Οταν ο χρόνος δεν είναι ίδιος για όλους
Λέει ο ποιητής ότι «ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός», αλλά ο Μάιος είναι ο περίεργος. Για τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία για παράδειγμα. «Μάη πανώρια είδες το φως/Μάη και του θανάτου το σκοτάδι/όταν χωρίς ελπίδα ανάστασης/την κάθοδο έζησες του Αδη». Από τον εγκαινιαστικό Μάη του έτους 330, στον Μάη της Τρίτης του 1453.
Μάιο μπήκαν και τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και κατά έναν περίεργο τρόπο πολλούς Μάιους ταλαιπωρείται, σε πείσμα όσων άδουν ότι τα χειρότερα είναι πίσω. «Πέντε χρόνια μετά το πρώτο πρόγραμμα εξακολουθούμε να μιλάμε ακόμη για βοήθεια προς την Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, η Ευρώπη είναι συνολικά σε προφανώς καλύτερη κατάσταση. Κάποτε (η Ελλάδα) έθετε ολόκληρο το οικοδόμημα του ευρώ σε κίνδυνο, αυτό το ζήτημα δεν τίθεται πλέον», απεφάνθη ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ, αλλά δεν συμμερίζονται όλοι τη βεβαιότητά του για το καλό και το καλύτερο.
Οπως η φύση του κακού καιρού δεν βρίσκεται μόνο σε μία ή δύο βροχοπτώσεις, αλλά σε μια προδιάθεση πολλών προηγούμενων ημερών που οδηγεί σ’ αυτό το αποτέλεσμα, έτσι και η φύση του κακού ευρωπαϊκού καιρού δεν βρίσκεται στην ελληνική περίπτωση ή τη βρετανική ιδιαιτερότητα, αλλά στην προδιάθεση του ευάλωτου δικτύου, που αντιμετωπίζει τα πάντα με όρους ποδηλάτου, το οποίο αναπτύσσει μεν ταχύτητα, αλλά ο αναβάτης μπορεί ανά πάσα στιγμή να χάσει την ισορροπία.
Πόσο μάλλον σε μία καινούργια, αδοκίμαστη στροφή. Χρειάζεται απορρύθμιση, λέει το Λονδίνο και το Βερολίνο απαντά με μεγαλύτερη ενοποίηση της Ευρωζώνης, χωρίς την αναθεώρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών. Τη Δευτέρα η καγκελάριος, ο Γάλλος πρόεδρος και ο επικεφαλής της Κομισιόν θα χαράξουν τον «οδικό χάρτη», γιατί «η περαιτέρω ενσωμάτωση της νομισματικής ένωσης βρίσκεται στα τελικά της στάδια, ενώ η θητεία του κ. Κάμερον μόλις ξεκινά».
Αρχίζει η αναδιαπραγμάτευση και μέσα στην πολυφωνία υπάρχει ένας κοινός τόπος: χρειάζεται χρόνος, αλλά δεν είναι ίδιος για όλους.
Πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Αναρτήσεις
Μερικοί άνθρωποι, ακόμα και στην μεγαλύτεροι καταστροφή, δεν ξεχνούν την λογοτεχνική τους έκφραση, άκρως ενοχλητική για όσους την βιώνουν. Γιατί ο μισός πληθυσμός είναι μακροχρόνια χωρίς εισόδημα και αν η μοίρα σού έταξε να έχεις και κανένα ανήλικο; Εάν βρίσκεστε στην άλλη όχθη και έχεις κάποιο εισόδημα, συνήθως μαϊμού τα περισσότερα, κρίση δεν αισθάνεστε, απλά παρατηρεις τούς "ατυχησαντες" τον ιδιωτικό τομέα, ο τροφοδότης των πάντων, μέχρι του σημείου που πλάκωσε η ανεργία. Έκτοτε ούτε σεντς εισόδημα." Ευτυχώς" όχι όλοι. Οι μισοί και παραπάνω έχουν το δημόσιο, και έχουν σταθερό εισόδημα. Όλο αυτό το κακό πού ακούγεται τις τελευταίες μέρες, με τις διαπραγματεύσεις, αγωνία υπάρχει μόνο τι Θα πάρει το δημόσιο. Και οι ψηφοφόροι του. Και οι ηλίθιοι της ΕΕ χρηματοδοτούν ανελλιπώς τον στρατό κατοχής,την δικτατορία του κοινοβουλίου. Πάρτε δάνεια και πάνε τα δάνεια μόνο στον δημόσιο τομέα, πλουσιοπάροχα.
ΑπάντησηΔιαγραφή