Το «σοκ» του Κοτζιά για Τζιχάντ – μετανάστες

Από τον Αλέξανδρο Τάρκα

Η επικοινωνιακή στρατηγική – σοκ του υπουργείου Εξωτερικών, μέσω δηλώσεων του Νίκου Κοτζιά για πλημμυρίδα τζιχαντιστών και λαθρομεταναστών στην Ευρώπη, σε περίπτωση κατάρρευσης της Ελλάδας, ξένισε περισσότερο στο εσωτερικό παρά στο εξωτερικό!

Στην πραγματικότητα ο υπουργός Εξωτερικών απλώς ανέδειξε δημόσια όσα συζητούνται, τουλάχιστον από το 2012, πίσω από τις κλειστές πόρτες του Συμβουλίου Μονίμων Αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ και, ιδίως, μετά τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία, στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ελλάδα, έχοντας ακόμα –δόξα τω Θεώ- το προνόμιο να μην αποτελεί στόχο της ισλαμικής τρομοκρατίας (αφού θεωρείται περισσότερο χώρα τράνζιτ μεταξύ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής), έχει εξαιρέσει το ζήτημα από τις επικεφαλίδες της πολιτικής αντιπαράθεσης και των μέσων ενημέρωσης.

Ωστόσο, η εσωτερική έγνοια ή υποβάθμιση του θέματος δεν πρέπει να το εξαιρεί από την επιχειρηματολογία της διπλωματικής υπηρεσίας και της κυβέρνησης διεθνώς.

Ίσα – ίσα, αποτελεί (ευχάριστη) πολιτική ειρωνεία το γεγονός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσγειώνεται στην πραγματικότητα, αποδεχόμενη μία από τις κύριες προτεραιότητες της Ατλαντικής Συμμαχίας (που το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα έχει ως «στρατηγικό στόχο» να διαλύσει!) και συνειδητοποιώντας ότι το πρόβλημα της τρομοκρατίας δεν έχει σύνορα ή ιδεολογία. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι μόλις το καλοκαίρι του 2013 ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εκφράσει αγανάκτηση για μία (ομολογουμένως άκομψη στην υλοποίησή της) αντιτρομοκρατική επιχείρηση στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς να ενδιαφέρεται για την αιματηρή δράση του αλλοδαπού συλληφθέντος και για την είσοδό του με ψεύτικα στοιχεία στην Ελλάδα.

Επομένως, βρισκόμαστε στο χρονικό σημείο και το διπλωματικό σταυροδρόμι όπου η κυβέρνηση όχι μόνον είναι χρήσιμο να υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα αποτελεί το «τελευταίο οχυρό» της Δύσης στη Ν.Α. Μεσόγειο, αλλά μπορεί να αποσπάσει ανταλλάγματα.
Η απόσπασή τους δεν θα είναι, ασφαλώς, εύκολη: Από τη μία πλευρά, επειδή η –εκάστοτε- οικονομική πραγματικότητα (μέσα στο βαρύ χρέος και στην αλαζονική τακτική του Γ. Βαρουφάκη) κυριαρχεί έναντι των προειδοποιήσεων σε θέματα ασφάλειας. Κατά κανόνα, οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. προτιμούν την επίλυση των παρόντων προβλημάτων, όπως η άμεση υλοποίηση των συμφωνιών με την τρόικα, και όχι την εξάρτησή τους από ενδεχόμενες μελλοντικές κρίσεις, όπως η τρομοκρατία κα η λαθρομετανάστευση.

Από την άλλη πλευρά, και η Αθήνα θα κληθεί να συνυπογράψει αποφάσεις που προκαλούν αλλεργία στην ελληνική Αριστερά. Η κυβέρνηση προφανώς και θα χρειαστεί να δεχθεί μία πλήρη συμφωνία Ε.Ε. – ΗΠΑ για την ανταλλαγή στοιχείων επιβατών της πολιτικής αεροπορίας (PNR). Το ίδιο θα απαιτηθεί να συμφωνήσει στην υλοποίηση πρόσφατα αποφασισμένων δράσεων, όπως ο νέος μηχανισμός πληροφοριών Schengen, η (κατά την κοινοτική ορολογία) «ανάπτυξη μεθοδολογίας εντοπισμού κινδύνου κατά τους συνοριακούς ελέγχους» και η «συνεργασία με τους παρόχους internet». Ανάλογες συμφωνίες εκκρεμούν με τις ΗΠΑ για τη στάθμευση drones στην Κρήτη και την παρουσία air marshals στις πτήσεις Νέας Υόρκη – Αθήνα, που ξαναρχίζουν σύντομα.

Φυσικά, δεν αρκεί να εργάζονται μόνον οι Έλληνες διπλωμάτες. Γιατί δεν θα καταφέρουν τίποτα, αν την ίδια ώρα συνεχίζεται η τριτοκοσμική γραφικότητα ενός υπουργού Οικονομικών που περιφέρεται στο Eurogroup και το ECOFIN με προκλήσεις κατά των ομολόγων του ή στα διεθνή ΜΜΕ, με ειρωνείες κατά των δημοσιογράφων.

Πηγή εφημ. «Δημοκρατία»

* «Ο Αλέξανδρος Τάρκας είναι εκδότης του περιοδικού «Άμυνα και Διπλωματία» και σύμβουλος ξένων εταιρειών μελέτης επιχειρηματικού ρίσκου για τη ΝΑ Ευρώπη


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση