Που στοχεύει ο σουλτάνος Ταγίπ με τον πόλεμο κατά των Κούρδων;

ΗΠΑ και Τουρκία παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια στην περιοχή

Του Σάββα Ιακωβίδη

Ο μέγας εφιάλτης της Τουρκίας είναι ένα κουρδικό κράτος από το Βόρειο Ιράκ μέχρι το λιμάνι του Τσεϊχάν και τον κόλπο της Αλεξανδρέττας.
Ενδεικτικό της αλητείας της αμερικανικής διπλωματίας και πολιτικής: Οι μόνοι που πολεμούν κατά των τζιχαντιστών είναι οι πιο πιστοί σύμμαχοί τους, οι Κούρδοι. Και τους πρόδωσαν και τους μαχαίρωσαν πισώπλατα με τη συμφωνία που έκαναν με τους Τούρκους.
Κούρδοι: «Το ΙΚ είναι δίδυμο κράτος με την Τουρκία. Εμείς είμαστε ο στόχος. Το κυριότερο: Οι μονάδες των ανταρτών μας δεν έχουν βάλει καν το δάχτυλο στη σκανδάλη. Αυτό, ας το έχουν υπόψη τους όλοι».

Πρέπει να το παραδεχτούμε ξανά: Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δεν είναι ένας «ιστορικός ηγέτης», όπως γλοιωδώς αλλά ηλιθιωδώς ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τον αποκάλεσε σε πρόσφατη συνέντευξή του.

Είναι ένας αδίστακτος και επικίνδυνος καιροσκόπος και αλαζόνας σουλτάνος που, για να ξεπλύνει την ήττα του, στις τελευταίες εκλογές στην Τουρκία (7 Ιουνίου) και την αποτυχία του να γίνει υπερπρόεδρος, ξεκίνησε έναν νέο πόλεμο κατά των Κούρδων μαχητών.
Όπως είναι γνωστό, οι Κούρδοι, υπό τον χαρισματικό Σελαχατίν Ντεμιρτάς, κέρδισαν 80 έδρες και κονιορτοποίησαν τα αυτοκρατορικά όνειρα του Ερντογάν. Έκτοτε, εδώ και δύο μήνες, ο Πρωθυπουργός Νταβούτογλου προσπαθεί να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας αλλ’ αποτυγχάνει, διότι αυτό απαιτεί ο Τούρκος Πρόεδρος. Τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι μάλλον η χώρα οδηγείται σε νέες εκλογές μέσα στον Νοέμβριο, ενώ δημοσκοπήσεις που το κόμμα του σουλτάνου, ΑΚΡ, διενεργεί συνεχώς φαίνεται να εμφανίζουν μια μικρή άνοδο στα ποσοστά του κόμματος.

Γιατί, λοιπόν, ο σουλτάνος σκότωσε την εκεχειρία μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων και σε τι στοχεύει; Υπάρχουν δύο μεγάλες εικόνες που συμπληρώνουν η μία την άλλη και οι δύο αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση των σχεδίων του Ερντογάν. Η μία εικόνα αφορά τον πόλεμο στη Συρία και τις βάσιμες καταγγελίες ότι η Τουρκία βοηθούσε ή και βοηθά ακόμα τους δολοφόνους του Ισλαμικού Κράτους. Για πολύ καιρό, η Τουρκία ηρνείτο να επιτρέψει σε συμμαχικά αεροπλάνα να βομβαρδίσουν τους τζιχαντιστές.

Όταν αυτοί επιχείρησαν να καταλάβουν τη συριακή πόλη Κομπάνι, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία, προκάλεσαν την ηρωική αντίσταση των Κούρδων μαχητών, την υποστήριξη του παγκόσμιου Τύπου και την ταυτόχρονη θυελλώδη κατακραυγή κατά της Τουρκίας. Οι Κούρδοι της Τουρκίας εξανέστησαν και απαίτησαν υποστήριξη των ομοεθνών τους αλλά συνάντησαν τη σκληρή καταστολή της αστυνομίας με πολλούς νεκρούς. Γιατί πριν από λίγες ημέρες ο Ερντογάν άλλαξε πολιτική και συμφώνησε με τις ΗΠΑ για βομβαρδισμούς κατά των τζιχαντιστών μέσω της βάσης του Ιντσιρλίκ;

Πρώτον, διότι ο πραγματικός στόχος του είναι το ΡΚΚ, που εδώ και χρόνια αγωνίζεται για την αυτονομία των Κούρδων και όχι οι τζιχαντιστές.

Δεύτερον, μετά τη διεθνή κατακραυγή για την κυνική στάση της Τουρκίας στην πολιορκία της πόλης Κομπάνι, ο Ερντογάν φαίνεται να αλλάζει εξωτερική πολιτική. Με στόχο να βελτιώσει τις σχέσεις του με την Ουάσιγκτον, να αναθερμάνει τις σχέσεις με το Ισραήλ και να δείξει ότι ενδιαφέρεται για λύση στο Κυπριακό.

Τρίτον, να επιτύχει τη δημιουργία νεκρής ζώνης μεταξύ Τουρκίας και Συρίας η οποία, ουσιαστικά, θα αποδυναμώνει τους Κούρδους μαχητές, αλλά θα προσφέρει ασφαλές καταφύγιο στους τζιχαντιστές.

Τέταρτον, να αναστρέψει την κάκιστη εικόνα της Τουρκίας, που πολλοί στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη απαίτησαν την εκδίωξή της από το ΝΑΤΟ.

Πέμπτον, ο Ερντογάν επιμένει στην απομάκρυνση του Προέδρου Άσαντ αλλά φαίνεται να μην υπολογίζει τις αντιδράσεις της Ρωσίας και του Ιράν, συμμάχων της Δαμασκού.

Έκτον, ο Ερντογάν λέγει ότι στηρίζει τον δήθεν συντηρητικό «Ελεύθερο Συριακό Στρατό», αλλά παραγνωρίζει πως πτώση του Άσαντ θα οδηγήσει στην κάλυψη του κενού από το ΙΚ και κάθε είδους εξτρεμιστές. Με επιπτώσεις και στην ίδια την Τουρκία.

Αμερικανικό μαχαίρωμα

Είναι πραγματικά ενδεικτικό της βαναυσότητας και της αλητείας της αμερικανικής διπλωματίας και πολιτικής: Οι μόνοι που πολεμούν κατά των τζιχαντιστών είναι οι πιο πιστοί σύμμαχοί τους, οι Κούρδοι. Και τους πρόδωσαν και τους μαχαίρωσαν πισώπλατα με τη συμφωνία που έκαναν με τους Τούρκους. Εξάλλου, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, ο μόνος που μπορεί ακόμα να αντισταθεί στην προέλαση του ΙΚ είναι ο συριακός στρατός με τους συμμάχους του και οι Κούρδοι μαχητές. Οι ΗΠΑ και η Τουρκία παίζουν πάρα πολύ επικίνδυνα παιγνίδια στην περιοχή.

Η δεύτερη μεγάλη εικόνα είναι η κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας. Είναι γεγονός πως ο Ερντογάν ήταν ο μόνος Τούρκος ηγέτης που έδωσε κάποιες ελευθερίες στους Κούρδους. Μετά από δεκαετίες συγκρούσεων, που στοίχισαν τη ζωή σε 40.000 ανθρώπους και οδήγησαν στην καταστροφή πέραν των 3.000 κουρδικών χωριών, οι Κούρδοι απέκτησαν δικό τους τηλεοπτικό δίχτυο, μιλούσαν τη γλώσσα τους, κτλ. Ο σουλτάνος πίστευε πως με αυτά θα ηρεμούσε τους Κούρδους και το ΡΚΚ θα έβαζε τα όπλα παρά πόδα. Ο Ερντογάν αποδείχτηκε, όμως, πρώτα αναξιόπιστος συνομιλητής, δεύτερον επέμενε πως κυρίαρχο στις υποθέσεις του κράτους είναι μόνο το Ισλάμ και, τρίτον, παρέβλεψε πως η αντιπαράθεση με τους Κούρδους είναι πολιτική και όχι θρησκευτική.

Η ήττα του στις εκλογές της 7ης Ιουνίου ανέκοψε τα σχέδιά του να περιβληθεί με φαραωνικές υπερεξουσίες. Κάποιοι έπρεπε να καταβάλουν το τίμημα της ήττας του και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Κούρδους που σάρωσαν το όριο του 10% και κέρδισαν 80 έδρες, όσες και το αντιπολιτευόμενο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Κουρδική αυτονομία

Τι ζητούν οι Κούρδοι, που συντρομάζει τους Τούρκους; Ζητούν αυτονομία στη νοτιοανατολική Τουρκία, όπου έχουν την πλειοψηφία. Θέλουν τη δική τους αστυνομία, εκλεγμένους δικούς τους κυβερνήτες και έλεγχο του προϋπολογισμού τους.
Ακόμα πιο εφιαλτικό για την Άγκυρα: Οι Κούρδοι αξιώνουν επίσημη αναγνώριση της εθνικότητάς τους ως συνιδρυτών της Τουρκικής Δημοκρατίας και την εισαγωγή της κουρδικής γλώσσας στα σχολεία. Αντ’ αυτών και μετά την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ ΗΠΑ-Τουρκίας, ας προσεχθούν μερικά δεδομένα:

Πρώτον, τα τουρκικά αεροπλάνα χαϊδεύουν τους τζιχαντιστές και βομβαρδίζουν ανελέητα τους Κούρδους μαχητές στο όρος Κανδήλιον. Όμως, δεν αποκλείεται οι τζιχαντιστές να μεταφέρουν τον πόλεμο στην Τουρκία ως πράξη αντεκδίκησης.

Δεύτερον, με την ανατίναξη της εκεχειρίας και τον πόλεμο κατά των Κούρδων, ο Ερντογάν επιδιώκει να προσεταιρισθεί τους φανατικούς εθνικιστές, που αντιτίθενται σε οποιαδήποτε παραχώρηση στους Κούρδους.

Τρίτον, ο σουλτάνος ελπίζει, διά των εκλογών του Νοεμβρίου, να κερδίσει ξανά κομματική αυτοδυναμία και να προχωρήσει στα σχέδιά του για να περιβληθεί με υπερεξουσίες.

Με απλά λόγια: Για να αντιστρέψει το αποτέλεσμα της ήττας του, ο Ερντογάν, κατά τρόπο αδίστακτο αλλά χαρακτηριστικό της σουλτανικής ιδιομορφίας του, βυθίζει την Τουρκία σε έναν νέο πόλεμο, που μπορεί να αποδειχτεί το πολιτικό Βατερλώ του. Και η καταστροφή της χώρας. Ήδη η τουρκική λίρα έχασε από την αξία της και η οικονομία ασθμαίνει. Τι κι αν σκοτωθούν δεκάδες ή και εκατοντάδες Τούρκοι και Κούρδοι. Ας σκοτωθούν, φτάνει ο Ερντογάν να ικανοποιήσει τις λουδοβίκειες φιλοδοξίες του.

Κανείς δεν γνωρίζει την έκβαση του πολέμου στη Συρία. Ρωσία και Ιράν παρακολουθούν με οργή τα τουρκικά τσαλίμια και το νέο πολιτικό στρατήγημα του Ερντογάν. Το Ισραήλ σιωπά αλλά παρακολουθεί τις σουλτανικές μηχανεύσεις, μη ανεχόμενο τις τουρκικές κινήσεις. Όμως, η πιο σημαντική παράμετρος, που θα κρίνει τις εξελίξεις στην περιοχή, είναι οι Κούρδοι. Φρονίμως ποιούντες, πρώτον, δεν παρέδωσαν τα όπλα τους, επειδή δεν είχαν καθόλου εμπιστοσύνη στον Ερντογάν. Και, δεύτερον, οι επιθέσεις τους αποβλέπουν περισσότερο σε υλικές ζημιές παρά σε ανθρώπινα θύματα, για να μην προσφέρουν βολικό άλλοθι και… ψήφους στον σουλτάνο.

Δίδυμα, ΙΚ-Τουρκία

Όπως ο Σάββας Καλεντερίδης σημειώνει σε ανάλυσή του: «Χαρακτηριστική της στάσης που κρατά η κουρδική πλευρά, είναι η δήλωση του εκ των στρατιωτικών ηγετών του ΡΚΚ Μουράτ Καραγιλάν, συγγραφέα του βιβλίου ‘Η ανατομία του πολέμου στο Κουρδιστάν’:
‘Αν θέλουν να μας καταστρέψουν με πόλεμο, ας έλθουν, τους περιμένουμε. Οι αεροπορικές επιθέσεις είναι ένα φιάσκο. Εμείς παραμένουμε πιστοί στη συμφωνία του Ντολμάμπαχτσε, θέλουμε ειρηνική λύση. Στις 24 Ιουλίου, την ημέρα υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάννης, που έθαψε τους Κούρδους, άρχισαν τις αεροπορικές επιθέσεις χωρίς να τους προκαλέσουμε. Το έκαναν για το 13% των εκλογών και λόγω της συνένωσης των καντονίων Τζεζίρε και Κομπάνι. [...]
‘Το ΙΚ είναι δίδυμο κράτος με την Τουρκία. Δεν πρόκειται να τους επιτεθούν, εμείς είμαστε ο στόχος […]. Μέχρι στιγμής έχουμε οκτώ νεκρούς από τους βομβαρδισμούς και δύο νεκρούς από νάρκη. Και το κυριότερο, οι μονάδες των ανταρτών μας δεν έχουν βάλει καν το δάχτυλο στη σκανδάλη. Αυτό, ας το έχουν υπόψη τους όλοι’». Κυρίως, όλοι πρέπει να έχουν υπόψη ότι στο Βόρειο Ιράκ λειτουργεί αυτόνομη κουρδική κυβέρνηση.

Το μόνο που απομένει είναι η αναγνώρισή της. Στη Βορειοανατολική Συρία λειτουργεί επίσης αυτόνομη κουρδική περιοχή, παρά τις λυσσώδεις μάχες εκ μέρους του ΙΚ. Και στην Ανατολική Τουρκία ζουν πέραν των 15 εκ. Κούρδοι. Το κουρδικό όνειρο για ένα κράτος από το Βόρειο Ιράκ μέχρι το Τσεϊχάν και την Αλεξανδρέττα δεν είναι πλέον στη σφαίρα της φαντασίας. Κι αυτό είναι ο μέγας διαχρονικός εφιάλτης της Τουρκίας.

Πηγή Sigma


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση