Τα “παιχνίδια” της Μέρκελ

Ο χρόνος πάντα ήταν ένας σύμμαχος του μελετητή της ιστορίας και της πολιτικής επιστήμης. Όσο περνάει ο χρόνος και εξασθενεί ο παράγοντας συναίσθημα μπορεί κανείς να καταλήξει σε ασφαλέστερα συμπεράσματα.

Η Άνγελα Μέρκελ έχει σίγουρα ενισχύσει τον παράγοντα συναίσθημα στη πολιτική ζωή της Ελλάδας και της Ευρώπης. Αποτελεί μία προσωπικότητα του αιώνα μας, την οποία η ιστορία θα καταγράψει και θα την αξιολογήσει μελλοντικά, είτε θα τη δαιμονοποιήσει όπως ο ευρωπαϊκός νότος, είτε θα την επαινέσει όπως ο ευρωπαϊκός βορράς. Το σίγουρο είναι πως για να προσεγγίσουμε τον τρόπο σκέψης της καγκελαρίου, καλό θα ήταν να αναφερθούμε στη μέχρι τώρα πορεία της και τις καταβολές της.

Η Ανγκέλα Δωροθέα Μέρκελ γεννήθηκε στο Αμβούργο της Δυτικής Γερμανίας το 1954. Ο πατέρας της ήταν ένας λουθηρανός πάστορας και η μητέρα της δασκάλα. Μετά τη γέννηση της η οικογένεια της μετακόμισε στο Τεμπλίν της Ανατολικής Γερμανίας και η Άνγκελα έζησε εκεί μέχρι το 1990. Υπήρξε μέλος της επίσημης νεολαίας του σοσιαλιστικού κόμματος, σπούδασε φυσική στη Λειψία, εργάστηκε στο Κεντρικό Ινστιτούτο Φυσικής Χημείας (ZIPC) στο Ανατολικό Βερολίνο και υπήρξε υποστηρικτής της συνένωσης των γερμανικών κρατών.

Μετά από ένα μικρό πέρασμα από το κόμμα της Δημοκρατικής Επαγρύπνησης στην Ανατολική Γερμανία (DA) εντάχθηκε στο κόμμα της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης(CDU) του Χέλμουτ Κόλ.

 Μετά την ένταξη της στους χριστιανοδημοκράτες και με τη νίκη του Κόλ στις εκλογές η Άνγελα Μέρκελ έγινε ομοσπονδιακή υπουργός γυναικείων υποθέσεων και νεολαίας. Υπήρξε η μικρότερη σε ηλικία υπουργός της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας και ορκίστηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1991. Υπό της κυβέρνησης Χέλμουτ Κολ ήταν από το 1991 μέχρι το 1994 υπουργός γυναικείων υποθέσεων και νεολαίας και από το 1994 μέχρι το 1998 υπουργός περιβάλλοντος.

Οι θέσεις της συχνά κατεδείκνυαν πως οι συντηρητικές οικογενειακές της καταβολές υπερίσχυαν των σοσιαλιστικών μαθητικών και φοιτητικών της χρόνων. Στις εκλογές του 1998 το κόμμα των χριστιανοδημοκρατών γνωρίζει τη μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία του λαμβάνοντας το ποσοστό 35,2% των ψήφων. Η νίκη του Γκέρχαρντ Σρέντερ (SPD) και η παραίτηση του Κόλ από πρόεδρος του κόμματος έφεραν μεγάλες εσωκομματικές διαμάχες. Το διάστημα αυτό, με πρόταση του νέου προέδρου Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, η πρώην υπουργός Άνγκελα Μέρκελ έγινε γενική γραμματέας του κόμματος. Η θέση της αυτή στο ομοσπονδιακό κόμμα ήταν σημαντική στα πλαίσια του νέου αντιπολιτευτικού ρόλου του CDU.

Όμως μία σειρά από σκάνδαλα έμελλε να εδραιώσει τη θέση της Άνγελα Μέρκελ στην ηγεσία του CDU .

Η αποκάλυψη του σκανδάλου των “μαύρων λογαριασμών” του CDU τον Νοέμβριο του 1999 σημάδεψε την πολιτική ζωή της χώρας το 2000 και αποτέλεσε σημαντικό σταθμό στη σταδιοδρομία της Μέρκελ. Αποκαλύφτηκε ένα σύστημα παράνομης χρηματοδότησης της κομματικής οργάνωσης μέσω λογαριασμών στην Ελβετία. Οι ανώνυμες αυτές “δωρεές” ανέρχονταν συνολικά στα 6,1 εκατομμύρια περίπου ευρώ, ενώ ο Χέλμουτ Κολ κατηγορηματικά αρνιόταν να προβεί σε οποιαδήποτε αποκάλυψη σχετικά με την προέλευση των παράνομων δωρεών.

Τον Δεκέμβριο του 1999 η Μέρκελ δημοσίευσε άρθρο στην γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung(FAZ), όπου (δίχως να έχει συμβουλευτεί πριν τον πρόεδρο Σόιμπλε) απαίτησε στο όνομα του κόμματος την ανεξαρτοποίηση από τον Κολ. Η ανοιχτή αυτή αποστασιοποίηση του “κοριτσιού του Κολ” από τον παλιό της υποστηρικτή εξέπληξε τον γερμανικό πληθυσμό. Σχετικά με την αποστασιοποίηση από τον Κολ θα πει αργότερα σε συνέντευξη: “Εμείς οι ανατολικογερμανοί μάθαμε να συμβιβαζόμαστε με τους εξουσιαστές, δίχως όμως να δημιουργούμε απόλυτες δεσμεύσεις”.

Στις 18 Iανουαρίου του 2000 ο Χέλμουτ Κολ παραιτήθηκε από το αξίωμα του επίτιμου προέδρου της παράταξης (αξίωμα που του εξασφάλιζε μεταξύ άλλων θέση στο κομματικό προεδρείο) μετά τις πιέσεις και τις κατηγορίες που δέχτηκε από συμπολίτευση και αντιπολίτευση. Στις 16 Φεβρουαρίου παραιτήθηκε και ο διάδοχος του Κολ, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, από την ηγεσία του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας, αφού πριν παραδέχτηκε ότι και αυτός είχε δεχτεί παράνομη δωρεά για το κόμμα από εκπρόσωπο της πολεμικής βιομηχανίας.

Στις 10 Απριλίου η Μέρκελ εκλέχτηκε στο συνέδριο του Έσσεν ομοσπονδιακή πρόεδρος του CDU. Ωστόσο η προέλευση των παράνομων δωρεών δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη και σήμερα.

 Η Άνγελα Μέρκελ στη σταδιοδρομία της έχει αντιταχθεί αρκετές φορές στη θέληση της κοινής γνώμης. Από τις εκτρώσεις μέχρι τα πυρηνικά απόβλυτα αλλά και τον πόλεμο του Ιράκ η καγκελάριος δεν έχει διστάσει να εκφράσει την άποψη της. Το 2003 όταν οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν στον πόλεμο του Ιράκ και ενώ το 80% της γερμανικής κοινής γνώμης ήταν ενάντια στην επέμβαση στο Ιράκ, η αρχηγός της αντιπολίτευσης τότε Άνγελα Μέρκελ υποστηρίζοντας απόλυτα την θέση της κυβέρνησης Μπούς, δημοσίευσε στις 22 Φεβρουαρίου του 2003 άρθρο στην αμερικανική εφημερίδα Washington Post με τίτλο “Ο Σρέντερ δεν αντιπροσωπεύει όλους τους Γερμανούς”. Μετά από δύο χρόνια και συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 2005 η Άνγκελα Μέρκελ αντικατέστησε τον Γκέρχαρντ Σρέντερ στην ηγεσία του συνασπισμού των κομμάτων CDU, CSU και SPD και το γερμανικό κοινοβούλιο την εξέλεξε στο αξίωμα του καγκελαρίου της Γερμανίας. Έγινε έτσι η πρώτη γυναίκα καγκελάριος της Γερμανίας και πέτυχε την επανεκλογή της το 2009.

Η πορεία της και η στάση της σε σημαντικά ζητήματα των εσωτερικών της Γερμανίας δείχνουν μια πολιτικό που δεν αναλογίζεται τις λέξεις πολιτικό και κοινωνικό κόστος. Πολύ γρήγορα κατάλαβε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ένα μόρφωμα με δομικές αδυναμίες, το οποίο θα μπορούσε πάρα πολύ εύκολα να πάρει κάτω από τον έλεγχο της. Με την απουσία αντιπάλων πέτυχε έναν συνασπισμό μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης γύρω από τη Γερμανία, τον οποίο αναγκάστηκε να ακολουθήσει ο Νικολά Σαρκοζί. Η Γερμανία αποτελεί μία βιομηχανική υπερδύναμη και η καγκελάριος εκμεταλλευόμενη τα ελλείμματα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου κατάφερε να αποσταθεροποιήσει το ευρώ έναντι του δολλαρίου και να ενισχύσει τις εξαγωγές της στις ΗΠΑ. Επίσης με το δημοσιονομικό σύμφωνο σταθερότητας αλλά και με την πρωτοφανή επιρροή της στα εσωτερικά των κρατών μελών κατάφερε να εδραιώσει μία πρωτοφανή κρίση για τα ευρωπαϊκά δεδομένα

Τα κράτη μέλη έχοντας εκχωρήσει τα χρηματοπιστωτικά εργαλεία των κεντρικών τους τραπεζών στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μοιάζουν όμηροι της γραφειοκρατίας της Ένωσης και της στρατηγικής της Άνγελα Μέρκελ. Οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, η μεταστροφή του Προέδρου Ομπάμα, οι μεγάλες κοινωνικές αντιθέσεις που γεννιούνται στην Ευρώπη λόγω της βίαιης περικοπής δημοσίων δαπανών από τα κράτη-μέλη, χωρίς την ευκαιρία της ήπιας προσαρμογής στα νέα δεδομένα, έχουν οδηγήσει την Γερμανία σε μία νέα μορφή απομονωτισμού. Με τις εκλογές στην Γερμανία να είναι πρό των πυλών και με την απουσία της επιχειρηματολογίας περί ”κακών Ελλήνων” μένει να δούμε πως θα επανατοποθετήσει τη θέση της η καγκελάριος της Γερμανίας στο μέλλον.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση