Απoψεις

[Απόψεις][bleft]

Ελλαδα

[Ελλάδα][threecolumns]

Ευρωπη

[Ευρώπη][bsummary]

Κοσμος

[Κόσμος][grids]

Γεωπολιτικοί συσχετισμοί και Ελλάδα

Γράφει ο Τάκης Φωτόπουλος 

Ο οικονομικός και πολιτικός αυτοκαθορισμός μας ως λαού προϋποθέτει οικονομική και εθνική κυριαρχία, η οποία είναι αδύνατη μέσα στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση γενικά, και την Ε.Ε. ειδικότερα. Επομένως, το αίτημα για αυτοκαθορισμό σήμερα είναι μόνο αμυντικό και στοχεύει στην προστασία της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας από την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε), η οποία διαχειρίζεται την παγκοσμιοποίηση και επιδιώκει να ελέγχει όχι μόνο οικονομικά και πολιτικά, αλλά ακόμη και πολιτιστικά, τον λαό κάθε χώρας ενσωματωμένης σε αυτήν. 

Φυσικά, η εκφυλισμένη «Αριστερά» (δηλαδή η πλήρως ενσωματωμένη Αριστερά τύπου ΣΥΡΙΖΑ) δεν βλέπει κανένα πρόβλημα στην ενσωμάτωση αυτή, εξαπατώντας τους λαούς για την «Ευρώπη των λαών» κ.λπ., εν πλήρει γνώσει ότι η Ε.Ε. ούτε ήταν ποτέ ούτε μπορεί να γίνει στο μέλλον Ευρώπη των λαών. Παραδόξως, όμως, και η «παλαιολιθική» Μαρξιστική Αριστερά επίσης δεν αναγνωρίζει σαν νέο συστημικό φαινόμενο τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, αλλά τη θεωρεί απλώς (και εντελώς εσφαλμένα) συνέχεια της απόπειρας για παγκοσμιοποίηση στις παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η προσπάθεια αυτή απέτυχε λόγω της τότε έλλειψης των αντικειμενικών συνθηκών γι' αυτή και ιδιαίτερα του ανοίγματος και της απελευθέρωσης των αγορών. Αναπόφευκτα αυτό οδήγησε στον προστατευτισμό και την αναζωπύρωση των επιθετικών εθνικισμών.
 
Ετσι, σε αντίθεση με ένα μικρό πεφωτισμένο τμήμα της Μαρξιστικής Αριστεράς που προσπαθεί να ερμηνεύσει την ανάδυση αυτού που ονομάζει Υπερεθνική Καπιταλιστική Τάξη στο πλαίσιο της εξάπλωσης των πολυεθνικών, το παλαιολιθικό τμήμα της, χρησιμοποιώντας υπεραιωνόβια και εντελώς ξεπερασμένα θεωρητικά εργαλεία, μιλά ακόμα για ιμπεριαλισμούς και ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, όντας σε πλήρη αδυναμία να κατανοήσει τα ζωτικά κοινά συμφέροντα που συνδέουν τα μέλη της Υ/Ε. Ομως, όταν οι Μαρξιστές θεωρητικοί του περασμένου αιώνα μιλούσαν για ιμπεριαλισμούς, για τη μετεξέλιξη σε μονοπώλια των μεγάλων εθνικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων, καθώς και για την αυξανόμενη σημασία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου έναντι του παραγωγικού, το σημείο αναφοράς τους ήταν το καπιταλιστικό κράτος-έθνος· ακόμη και όταν αυτό ήταν μια τεράστια αυτοκρατορία, όπως η βρετανική.

Η ανάδυση όμως της πολυεθνικής επιχείρησης, η οποία έχει δίκτυα παραγωγής και διανομής σε όλο τον κόσμο, είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο που ορίζει τη σημερινή παγκοσμιοποίηση, μαζί με τα επίσης πρωτόγνωρα φαινόμενα του πλήρους ανοίγματος και της πλήρους απελευθέρωσης των αγορών κεφαλαίου και εμπορευμάτων που επέβαλαν οι πολυεθνικές - και όχι κάποιοι «κακοί» νεοφιλελεύθεροι, όπως υποστηρίζουν αποπροσανατολιστικές συνωμοσιολογίες τύπου Ναόμι Κλάιν.

Αντίστοιχα, πρωτόγνωρη ήταν η ουσιαστική άρση των κοινωνικών ελέγχων στις αγορές εργασίας που οδήγησε στο σημερινό εργασιακό Μεσαίωνα. Με άλλα λόγια, ήταν η μαζική ανάδυση των πολυεθνικών που οδήγησε στη σημερινή παγκοσμιοποίηση, αλλά, αναπόφευκτα, και στο νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα της. Η ίδια η κερδοφορία τους, άλλωστε, θεμελιώνεται στο άνοιγμα και στην απελευθέρωση των αγορών και στην ικανότητά τους να μετακομίζουν κατά το δοκούν από τις αναπτυγμένες δυτικές και καπιταλιστικές χώρες στις υπανάπτυκτες χώρες της Ασίας κ.λπ., όπου το κόστος παραγωγής είναι πολλοστημόριο του δυτικού, προκαλώντας αποβιομηχάνιση στις πρώτες και οικονομικά «θαύματα» στις δεύτερες!

Η μετάβαση από την καπιταλιστική οικονομία του έθνους-κράτους στη διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς είχε βέβαια και τεράστιες πολιτικές επιπτώσεις. Στο έθνος-κράτος ο ρόλος της επιβολής των κανόνων της καπιταλιστικής αγοράς ανετίθετο στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ που το έλεγχαν, ενώ στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, ο ρόλος αυτός ανατίθεται βασικά σε μία Υπερεθνική Ελίτ που συμπληρώνει το κράτος-έθνος, το οποίο διατηρεί μεν το μονοπώλιο βίας, αλλά για την εφαρμογή κανόνων που διαμορφώνει η Υ/Ε και όχι το ίδιο! Οι κανόνες αυτοί τυπικά μπορεί να ξεκινούν είτε από διεθνείς οικονομικούς θεσμούς, όπως το ΔΝΤ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, η Παγκόσμια Τράπεζα κ.λπ., είτε από περιφερειακούς υπερεθνικούς πολιτικο-οικονομικούς θεσμούς, όπως η Ε.Ε. και η NAFTA.

Ενας βασικός στόχος της Υ/Ε που επιδιώκει συστηματικά είναι η πλήρης ενσωμάτωση στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ), η οποία ανέτειλε με την ανάδυση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, κάθε άλλης εθνικής ελίτ που αντιστέκεται ακόμα στη διαδικασία της ενσωμάτωσης. Οταν, όμως, η οικονομική ενσωμάτωσή τους δεν είναι αρκετή για να εξασφαλίσει την απώλεια της οικονομικής και συνακόλουθα της εθνικής τους κυριαρχίας, τότε επεμβαίνει το ΝΑΤΟ, στο οποίο, μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού Σοσιαλισμού», ανατέθηκε ο καινούργιος ρόλος της συντριβής της αντίστασης κάθε λαού και εθνικής ελίτ που αντιστέκονται στην απώλεια της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας τους (Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.λπ.)

Ο έλεγχος που ασκεί η Υ/Ε στις άλλες ελίτ παίρνει διάφορες μορφές, ανάλογα με το βαθμό οικονομικής και, συνακόλουθα, πολιτικοστρατιωτικής εξάρτησής τους από αυτή. Προφανώς, για τις ίδιες τις ελίτ των χωρών που απαρτίζουν την Υ/Ε, όπου ουσιαστικά εδράζονται οι μερικές εκατοντάδες πολυεθνικές, οι οποίες ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία, δεν τίθεται θέμα εξάρτησης, αλλά διαφόρων βαθμών αλληλεξάρτησης, ανάλογα με την οικονομική και πολιτικοστρατιωτική δύναμη που συγκεντρώνουν οι ελίτ αυτές στα χέρια τους. Η δύναμη αυτή εκδηλώνεται με το βαθμό ελέγχου που ασκούν στην παγκόσμια οικονομία· είτε άμεσα, μέσω του εμπορίου και των επενδύσεων, είτε έμμεσα, μέσω των διαφόρων διεθνών οικονομικών θεσμών που ανέφερα. Εκδηλώνεται, ακόμη, με το βαθμό πολιτικο-στρατιωτικού ελέγχου που ασκούν στην άτυπη παγκόσμια διακυβέρνηση, κυρίως μέσω του ΝΑΤΟ. Και εκδηλώνεται, τέλος, με τον βαθμό ελέγχου που ασκούν στη διαμόρφωση και αναπαραγωγή της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης, μέσα από τα ελεγχόμενα διεθνή ΜΜΕ, αλλά και τις χρηματοδοτούμενες από την ίδια Υ/Ε διεθνείς ΜΚΟ, καθώς και τα αντίστοιχα χρηματοδοτούμενα διεθνή ερευνητικά κέντρα και «think tanks», είτε ανήκουν σε διεθνή πανεπιστήμια είτε σε «αυτοτελή» ινστιτούτα (Brookings Institution, Levy Economics Institute κ.λπ.).

Αλλά, θα χρειαστεί να επανέλθω με το «στρατόπεδο» των χωρών των οποίων οι ελίτ αντιστέκονται στην απώλεια της εθνικής ή/ και οικονομικής κυριαρχίας τους, στο οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί και η Ελλάδα μετά την άμεση και μονομερή έξοδό της από την Ε.Ε., που είναι ο μόνος τρόπος διεξόδου από τη σημερινή καταστροφή.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
  • Blogger Σχόλια για χρήση στο Blogger
  • Facebook Σχόλια για χρήση στο Facebook

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...



Ελληνοτουρκικα

[Ελληνοτουρκικά][bleft]

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

[Γεωπολιτική][grids]

διαφορα

[διάφορα][bsummary]

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

[μυστικές υπηρεσίες][bleft]