Όπως ο πατήρ έτσι και ο υιός;

Του Γιώργου Καισάριου

Η “Δίκη του αιώνα” όπως ονομάστηκε, ξεκίνησε στις 11 Μαρτίου του 1991 και ολοκληρώθηκε με την έκδοση της αθωωτικής απόφασης κατά του Ανδρέα Παπανδρέου τον Ιανουάριο του 1992.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε να παραβρεθεί στις διαδικασίες του δικαστηρίου αυτού, δηλώνοντας ότι δεν σκοπεύει να νομιμοποιήσει τις διαδικασίες πολιτικής δίωξης που είχαν δρομολογηθεί με τη δίκη. Οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι αντίθετα παραβρέθηκαν και αντικρούσουν το κατηγορητήριο.

Δεν είναι θέμα του άρθρου τα της δίκης της εποχής εκείνης και ποιος είχε δίκαιο η άδικο. Αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι το γεγονός ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε να αντικρούσει το ειδικό δικαστήριο και με αυτή του την πράξη (κατά την άποψή μου) ουσιαστικά έγραψε εις τα παλαιότερα των υποδημάτων του το δικαστήριο, τη βουλή και πάνω από όλα το σύνταγμα της Ελλάδος, το οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου και ΣΙΑ είχαν ουσιαστικά διαμορφώσει έως την εποχή εκείνη.

Ο Γ. Παπανδρέου πρόσφατα έλαβε πρόσκληση από την ειδική επιτροπή της Βουλής, να απαντήσει σε ερωτήσεις που είχαν ορισμένα μέλη της επιτροπής σχετικά με το θέμα της λίστας Lagarde.

Αντί λοιπόν ο πρώην πρωθυπουργός να πάει στην επιτροπή και να απαντήσει στις ερωτήσεις της επιτροπής, αυτός έστειλε ένα υπόμνημα.

Αν έχω καταλάβει καλά, κανείς δεν έχει κατηγορήσει τον Γ. Παπανδρέου για τίποτα και δεν είναι κατηγορούμενος για τίποτα. Ερωτήσεις θέλει η επιτροπή να κάνει και τίποτα άλλο.

Τελικά αφού δεν παρουσιάστηκε κ. Παπανδρέου με το καλό, η επιτροπή του έχει κάνει κλήτευση και αναμένουμε να δούμε πότε θα πάει, ή αν θα στείλει ξανά κάποια επιστολή και που θα καταλήξει αυτή η ιστορία.

Το 1998 σε μια ανάλογη προανακριτική διαδικασία (Grand Jury) ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Bill Clinton κλήθηκε να απαντήσει στις κατηγόριες ψευδορκίας που το βάρυναν, σχετικά με το σεξουαλικό σκάνδαλο της εποχής - το σκάνδαλο Monica Lewinsky.

Σκοπός και πάλι δεν είναι να κάνω αναφορά στο κατηγορητήριο εναντίον του προέδρου των ΗΠΑ, αλλά το γεγονός ότι όταν κλήθηκε από τις δικαστικές αρχές να καταθέσει για τις κατηγορίες που τον βάραιναν -μια προανακριτική διαδικασία για να αποφασιστεί αν θα στοιχειοθετούν κατηγορίες εναντίον του η όχι- έκατσε στο σκαμνί και κατέθεσε.

Να σημειώσω ότι με αυτή την κατάθεση έγινε διεθνώς ρεζίλι. Επίσης, ουδέποτε διανοήθηκε να στείλει κάποια επιστολή ή υπόμνημα και ουδέποτε του πέρασε καν από το μυαλό ότι δεν θα μπορούσε να μην απαντήσει τις ερωτήσεις του Grand Jury.

Το ερώτημα λοιπόν που έχω για όλους σήμερα είναι το εξής.

Τι χαρακτηρισμό θα μπορούσε κανείς να αποδώσει στο πολιτικό μας σύστημα και γενικά στο όλο πακέτο που λέγετε Ελληνικό κράτος, όταν κάποιο δικαστήριο ή επιτροπή της βουλής καλεί τον οποιονδήποτε για τον οπουδήποτε λόγο και αυτός αντί να παρουσιαστεί στέλνει επιστολές (Α. Παπανδρέου) ή στέλνει υπομνήματα (Γ. Παπανδρέου);

Τέλος ενώ η προανακριτική διαδικασία του Bill Clinton αναμεταδόθηκε παγκοσμίως, στην Ελλάδα απαγορεύεται να δούμε σε ζωντανή αναμετάδοση τις διαδικασίες αυτές.

Τις απόψεις σας παρακαλώ και τα καλημέρα σε όλους…

(Το γεγονός ότι στην Ελλάδα ο Α. Παπανδρέου ήταν εθνικός ήρωας που είχε φιλενάδα, ενώ ήταν ενεργός πρωθυπουργός και παντρεμένος, το παραλείπω.)

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση