινείται αργά προς την Azaz. Η προτεραιότητα της «Jaish al-Fatah», που υποστηρίζεται από τους Σαουδάραβες και τη Τουρκία, είναι να υπερασπιστεί την οδό ανεφοδιασμού, προς το ανατολικό Χαλέπι, στα δυτικά ενάντια στους Κούρδους και στο νότο ενάντια στο συριακό στρατό.

Ωστόσο, η ρωσική αεροπορία έχει πολλαπλασιάσει τις επιθέσεις της στο διάδρομο Azaz και έχει αποδυναμώσει τους αντάρτες, ιδιαίτερα κοντά στο συνοριακό πέρασμα του Bab al-Salam, κι αν χαθεί αυτός ο δρόμος θα αφήσει τις ανταρτικές μονάδες στις ανατολικές περιοχές σχεδόν απόλυτα περικυκλωμένες από τις δυνάμεις του καθεστώτος. Κάποια βοήθεια θα μπορούσε να εισρεύσει από το δυτικό συνοριακό πέρασμα Bab al-Hawa, αλλά η προέλαση του συριακού στρατού γύρω από το Χαλέπι απειλεί κι αυτόν τον δρόμο.

Ως εκ τούτου, οι αντάρτες δεν θα είναι οι βασικοί ωφελημένοι από μια υποχώρηση του ΙΚ στην επαρχία του Χαλεπιού, εκτός και τους επιτραπεί να διεξάγουν επιθέσεις από την Τουρκία. Η Άγκυρα δεν επιθυμεί να επέμβει ευθέως στη Συρία, αλλά θα μπορούσε να επιτρέψει σε αντάρτες-πληρεξούσιους να χρησιμοποιήσουν το τουρκικό έδαφος για επιχειρήσεις ενάντια στο ΙΚ στη Jarabulus, για παράδειγμα, με έμμεσο στόχο να εμποδίσουν τους Κούρδους να καταλάβουν όλα τα σύνορα.

Βεβαίως, κάθε τέτοια στρατηγική εξαρτάται από το εάν οι αντάρτες είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν το ΙΚ, αλλά και εάν είναι ικανοί να το κάνουν αποτελεσματικά. Εν τω μεταξύ, η πρόσφατη επίθεση του συριακού στρατού στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Kuwaires είχε σκοπό να διασώσει τη φρουρά από τη σφαγή που την περίμενε από το ΙΚ, όπως συνέβη στην Tabqa, και να εξασφαλίσει τον δρόμο Χαλεπιού-Σαλαμίγια που απειλείτο από τις επιδρομές του ΙΚ. Έως τώρα, ωστόσο, ο στρατός δεν έχει πρόθεση να εξαπολύσει μια ευρύτερη επίθεση για την ανακατάληψη των ανατολικών περιοχών που έχει απολέσει.

Η προτεραιότητά του είναι να εξοντώσει τις ανταρτικές ομάδες μέσα και γύρω από το Χαλέπι. Ο Άσσαντ και ο Πούτιν κατάλαβαν ότι δεν θα έπρεπε να ανταγωνισθούν με τους Κούρδους στην κατάκτηση άλλων περιοχών, τουλάχιστον προσωρινά. Αντιθέτως έχουν διευκολύνει τις κουρδικές προσπάθειες βομβαρδίζοντας τους αντάρτες στο διάδρομο του Azaz. Αλλά εάν η πρόσφατη επίθεση των Κούρδων πετύχει αυτό θα μπορούσε να αλλάξει τη συριακή, ρωσική και ιρανική στρατηγική στην περιοχή. Φτάνοντας στο Manbij, οι Κούρδοι θα μπορούσαν να παρακινήσουν το συριακό στρατό να επιτεθεί εναντίον του Al-Bab νοτιο-ανατολικά του Χαλεπιού.

Οι δύο δυνάμεις θα μπορούσαν τελικώς να συναντηθούν, παγιδεύοντας τις δυνάμεις του ΙΚ όπως περιγράφηκε παραπάνω. Αν και ούτε ο Άσαντ, ούτε οι αντάρτες δείχνουν να είναι σε τέτοια θέση και να ξανακερδίσουν το χαμένο έδαφος από το ΙΚ, ανατολικά από το Χαλέπι, ο τοπικός αραβικός πληθυσμός θα μπορούσε να είναι πιο δεκτικός σε αυτούς παρά στους Κούρδους.

ΛΙΓΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΣΗ

Από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του Νοεμβρίου στο Παρίσι, οι Ευρωπαίοι επιμένουν ότι η διαδρομή από τη Τουρκία προς το Ισλαμικό Κράτος και αντιστρόφως πρέπει να κλείσει. Εν τη απουσία μετριοπαθούς Αραβικής σουνιτικής δύναμης ικανής να αναλάβει αυτή την απαίτηση, η Δύση θα προτιμούσε αυτός ο διάδρομος να κλείσει από τους Κούρδους παρά από οργανώσεις που συνδέονται με την «Αλ Κάιντα», όπως η «Ahrar al-Sham» ή η «Jabhat al-Nusra».

Οι Κούρδοι είναι πρόθυμοι να εκπληρώσουν το όνειρό τους για μια ενωμένη Ροτζάβα κατά μήκος των βορείων συνόρων και το να τους αρνηθούμε έστω κάποια πρόοδο προς αυτό το στόχο θα είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσει ο μόνος αποτελεσματικός μας σύμμαχος ενάντια στο ΙΚ στη βόρεια Συρία. Εάν η Δύση δεν δουλέψει μαζί τους επί αυτού του στόχου, θα τους σπρώξει στην αγκαλιά της Μόσχας, η οποία έχει ξεκαθαρίσει στο PYD ότι είναι εντελώς πρόθυμη να το βοηθήσει. Στην πραγματικότητα, ήδη υπάρχει κανονικός συντονισμός των Κούρδων με τις ρωσικές δυνάμεις στις βόρειες επαρχίες του Χαλεπιού.

Την ίδια ώρα, το να επιτραπεί στο PYD να καταλάβει όλη τη συνοριακή γραμμή είναι κάτι απαράδεκτο για τη Τουρκία, και η Δύση χρειάζεται τη βοήθεια της Άγκυρας σε διάφορα μέτωπα, συμπεριλαμβανομένων του προσφυγικού και του αγώνα κατά του ΙΚ. Επομένως, εάν η επίθεση του PYD συνεχιστεί προς το Manbij, και ίσως ακόμη πιο πέρα από την κόκκινη γραμμή της Τουρκίας στον Ευφράτη, οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους στο συνασπισμό θα χρειαστεί να είναι προσεκτικοί καθορίζοντας εάν και πως θα στηρίξουν την προέλαση και τι θα πουν ως απάντηση στις τουρκικές διαμαρτυρίες.

Από την πλευρά της η Άγκυρα, θα πρέπει να αποφασίσει πόσο μακριά είναι έτοιμη να πάει υπερασπίζοντας την «κόκκινη γραμμή» της, δεδομένων των πολιτικών και διπλωματικών κινδύνων μιας βαθύτερης επέμβασης, επιτιθέμενη μάλιστα στην μοναδική επίγεια δύναμη που έχει επιτυχία έναντι του ΙΚ στη Συρία. Υπ’ αυτή την έννοια, η επίθεση του PYD είναι τόσο ξεκάθαρη σημειολογικά όσο και η διάβαση του Ρουβίκωνα από τον Καίσαρα: ο κύβος ερρίφθη.

* Ο Fabrice Balanche, είναι αναπληρωτής καθηγητής και διευθυντής έρευνας στο Πανεπιστήμιο 2 της Λυών, και επισκέπτης καθηγητής στο Washington Institute.

Πηγή Σωτήριος Δημόπουλος


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

«Πράβδα»: Σενάρια πραγματικού πολέμου Ρωσίας-Τουρκίας

Η ρωσική εφημερίδα καταγράφει τις απόψεις στρατιωτικών αναλυτών

Το ενδεχόμενο ενός πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας είναι πάντοτε θέμα συζήτησης θεωρητικών της συνωμοσίας, της γεωπολιτικής ανάλυσης και, φυσικά, της καναπεδο-φλυαριας. Πήρε όμως πιο συγκεκριμένες διαστάσεις ύστερα από τη δήλωση του τούρκου προέδρου Ρεσέπ Ταγίπ Ερντογάν ότι «δεν θα ανεχθεί» ρωσική επίθεση σε τουρκικές αεροπορικές δυνάμεις.

Ας δούμε λοιπόν τι είδους πόλεμος μπορεί να γινει--της Ρωσίας με την Τουρκία, χώρας-μελους του ΝΑΤΟ. Πως θα εξελιχθεί ένας τέτοιος πόλεμος; Η «Πράβδα» συζήτησε το θέμα με σοβαρούς στρατιωτικούς αναλυτές και κατέγραψε τις απόψεις τους.

Ο Μιχαήλ Αλεξαντροφ, προϊστάμενος του Κέντρου Στρατιωτικών και Πολιτικών Μελετών πιστεύει ότι σε περίπτωση πολέμου η Ρωσία πρέπει να κάνει ευθύς αμέσως χρήση πυρηνικών όπλων επειδή διακυβεύεται η ύπαρξη της χώρας. «Θα ήταν λάθος της Ρωσίας να μη χρησιμοποιήσει πυρηνικά οπλα. Η Δύση και η Τουρκία θα επιχειρήσουν να μας ωθήσουν σε πόλεμο φθοράς, όπως στον Κριμαϊκό πόλεμο του 1853-1856. Δηλαδή σε βραδεία κλιμάκωση των επιχειρήσεων, με εξεγέρσεις στην περιοχή του Καυκάσου, ενώ και η ρωσική μονάδα στη Συρία θα εξοντωθεί. Η Δύση θα βοηθήσει την Τουρκία--θα εγκατασταθούν στο έδαφος της στρατιωτικές δυνάμεις και αεροπορία υψηλής τεχνολογίας. Θα εφαρμόσουν την τακτική του πολέμου βραδείας τριβής.

Κατά την άποψη μου, αν πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία αυτός θα είναι πόλεμος αποφασιστικής σημασίας, ταχύς και σύντομος. Η Ρωσία θα πρέπει να καταφέρει πυρηνικά πλήγματα σε στόχους στρατιωτικούς και στην υποδομή της Τουρκίας από την πρώτη στιγμη--όχι, φυσικά, σε πόλεις όπου ζουν άνθρωποι, αλλά στα στρατηγεία, στα μεγάλα κέντρα επικοινωνίας, στις αποθήκες όπλων, στα αεροδρόμια και στα λιμάνια. Από τις πρώτες ώρες του πολέμου η Ρωσία πρέπει να καταστρέψει όλη την στρατιωτική υποδομή της χώρας. Και δεν χρειάζονται βαλιστικοί πύραυλοι για αυτά τα πλήγματα. Αρκούν οι πύραυλοι Iskander-M με πυρηνικές κεφαλές. Μόλις η στρατιωτική υποδομή καταστραφεί θα κινηθούν ρωσικές δυνάμεις και θα καταλάβουν την περιοχή των Στενών».

Και η Δύση; Η Δύση δεν θα έχει χρόνο να αντιδράσει. Οι ευρωπαϊκές χώρες θα φοβηθούν τόσο πολύ που ούτε θα τολμήσουν να επεμβούν. Οι Αμερικανοί θα πρέπει να επιλεξουν--είτε να αρχίσουν έναν στρατηγικό πυρηνικό πόλεμο με τη Ρωσία είτε όχι. Αποτελεσμα--η Ρωσία θα καταλάβει την περιοχή των Στενών. Όλη η άλλη χώρα θα μείνει στην Τουρκία, λέγει ο Μιχαήλ Αλεξαντρωφ.

Υπάρχει και μη πυρηνικό σενάριο και το παρουσιάζει ο Σεργκέι Ερμακωφ, υποδιευθυντής του Κέντρου Ανάλυσης RΙSΙ της Ταυριδας. Λέγει:

«Ας ελπίσουμε ότι δεν θα υπάρξει πραγματική σύγκρουση. Η χρήση πυρηνικών όπλων γίνεται μόνο σε έσχατη αναγκη. Σε έναν "κανονικό" πόλεμο τα πάντα αποκτούν χαρακτήρα στρατιωτικού μεσου. Υπάρχουν πολλοί παίκτες εναντίον της Τουρκίας. Σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης οι Κούρδοι θα κάνουν την περιοχή κομμάτια καθώς ο πόλεμος είναι το στοιχείο τους».

«Από στρατιωτικής πλευράς η Τουρκία είναι ισχυρή αλλά όχι τόσο που να μπορεί να αντιμετωπίσει τη Ρωσία. Ο στόλος μας είναι σε θέση να καταφέρει πλήγματα από πολύ μακριά, και πέρα από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Νικητής σε έναν σύγχρονο πόλεμο είναι εκείνος που χρησιμοποιεί διαφορετικές δυνάμεις και το πιο αναπτυγμένο σύστημα ελέγχου της μάχης. Η Ρωσία έχει ένα πλεονέκτημα εδω--έχουμε το δορυφορικό σύστημα καθορισμού θέσεων και το σύστημα παρακολούθησης και ελέγχου της μάχης τα οποία μας δίδουν πλήρη εικόνα του θεάτρου στρατιωτικών επιχειρήσεων ανά πάσα στιγμή. Φυσικά, θα χρησιμοποιήσουμε την αεροπορία. Η ρωσική βάση στη Συρία συντομεύει σημαντικά τον χρόνο πτήσης εναντίον τουρκικών στοχων. Έτσι, η Τουρκία θα αντιμετωπίσει απειλές από διάφορα μέρη», λέγει ο Σεργκέι Ερμακωφ.

Όσον αφορά το ΝΑΤΟ, η Τουρκία είναι μέλος του και ως χωρά οπωσδήποτε δικαιούται να ζητήσει την ενεργοποίηση του άρθρου 5. Αλλά, αφ'ενος η στρατιωτική ισχύς της Ρωσίας και αφ' εταίρου η διστακτικότητα της Ευρώπης να αναμειχθεί στη σύγκρουση--οι αποφάσεις στο ΝΑΤΟ απαιτούν πλήρη ομοφωνια--όλα τα μέλη της Συμμαχίας θα πρέπει να συμφωνήσουν κατά πόσον το ΝΑΤΟ θα πρέπει να σταθεί αντιμέτωπο σε έναν επιτιθέμενο. Αλλά τότε πρέπει να καθοριστεί ποιος είναι ο άμεσα επιτιθέμενος. Αν η Τουρκία προκαλέσει τη σύγκρουση ίσως το ΝΑΤΟ δεν προσφύγει στο άρθρο 5. Επίθεση είναι ένα πράγμα, αλλά μια χωρά που επιχειρεί σύγκρουση και σέρνει το ΝΑΤΟ είναι άλλο πράγμα. Σε μια τέτοια περίπτωση το ΝΑΤΟ θα προσπαθήσει να μη αναμειχθεί. Κανένας δεν θέλει να αναμειχθεί σε άμεση στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία. Ο πυρηνικός πόλεμος είναι μια παγκόσμια τραγωδία, καταλήγει ο Ερμπακωφ .

Πηγή "Το Βήμα"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου