UDAR: Μία γροθιά στο κενό στην πολιτική σκηνή της ΠΓΔΜ

Η ανυπαρξία της αντιπολίτευσης το μεγαλύτερο στήριγμα του Γκρούεφσκι

Του ανταποκριτή μας στα Σκόπια
Vladislav Perunović
Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Πολλά είχαν συζητηθεί και –δυστυχώς- προβλεφθεί για την δεύτερη διαμαρτυρία της ομάδας UDAR (απεργία, γροθιά), η οποία οργανώθηκε μέσα από το Facebook και πραγματοποιήθηκε χθες (15/11/2014) το απόγευμα στα Σκόπια. Η δημόσια αυτή διαμαρτυρία αναμενόταν να έχει σχετική επιτυχία, μέσα στο γενικότερο καταθλιπτικό πολιτικό πλαίσιο ελέγχου που έχει επιβληθεί από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης.
Δυστυχώς, η θετική αισιόδοξη εικόνα της πρώτης διαμαρτυρίας της αριστερής πολιτικής πτέρυγας των σλαβόφωνων (Σέρβων και Βούλγαρων) προς την κυβέρνηση του Γκρούεφσκι δεν είχε την συνέχεια που όλοι ανέμεναν στην ΠΓΔΜ. Δυστυχώς, δεν έχει γίνει κατορθωτό να αποτιναχθεί και να διαγραφεί το στίγμα του Τιτοϊσμού από τις πολιτικές κινήσεις, με αποτέλεσμα αυτή η δεύτερη διαμαρτυρία να χαρακτηριστεί ως αποτυχημένη (σε σχέση με τα αναμενόμενα), αφού οι διοργανωτές της εστίασαν στην κυβερνητική καταπίεση και την αυξανόμενη αστυνόμευση, ενώ περιορίστηκε στην προβολή του κοινωνικο-οικονομικού δικτύου ελέγχου που έχει επιβάλει το κυβερνών κόμμα.

Αν η αριστερά στην ΠΓΔΜ μπορέσει να προσφέρει ένα πιο υγιεινό πολιτικό πρόγραμμα, μέσω του οποίου θα μπορέσει να ενσωματώσει τα πραγματικά ζητήματα όπως αυτά αρθρώνονται στο 21 αιώνα, συμπεριλαμβανομένων, στην περίπτωση της ΠΓΔΜ, της αποσύνθεσης των αξιών και της εισαγωγής του εθνικισμού στη φασιστική του μορφή, τότε μπορεί να αντιπροσωπεύσει μια εξισορροπημένη πολιτική πρόταση απέναντι στην απόλυτη δύναμη του εξτρεμισμού και του υπερ-εθνικισμού που προβάλει η κυβέρνηση βασιζόμενη στην οικειοποίηση του ελληνικού πολιτισμού, μέσω συμβολισμών και «ελαφρών» ιστορικών μοτίβων.

Προβάλλοντας μία ελλιπή πρόταση προς μια κοινωνικο-οικονομική δικαιοσύνη, η οποία είναι ξεπερασμένη στην εποχή του στιγμιαίου καταναλωτισμού, η ηγεσία της UDAR απέτυχε να αντιμετωπίσει ουσιαστικά και την ζωτική πολιτική πρόκληση των ιδεολογικών πυλώνων της «φιλοσοφίας» του Γκρούεφσκι, δηλαδή της «θυματοποίησης» των «Μακεδόνων ως δημιουργών του πολιτισμού», η οποία έχει δημιουργήσει μία γενιά μίσους προς την Ελλάδα.

Η στρατηγική ελιγμών πρέπει να είναι η βάση για να αντιμετωπιστεί συνολικά η πολιτική του φόβου, αλλά και της διάλυσης τόσο της τυπικής όσο και της άτυπης εμφανούς κοινωνικής δομής. Εκείνων των στοιχείων δηλαδή που επέβαλε ο «γελοίος πολιτισμός» του καθεστώτος Γκρούεφσκι, που δεν στάθηκε δυνατό να δεχτούν έντονη κριτική.
Δυστυχώς, στην ΠΓΔΜ δεν υπάρχει σήμερα ουσιαστική πολιτική πρόταση ικανή να αντιμετωπίσει και να οδηγήσει στην κατάρρευση το σημερινό καθεστώς Γκρούεφσκι, το οποίο οδηγεί την χώρα σε έναν παράλογο αυτοεγκλωβισμό αλλά και σε μία διεθνή αυτογελοιοποίηση.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση