Η παρανομία της συγκυβέρνησης

Το τελευταίο διάστημα όλοι συζητάνε για την ανάγκη συγκυβέρνησης, για την ανάγκη κυβέρνησης εθνικής ενότητας ή για μία κυβέρνηση προσωπικοτήτων (εδώ γελάμε με την ψυχή μας, αφού προτείνονται Μητσοτάκης και Σημίτης), προκειμένου να μπορέσει η χώρα να βγει από το… αδιέξοδο!

Πρώτον, η χώρα δεν βρίσκεται σε αδιέξοδο, αλλά σε πλήρη πολιτική αδυναμία, αφού το παρόν πολιτικό προσωπικό δεν διαθέτει κανένα ηθικό έρεισμα και φυσικά δεν μπορεί να πείσει κανέναν πως θα προσπαθήσει για το καλύτερο, όταν επί δεκαετίες συμμετείχε άμεσα ή έμμεσα για να δημιουργηθεί το χειρότερο. Έτσι, η αδυναμία προτάσεων που θα προτάσσουν το εθνικό συμφέρον και φυσικά θα σέβονται το Σύνταγμα της χώρας και θα υπερασπίζονται τους Έλληνες πολίτες, μεταφράζεται σε… ένα γενικό και αόριστο αδιέξοδο, ενώ οι τολμηρότεροι αναφέρονται σε πολιτικό ή οικονομικό αδιέξοδο χωρίς να τολμούν φυσικά να αναλύσουν αντικειμενικά τα λεγόμενά τους.

Δεύτερον, σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας, δεν μπορεί να υπάρξει συγκυβέρνηση σήμερα, όχι κάτω από τις παρούσες συνθήκες. Αυτή μπορεί να υπάρξει μόνο εάν γίνουν εκλογές και σημειωθεί αδυναμία δημιουργίας αυτοδύναμης κυβέρνησης. Κάθε απόπειρα αποφυγής των όσων σαφέστατα το Σύνταγμα ορίζει για την εκλογή κυβερνήσεων, αποτελεί πολιτικό πραξικόπημα. Το ξεχνούν, φαίνεται, αυτό όλοι όσοι τυρβάζουν περί συγκυβερνήσεως. Ξεχνούν το πλέον βασικό, δηλαδή το ίδιο το Ελληνικό Σύνταγμα. Η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου εάν αντιλαμβάνεται πως δεν μπορεί να κυβερνήσει, οφείλει να προκηρύξει εκλογές προκειμένου να ακολουθηθεί η Συνταγματική διαδικασία εκλογής κυβερνήσεως. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και η όλη κουβέντα γύρω από μία συγκυβέρνηση αποπροσανατολίζει από το ίδιο το Σύνταγμα.

Αν και... το τελευταίο πράγμα που θα θελήσει να επιδιώξει ο Γιώργος Παπανδρέου είναι η Συνταγματική οδός, ίσως θα πρέπει ως λαός να ετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε συνταγματική - πολιτειακή εκτροπή, η οποία δείχνει να μεθοδεύεται από τους γνωστούς προπαγανδιστικούς δημοσιογραφικούς - εκδοτικούς κύκλους. Η δε δικαιολογία που πιθανότατα θα "εκτοξευθεί" περί οικονομικής αδυναμίας κήρυξης και εκτέλεσης εκλογών, θα αποτελέσει την θρυαλλίδα της εκτροπής από τη Δημοκρατία, αφού για πρώτη φορά μία χώρα θα τοποθετήσει την εξοικονόμηση χρημάτων πάνω από το Σύνταγμα, τους νόμους και τους θεσμούς, μα πάνω από όλα θα αποπειραθεί να καταργήσει την λαϊκή βούληση - εντολή για την επόμενη ημέρα...

Είναι οξύμωρο, αλλά οι εκτροπείς του Συντάγματος θα επιχειρήσουν να εμφανισθούν ως οι υπηρέτες του κοινού συμφέροντος, ενώ στην πραγματικότητα θα επιχειρήσουν να εξασφαλίσουν την εξουσία που σήμερα κατέχουν και την διαιώνισή της για το... συμφέρον του κράτους (αλλά όχι της χώρας...)

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση