Όταν η ψυχραιμία γίνεται συνώνυμο του ενδοτισμού...

Τότε η εθνική τραγωδία είναι αναπόφευκτη 

Η ανάγκη για το αυτονόητο των ψύχραιμων αντιδράσεων, ισοδυναμεί με συνηγορία σε εθνικές τραγωδίες, αν την ταυτίσουμε με λογικές που δικαιολογούν και συγκαλύπτουν φοβικές, άτολμες και ενδοτικές ηγεσίες... 

Του Κ. Κυριακόπουλου 

Ηγεσίες που αν δεν τολμούν να πράξουν τα αυτονόητα όσο διαρκεί η μπουνάτσα, τότε όταν ξεσπάσει η φουρτούνα θα οδηγήσουν τον τόπο σε νέα εθνική τραγωδία. Και τότε πάλι θα φορτώσουν την εγκληματική στάση τους, στα επιτελεία και τους στρατιωτικούς.

Ένα περίεργο ως προς τη σκοπιμότητά του (ή το βαθμό αφέλειας που το διαπερνά – ας κάνει την επιλογή επ αυτού ο ανώνυμος αρθρογράφος του) κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, από ιστοσελίδα που «ειδικεύεται» στα ζητήματα ενόπλων δυνάμεων και εθνικής άμυνας. Πρόκειται για ένα άρθρο – διατριβή στα κατά τα λοιπά συμπαθή πουλερικά και δη τα κοκοράκια. 

Η κεντρική ιδέα του άρθρου συμπυκνώνεται στην εξής διαπίστωση: 

«Οι προκλήσεις των Τούρκων αντιμετωπίζονται από τις ΕΔ όπως πρέπει . Παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα. Αυτό είναι προς το παρόν αρκετό.  Η Τουρκία έχει το άγχος και την αγωνία. Εμείς πρέπει να έχουμε την νηφαλιότητα να αντιμετωπίσουμε ότι κι αν προσπαθήσει να προκαλέσει στον ζωτικό μας χώρο. Είτε αυτός είναι στην Ελλάδα , είτε στην Κύπρο». 

Επιχειρεί μάλιστα ο αρθρογράφος, να προσδώσει πρόσθετη αξία στον αέρα του εφησυχασμού που αποπνέει, επικαλούμενος την καχυποψία της Δύσης απέναντι στην Τουρκία, τις κακές της σχέσεις με το Ισραήλ, και φυσικά το γεγονός πως η Τουρκία έχει απέναντί της τον ρωσικό στόλο, το ισραηλινό ΠΝ και πολεμικά πλοία χωρών που έχουν ζωτικά συμφέροντα στην περιοχή.

Ας προσπεράσουμε τη λαθροχειρία που επιχειρεί ο αρθρογράφος, όταν ταυτίζει αυθαίρετα, την όποια κριτική για τους χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, με δήθεν διάθεση αμφισβήτησης του σθένους και της αποφασιστικότητας των ενόπλων μας δυνάμεων, θυμίζοντας του απλώς, πως το η τραγωδία των Ιμίων, δε θέτει σε αμφισβήτηση την αποφασιστικότητα των ενόπλων μας δυνάμεων, αλλά ελέγχει πολύ σοβαρά τους πολιτικούς πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών, ακόμη και με το ερώτημα της εσχάτης προδοσίας. 

Και μετά την απαραίτητη διευκρίνιση, ας πάμε και στο δια ταύτα…

• Από πού προκύπτει πως η παρουσία των ξένων ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή συνιστά αυτοδίκαια και προάσπιση των εθνικών συμφερόντων της χώρας;

• Από πού προκύπτει πως ο σκεπτικισμός με τον οποίο αντιμετωπίζεται η Τουρκία από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, μεταφράζεται ως αποφασιστική στήριξη της χώρας μας και της υπεράσπιση των κανόνων του διεθνούς δικαίου;

• Από πού προκύπτει πως αυτές οι δυνάμεις θα εμπλακούν προκειμένου να αποτρέψουν έναν πιθανολογούμενο επιχειρησιακό αντιπερισπασμό της Τουρκίας η οποία με όχημα τη γεωστρατηγική του ισλαμικού τόξου και του νέο-οθωμανισμού περισφίγγει την Ελλάδα σε περισσότερα του ενός μέτωπα, μηδέ εξαιρουμένων και των βορείων συνόρων μας;

• Από πού προκύπτει το «Πάμε καλά. Μην ανησυχείτε» με τον Βενιζέλο στο τιμόνι της εξωτερικής πολιτικής, με τον πρωθυπουργό της χώρας να κάνει τουρ με την Κεφαλογιάννη στο συνέδριο του ΣΕΤΕ, παραμυθιάζοντας την ελληνική κοινωνία με μεγαλοστομίες για ανάπτυξη, με ημιακέφαλη την πολιτική ηγεσία του υπουργείου εθνικής άμυνας, και κυρίως με ανύπαρκτο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, εντεταλμένο να διαχειριστεί στη βάση μιας συνολικής εθνικής στρατηγικής τη διαχείριση μιας κλιμακούμενης κρίσης;

• Από πού προκύπτει το «πάμε καλά» όταν όλοι οι πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίχτηκε μια απατηλή εξωτερική πολιτική έχουν καταρρεύσει, και η κυβέρνηση του τόπου αντί να τολμήσει να δει την αλήθεια κατάματα, επιμένει σε νουθεσίες απέναντι σε έναν αδίστακτο γείτονα που διαθέτει στρατηγική στόχευση και είναι αποφασισμένος να την προωθήσει;

• Από πού προκύπτει ότι «πάμε καλά» όταν η πολιτική ηγεσία του τόπου δεν τόλμησε ούτε καν τα αυτονόητα;

• Από πού προκύπτει πως είναι πολεμοχαρές κοκοράκι που μιλά από την ασφάλεια της Βαλαωρίτου όποιος τολμά να υποβάλει αυτονόητα ερωτήματα όπως:
  Γιατί δεν κλήθηκε στην Αθήνα ο Έλληνας πρεσβευτής από την Άγκυρα;
  Γιατί δεν υποβλήθηκε ρηματική διακοίνωση στην Άγκυρα για την εχθρική ενέργεια;
  Γιατί δεν κλήθηκε ο Τούρκος πρεσβευτής στην Αθήνα από το ελληνικό ΥΠΕΞ, έστω και για τυπική διαμαρτυρία;
  Γιατί δεν ανακοινώθηκε η ματαίωση της γελοίας ενέργειας στην οποία μας υπέβαλε ο κ. Γ. Παπανδρέου, περί κοινής συνεδριάσεως των υπουργικών συμβουλίων Ελλάδας και Κύπρου;
  Γιατί δεν έγινε άμεση καταγγελία στο ΝΑΤΟ, την στιγμή που τα πολεμικά πλοία που βρίσκονται σε κυριαρχική θάλασσα της Κύπρου, θεωρούνται νατοϊκά;
  Γιατί δεν αναστάλησαν όλες οι συνεδριάσεις των ελληνοτουρκικών επιτροπών, που υποτίθεται ότι συνέρχονται για να επιλυθούν τα προβλήματά μας και να συσφιγχτούν οι σχέσεις μας;
  Γιατί δεν απεσύρθησαν οι Έλληνες που λαμβάνουν μέρος αυτές τις μέρες σε Ημερίδες και συνέδρια στην Τουρκία;
  Και ακόμη περισσότερο: Για να καταδειχθεί η σοβαρότητα της κατάστασης, γιατί δεν συγκάλεσε ο Πρόεδρος το συμβούλιο αρχηγών;

Αν όλα τα παραπάνω συνιστούν προτροπές κάποιων "κοκοριών" προς την πολιτική ηγεσία του τόπου, τότε η μη πραγματοποίησή τους δεν παραπέμπει σε κότες λειράτες που δεν τολμούν ούτε καν τα αυτονόητα; 
Ρωτάμε απλώς...

Όχι κύριοι…

Η ανάγκη για το αυτονόητο των ψύχραιμων αντιδράσεων, ισοδυναμεί με συνηγορία σε εθνικές τραγωδίες, αν την ταυτίσουμε με λογικές που δικαιολογούν και συγκαλύπτουν φοβικές, άτολμες και ενδοτικές ηγεσίες, που αν δεν τολμούν να πράξουν τα αυτονόητα όσο διαρκεί η μπουνάτσα, τότε όταν ξεσπάσει η φουρτούνα θα οδηγήσουν τον τόπο σε νέα εθνική τραγωδία. Και τότε πάλι θα φορτώσουν την εγκληματική στάση τους, στα επιτελεία και τους στρατιωτικούς. 

Πηγή «Ελληνικό Φόρουμ»

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση