Ετοιμάζεται πραξικόπημα στην Τουρκία;
- Επικίνδυνος για την ύπαρξη της Τουρκίας ο "σουλτάνος"
- "Το Ισραήλ έχει αυξημένες προσδοκίες εκδίωξης του Ερντογάν"
- Ποιοί και πως μπορούν να ανατρέψουν το σημερινό τουρκικό καθεστώς
Η Τουρκία έχει αποτύχει παταγωδώς στο σύνολο της εξωτερικής της πολιτικής. Αυτό όμως δεν εμποδίζει τόσο τον ημιπαράφρονα σουλτάνο Ταγίπ Ερντογάν, όσο και την πολιτική του ορτινάντσα, Αχμέτ Νταβούτογλου, να εγκαταλείψουν τα νεοθωμανικά τους σχέδια, τα οποία θέλουν το 2023 την ύπαρξη μιας νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας!!!
Όμως, πόσο εφικτό μπορεί να είναι κάτι τέτοιο, υπό τις παρούσες συνθήκες, οι οποίες βαίνουν από το κακό προς το χειρότερο, σε καθημερινή βάση, δίνοντας αδυσώπητα χτυπήματα στον μεγαλοϊδεατισμό του κυβερνητικού διδύμου της γείτονος Τουρκίας;
Δυστυχώς, οι εξελίξεις –παρά την εμμονή και επιμονή του Ερντογάν- έρχονται να ανατρέψουν τα σχέδια, να καταστρέψουν τα όνειρα και να επιβάλλουν αλλαγή πλεύσης στην Τουρκία. Και αυτή την ανάγκη την διαπιστώνουν όσοι εχέφρονες –και υπάρχουν αρκετοί- στην γείτονα χώρα διαπιστώνουν πως τα όνειρα του «σουλτάνου» οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ολική καταστροφή την Τουρκία.
Όλοι στην Τουρκία ζουν με την αγωνία ρωσικής εκδίκησης. Ο μεγάλος εχθρός, η Ρωσία, έχει βάλει στο στόχαστρο την Τουρκία, εξαιτίας του κυβερνητικού διδύμου. Τα μέχρι τώρα «χτυπήματα», που ήταν χαμηλής έντασης, πανικόβαλαν τους σκεπτόμενους τούρκους, οι οποίοι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως όταν αποφασίσει η Μόσχα να κοιτάξει προς την Τουρκία, με «συνοπτικές διαδικασίες» η Τουρκία θα πάψει να υφίσταται σαν χώρα ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα γνωρίσει μία πολυεπίπεδη καταστροφή.
Την ίδια στιγμή, η δυσαρέσκεια και οι αποστάσεις των ΗΠΑ αυξάνονται συνεχώς από την Τουρκία, εξαιτίας της θρασύτητας (ή παράνοιας, σύμφωνα με απόρρητες ιατρικές εκθέσεις;) και γενικότερης ανυπακοής του Ερντογάν. Η απώλεια του μεγάλου συμμάχου και προστάτη, είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να αντέξει η Τουρκία, αφού επί δεκαετίες απολάμβανε την προστασία και, φυσικά, τα οφέλη αυτής της διακρατικής φιλίας.
Τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή όπου καταρρέουν όλοι οι τουρκικοί σχεδιασμοί, αλλά και τα εξυπηρετούμενα αμερικανικά συμφέροντα από την ανάδυση του ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους, το οποίο είναι βέβαιο πως θα «απορροφήσει» ένα μέρος της ανατολικής τουρκικής επικράτειας, ανάγκασαν τους Νταβούτογλου και Ερντογάν σε κινήσεις μη αποδεκτές από την Ουάσιγκτον. Οι ΗΠΑ μπορεί να «συγχώρεσαν» και να κάλυψαν επαρκώς τις στενές σχέσεις (και τα οικονομικά οφέλη) του Ερντογάν με το ISIS, αλλά όταν υπήρξε η διαπίστωση πως το μοντέλο ισλαμικού κράτους που προωθούσε ο Ερντογάν δεν ταίριαζε με το μοντέλο του πολιτικού Ισλάμ που επεδίωκε ο Λευκός Οίκος, τότε υπήρξε μία αλλαγή πλεύσης αρχικά προς τους Κούρδους του Ιράκ και στη συνέχεια προς τους Κούρδους της Συρίας, τους οποίους οι ΗΠΑ εξόπλισαν και εκπαίδευσαν στον αγώνα κατά του ριζοσπαστικού Ισλάμ του ISIS.
Αυτή η εξέλιξη έθεσε τον Ερντογάν εκτός εαυτού, αφού διαπίστωσε πως οι εξελίξεις τον ξεπερνούν, ενώ ταυτόχρονα υποβιβάζουν την Τουρκία γεωπολιτικά και την καθιστούν μία περιφερειακή (και εν πολλοίς προβληματική) χώρα. Οι επιθέσεις του κατά των Κούρδων της Συρίας, η ανυπακοή του στο κάλεσμα των ΗΠΑ να σταματήσει τους βομβαρδισμούς, η απόπειρά του να διατηρήσει ανοιχτές οδούς εφοδιασμού των τζιχαντιστών και, κυρίως, η θρασύτητά του να επιχειρεί να εμπλέξει τις ΗΠΑ σε έναν πόλεμο απέναντι στη Ρωσία, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του ίδιου του Ερντογάν, ήταν οι παράγοντες εκείνοι που προβλημάτισαν ιδιαίτερα αμερικανικούς κύκλους φίλα προσκείμενους στην Τουρκία, ενώ την ίδια στιγμή πυροδότησαν σκέψεις στο εσωτερικό της Τουρκίας, σχετικές με τον βαθμό επικινδυνότητας του Ερντογάν για την ύπαρξη της ίδιας της Τουρκίας.
Κι ενώ οι εξελίξεις δείχνουν πως όλα βαίνουν κακώς για την Τουρκία, ξαφνικά, και σύμφωνα με το πρακτορείο Cihan, ανώτερος διπλωμάτης της Τουρκίας, ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ισχυρίστηκε ότι το Ισραήλ έχει παγώσει την προσέγγισή του με την Τουρκία, λόγω των αυξημένων προσδοκιών του ότι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα εκδιωχθεί από την εξουσία.
Γνωρίζοντας τον ρόλο του Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, καθώς επίσης και τον βαθμό επηρεασμού ή και υποβοήθησης που μπορεί να παράσχει σε εξελίξεις κρατών της περιοχής, γίνεται κατανοητό πως είτε υπάρχει ήδη μία ομάδα τούρκων που απεργάζεται την απομάκρυνση του "σουλτάνου" Ερντογάν, είτε υπάρχουν βάσιμες υποψίες πως μπορεί να υποστηριχθεί επαρκώς (οικονομικά και πολιτικά) η δημιουργία (οι συνθήκες ήδη υφίστανται) ενός πολιτικού ή στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία.
Φυσικά, μία τέτοια εξέλιξη (ανατροπής των Ερντογάν - Νταβούτογλου) φαίνεται πως αυτή τη στιγμή μπορεί να είναι η καλύτερη δυνατή για την επόμενη ημέρα της Τουρκίας, αφού θα απαλλαγεί από τα "βαρίδια" των πολιτικών αλλά και του ημιπαράφρονα Ερντογάν, του οποίου η προσωπικότητα αποδεικνύεται ιδιαίτερα βλαπτική έως και καταστροφική (στον απόλυτο βαθμό) για την Τουρκία, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και, επιπλέον, έναν εσωτερικό πόλεμο με τους Κούρδους (η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός παραβιάστηκε μονομερώς από την τουρκική κυβέρνηση) ο οποίος χαρακτηρίζεται ως "γενοκτονία" και δημιουργεί βαθιές ρωγμές και άριστες συνθήκες για απόσπαση της ανατολικής Τουρκίας (κατοικείται σχεδόν αποκλειστικά από Κούρδους) και ενσωμάτωσή της με το αυριανό Κουρδιστάν (το οποίο θα ξεκινάει από το Βόρειο Ιράκ και μέσω της Βόρειας Συρίας (Κούρδοι της Συρίας) στερώντας από την Τουρκία γεωπολιτική ισχύ, η οποία θα μεταβιβαστεί στον "αξιόπιστο" σύμμαχο των ΗΠΑ, τους Κούρδους.
Μία τέτοια εξέλιξη "διαγράφει" και τις διαφορές της Τουρκίας με τη Ρωσία, αφού η ρωσική ηγεσία έχει εμμέσως δηλώσει πως θα αλλάξει τη στάση της και τα σχέδιά της απέναντι στην Τουρκία μόνο όταν "δεν θα υπάρχει ο Ερντογάν"...
Και, φυσικά, μία ανατροπή του Ερντογάν θα γινόταν ευχάριστα δεκτή τόσο από την Ευρώπη (την οποία εκβίασε ο σουλτάνος για το προσφυγικό), όσο και από τις ΗΠΑ, οι οποίες θέλουν "συνεργάσιμους συμμάχους" που θα βοηθούν πρωτίστως στην υλοποίηση των γεωπολιτικών σχεδιασμών των ΗΠΑ...
Φυσικά, μια ανατροπή του Ταγίπ Ερντογάν θα αναθεωρούσε σε βάθος την υφιστάμενη πολιτική της Τουρκίας, πιθανότατα θα μείωνε αισθητά την παρουσία της στα Βαλκάνια, στον Καύκασο, στην Ουκρανία και στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, αλλά είνι βέβαιο πως αν και μικρότερη (λόγω Κουρδιστάν) η Τουρκία θα συνέχιζε να υπάρχει και να λειτουργεί σε "ανεκτά" για τους ισχυρούς πλαίσια.
Το κρίσιμο ερώτημα, όμως, είναι: Ποιοί μπορούν να αμφισβητήσουν ευθέως τον Ερντογάν και να συμμετέχουν σε μία απόπειρα απομάκρυνσής του μέσω ενός πολιτικού ή πολιτικο-στρατιωτικού πραξικοπήματος;
Και πως είναι δυνατόν να ανατραπεί ο "σουλτάνος" από τη στιγμή που διατηρεί τον πλήρη έλεγχο στο τουρκικό κράτος, μέσω των μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ), αλλά και μέσω παρακρατικών και παραστρατιωτικών οργανώσεων (Γκρίζοι Λύκοι κ.α.);
Όσον αφορά το ποιοί μπορούν να αμφισβητήσουν τον Ερντογάν, η απάντηση είναι απλή. Ο Ερντογάν ήδη αμφισβητείται. Από μία σημαντικότατη μερίδα ισχυρών τούρκων επιχειρηματιών που ο "σουλτάνος" επεχείρησε να τους αντικαταστήσει με "νέα τζάκια" (συμπεριλαμβανομένων και των οικογενειακών του οικονομικών δραστηριοτήτων), αλλά και μία σημαντικότατη μερίδα ακαδημαϊκών και ανθρώπων του πνεύματος και του πολιτισμού.
Επίσης, η αλαζονεία του Ερντογάν έχει "επαναφέρει σε θέσεις ετοιμότητας" μία μερίδα τούρκων στρατιωτικών που είτε είχαν αποστρατευθεί είτε ακολούθησαν το "πνεύμα Ερντογάν" για να αποφύγουν την φυλάκιση.
Μία σημαντική μερίδα τούρκων πολιτών (κάτοικοι κυρίως τουριστικών περιοχών) δεν μπορεί να δεχθεί ούτε τον ισλαμικό θρησκευτικό φανατισμό, ούτε τον περιορισμό των ανθρωπίνων και πολιτικών τους δικαιωμάτων, υπό το καθεστώς ενός ημιπαράφρονα Ισλαμιστή ηγέτη...
Η "κρίσιμη μάζα" αντίστασης φαίνεται να συμπληρώνεται από έντιμους αστυνομικούς και δικαστές, οι οποίοι γνωρίζουν εκ των έσω την ποιότητα της "δημοκρατίας" στην Τουρκία σήμερα και δεν είναι διατεθειμένοι να συμμετάσχουν στην παράνοια του τούρκου Προέδρου.
Αν και φαίνεται πως το μεγάλο εμπόδιο για την υλοποίηση ενός σχεδίου ανατροπής του Ερντογάν είναι οι μυστικές υπηρεσίες και οι παραστρατιωτικές και παρακρατικές οργανώσεις, η αλήθεια είναι περισσότερο από σκληρή για τον Ταγίπ Ερντογάν, παρά τον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει στους συγκεκριμένους χώρους. Η διείσδυση ξένων μυστικών υπηρεσιών είναι ένα γεγονός που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Σε αρκετές περιπτώσεις, μάλιστα, οι ξένες μυστικές υπηρεσίες έχουν στη διάθεσή τους κρίσιμες πληροφορίες για τα θέματα που αφορούν άμεσα στο εσωτερικό της Τουρκίας, αλλά και σε οικονομικές, διπλωματικές ή άλλες δραστηριότητες εκτός των τουρκικών συνόρων... Εξάλλου, πρώτοι οι άνθρωποι των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών γνωρίζουν το καταστροφικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται η Τουρκία από τον Σουλτάνο και θα είναι οι πρώτοι που θα τρέξουν να διασωθούν, σε περίπτωση που κάποιοι "ισχυροί" εκτός Τουρκίας αποφασίσουν να "τελειώσουν" με τον επικίνδυνο πλέον για τα συμφέροντά τους Ερντογάν...
Με ένα πραξικόπημα είτε πολιτικό είτε στρατιωτικό, λοιπόν, η Τουρκία μπορεί να περάσει επιτυχώς από την "κολυμβήθρα του Σιλωάμ"... Όμως, ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού (χαμηλής μόρφωσης και οικονομικών εισοδημάτων, κάτοικοι κυρίως της κεντρικής Τουρκίας) θα απογοητευτεί από μία τέτοια εξέλιξη και θα απαιτήσει διαβεβαιώσεις "τουρκοφροσύνης" από εκείνους που θα αναλάβουν τη νέα κυβέρνηση στην μετά-Ερντογάν .
Σε μία τέτοια πιθανή εξέλιξη, εάν δηλαδή ανατραπεί ο Ερντογάν, καλό θα είναι η Ελλάδα να τεθεί σε κατάσταση συναγερμού, τόσο πολιτικά, όσο και στρατιωτικά, γιατί ενδεχομένως να γίνει το βολικό "αντίδωρο" που δεν θα επιτρέψει περαιτέρω αναταραχή στην Τουρκία, η οποία μπορεί και να την απομακρύνει πολύ από την δυτική ομπρέλα επιρροής, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό...
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Κωνσταντίνε, δεν ξέρω απο που το έμαθες, αλλά έγραψες πολύ νωρίς για κάτι που έγινε πριν λίγες μέρες. Μπορείς να αναφερθείς περισσότερο αναλυτικά στο πως είχες αυτή την απίστευτη πληροφόρηση;
ΑπάντησηΔιαγραφή