Ακροδεξιό «ρέκβιεμ» ή απλά μια σύντομη παρένθεση;

Του Γιώργου Νούτσου

Είναι φαινόμενο των καιρών ; Είναι κάτι που αίφνης προέκυψε και μας εκπλήσσει με την ένταση της παρουσίας του; Είναι ελληνική και μόνο ιδιαιτερότητα;

Στο φαινόμενο Χρυσή Αυγή αναφέρομαι και κυρίως στον απλό κόσμο που προσέτρεξε με την ψήφο του να τη στηρίξει. Αναλύσεις επί αναλύσεων έχουν αναπτυχθεί τον τελευταίο καιρό από στελέχη κομμάτων, πολιτικούς αναλυτές και δημοσιογραφούντες δημοσιογραφίσκους, σε μια προσπάθεια να εξηγήσουν το φαινόμενο, την αντοχή του στο χρόνο, την ένταση των τελευταίων χρόνων, την επιρροή του στον κόσμο.

Δεν θα αρνηθώ πως η κρίση και τα παρακλάδια της, όπως η ανεργία, η φτώχεια, η αγωνία, η άκρατη απαισιοδοξία και η έλλειψη ελπίδας έπαιξαν και παίζουν ρόλο καταλυτικό. Δεν θα αρνηθώ, πως πολλές φορές η απογοήτευση και η παραίτηση, γεννούν «τέρατα», εφόσον κάθε άλλη επιλογή αποδεικνύεται ανύπαρκτη. Όμως, αυτές οι αιτίες και αφορμές, ενώ δικαιολογούν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική συμπεριφορά αρκετών, δεν είναι ικανές με επάρκεια, να αιτιολογήσουν την διόγκωση ενός φαινομένου σαν κι αυτό, ούτε βέβαια να αποτελέσουν άλλοθι για την ακραία αυτή επιλογή εκατοντάδων χιλιάδων συμπατριωτών μας…

Άλλα είναι τα αίτια και προφανώς εντέχνως κεκαλυμμένα πίσω από την αδικία, την πείνα και την εξαθλίωση. Κοντά 500.000 κόσμου στήριξαν στις τελευταίες εκλογές τους εθνικιστές του Μιχαλολιάκου. Άκουσαν τα κηρύγματα της εθνικής μισαλλοδοξίας και προσέτρεξαν. Έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στους υμνητές του ναζισμού κι ίσως πολλοί να επιμένουν να το κάνουν ακόμα και τώρα, παρά την καταιγιστική ροή των γεγονότων…

Από όλα αυτά, είναι σαφές πως κάτι άλλο τρέχει. Πως δεν αρκεί μόνο η οικονομική κατρακύλα για να τους οδηγήσει στον ακραίο και ολισθηρό αυτό δρόμο. Πως το κενό που αφήνει η συγκροτημένη σκέψη των νουνεχών συμπολιτών μας που αντιστέκονται στο απεχθές μόρφωμα, έρχεται και το καλύπτει μια ιστορικά, οικογενειακά και «κληρονομικά» αν θέλετε, ιδιαιτερότητα καταβολών, παραδοσιακών, ιδεολογικών και εμπειρικών, πάνω στις οποίες χτίζεται σιγά-σιγά το οικοδόμημα των νεοναζιστών στελεχών αλλά και απλών ψηφοφόρων!

Η πείνα και η ανεργία, η ατιμωρησία και η λάθρα λογική των «δικών μας παιδιών», δεν ωθούν τους πολλούς πενόμενους, άνεργους και οπαδούς της ηθικής περί την πολιτική, να φτάσουν στα άκρα. Γιατί γνωρίζουν καλά, πως οι ακραίες, χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο επιλογές, απλά δεν αποτελούν λύση. Τους ωθούν όμως στο να αναζητήσουν αλλαγή των λανθασμένων πολιτικών, να εκβιάσουν με τρόπους δημοκρατικούς ακόμα και την πτώση της κυβέρνησης, να αντιπαλέψουν με δυναμισμό ότι τους καταδυναστεύει τη ζωή, τους νεκρώνει το παρόν και τους εξαφανίζει το μέλλον. Κανείς δεν θα βρεθεί να τους κατηγορήσει για οτιδήποτε από όλα αυτά… Ίσα-ίσα που πολλοί θα προστρέξουν να συνδράμουν σε μια τέτοια δυναμική αντικυβερνητική, πατριωτική και φιλο-κοινωνική κατεύθυνση… Αυτός θα έπρεπε να είναι ο δρόμος μιας κοινωνίας που έχει φτάσει στα όρια της, που καταλαβαίνει πως πια με τους ρυθμούς αυτούς δεν έχει αύριο…

Στην περίπτωσή μας, κάτι τέτοιο ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν γίνεται… Η κοινωνία, η ανώνυμη μάζα, χάσκουσα και παραιτημένη, απλώς υπόκειται τα αποτελέσματα των βάρβαρων πολιτικών. Εκμαυλισμένη κυριολεκτικά από τους μετρ του επικοινωνιακού τυχοδιωκτισμού (βλ. ΜΜΕ), δείχνει να σέρνεται στα λασπόνερα, μη τολμώντας να ορθώσει ανάστημα, να αρθρώσει λόγο διεκδικητικό, να αντιπαλέψει το έξωθεν σερβιρισμένο, έντεχνα στοχευμένο και αντεθνικό σε μεγάλο βαθμό, εσμό εφαρμοσμένων πολιτικών…

Κι αντ΄ αυτών, «ξεφεύγουν» άλλοι… Εκείνοι, που στέργουν να στηρίξουν με την ψήφο τους και να συγκροτήσουν με την φυσική παρουσία τους τον καλοστημένο εθνικιστικό οχταρμά των Χρυσαυγιτών.

Επιτρέψτε μου απλά να πω, πως αυτοί οι άνθρωποι, δεν έχουν καμία απολύτως λογική δικαιολογία για την επιλογή τους αυτή. Όλα όσα ανέφερα πιο πάνω ως αιτίες γιγάντωσης της Χ.Α. δεν αρκούν για να πατήσουν πάνω της την ακραία επιμονή, την ώθηση σε πράξεις έκνομες και εγκληματικές, την αιτιολόγηση της βίας ως μέσου άσκησης πολιτικής, την επιδίωξη ανατροπής της κατεστημένης πολιτικής τάξης με αίμα, ρόπαλα, ύβρεις, μυστικούς στρατούς κι όλα τα σχετικά.

Το επίχρισμα της εξαθλίωσης, της αγανάκτησης, της εκδίκησης ως πλαισίου δράσης, είναι πλέον ιδιαίτερα σαθρό. Καταρρέει μέρα με τη μέρα και αφήνει να φανεί ο σκελετός του οικοδομήματος, που δεν είναι άλλος από τις εκάστοτε ακραίες, φασίζουσες, βασιλοχουντικές ή όποιες άλλες παρόμοιες καταβολές όσων υιοθετούν τέτοιες «πολιτικές» συμπεριφορές.

Όχι, φίλοι. Δεν είναι άμοιροι ευθυνών όσοι αβασάνιστα έριχναν όλο αυτό τον καιρό νερό στο νερόμυλο της Χ.Α. Το πολιτικό σύστημα, σπεύδει αρειμανίως και αγωνιωδώς να τους «αθωώσει» για τη μέχρι τώρα στάση τους. Άλλοι υποκριτές κι αυτοί. Δούλοι της ακόρεστης επιθυμίας τους για εξουσία, για μια ακόμα φορά, βαφτίζουν το κρέας ψάρι, μήπως και καμία νεοφασιστική «μαριδούλα» καθίσει και στο δικό τους ψηφοθηρικό «πιάτο»…! 

Όμως έτσι, δίνοντας άλλοθι σε ακραίες και όπως όλα δείχνουν συνειδητές πολιτικές συμπεριφορές, το μόνο που κάνουν είναι να προλειαίνουν το έδαφος για την επόμενη πολιτική και κοινωνική κρίση, οψέποτε αυτή προκύψει…! 

Η πραγματικότητα είναι μια και θα πρέπει άπαντες να την αποδεχτούν. Υπήρχε, υπάρχει και αν κάτι δραματικά δεν αλλάξει, θα συνεχίσει να υπάρχει «μαγιά» ακροδεξιών οπαδών στη χώρα μας. 

Δεν μιλώ για νεοναζιστές για να μην παρεξηγηθώ. Μιλώ για οπαδούς και ψηφοφόρους, που ύμνησαν την χούντα των Συνταγματαρχών, που στήριξαν την ΕΠΕΝ, το ΛΑΟΣ, την Εθνική Παράταξη και που πολύ εύκολα όπως φαίνεται παρασύρθηκαν από τις Εθνικιστικές διακηρύξεις της Χρυσής Αυγής, καθώς δεν κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν έγκαιρα το μήνυμα που εκπέμπονταν και παρέπεμπε σε λάτρεις του Χίτλερ, σε αρνητές του Ολοκαυτώματος, σε ομνύοντες στον αυτοκτονήσαντα Χίτλερ και την Εύα Μπράουν, σε υμνητές του Εθνικοσοσιαλισμού.

Δέχομαι πως παρά τις καταβολές τους, παραπλανήθηκαν. Και παραμένουν ευάλωτοι αν η πολιτική τάξη δεν φροντίσει με κατάλληλες πολιτικές να τους επαναφέρει στη λογική των συντεταγμένων πολιτικών επιλογών. 

Το στοίχημα είναι κρίσιμο και από αυτό σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί, αν το φαινόμενο Χρυσή Αυγή ξεπεράστηκε οριστικά ή αν απλώς περιμένει εκείνον ή εκείνους που θα πάρουν τη σκυτάλη από τους νυν εκφραστές του Νεοναζισμού, θα επιλέξουν τον κατάλληλο δημοκρατικό μανδύα και σε εύθετο χρόνο θα ξαναεμφανιστούν μπροστά μας, διεκδικώντας και πάλι όλους εκείνους που χρόνια είχαν συνηθίσει μαζί να πορεύονται…

Στοίχημα λοιπόν… Με διακύβευμα ένα και μόνο… Την περιφρούρηση της κοινωνίας μας και των κατακτήσεων της, καθώς και την εξασφάλιση μιας τουλάχιστον αποδεκτής και αξιοπρεπούς διαβίωσης ει δυνατόν για το σύνολο των Ελλήνων…

Αν δεν πετύχει, να ‘στε σίγουροι πως πολύ σύντομα μια από τα ίδια θα μας περιμένει στη γωνία της ιστορικής συνέχειας λίγα χρόνια μετά…!

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση