«Έσβησε» η Ελληνίδα Δασκάλα των Σκοπίων Κατερίνα Βίδα

Μία πανάξια Ελληνίδα «έφυγε» σε ηλικία 68 ετών έχοντας προσφέρει τα μέγιστα στον Ελληνισμό 
Οι διώξεις δεν έκαμψαν ούτε το φρόνημα ούτε την αγάπη της για την πατρίδα, την Ελλάδα

Δίδασκε την ελληνική γλώσσα, την ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας μας στο Πρίλεπ. Σε ηλικία 68 ετών, «έφυγε» την Τετάρτη 13 Αυγούστου, η «ψυχή» των ελληνικών γραμμάτων, στο Πρίλεπ των Σκοπίων. Η ομογενής Κατερίνα Βίδα, που τα τελευταία χρόνια αφιέρωσε τη ζωή της, στο να μάθουν όσο γίνεται περισσότεροι νέοι της περιοχής, όχι μόνο, την ελληνική γλώσσα, αλλά και την ιστορία και τον πολιτισμό της Ελλάδας.

Η εκλιπούσα, παιδί πολιτικών προσφύγων με καταγωγή από το Βαρικό Φλώρινας, παρέδιδε μαθήματα Ελληνικών, όχι μόνο σε νέους και νέες ελληνικής καταγωγής, αλλά και σε όσους Σκοπιανούς ήθελαν να μάθουν τη γλώσσα μας.

Η οικογένειά της μετά τη δίνη του εμφυλίου, βρέθηκε στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν και στη συνέχεια στο Πρίλεπ της σημερινής ΠΓΔΜ. Οι αρχές της τότε Γιουγκοσλαβίας, άλλαξαν το επίθετο της οικογένειας του Νικολάου και της Σουλτάνα Βίδα και των παιδιών τους, χωρίς να το ζητήσουν. Έτσι η Κατερίνα Βίδα, έγινε… «Τινα Βίδοβσκα».

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 η οικογένεια Βίδα κατέθεσε αίτημα στην ελληνική πρεσβεία στο Βελιγράδι, να ξαναπάρει την ελληνική ιθαγένεια, που τους είχε αφαιρεθεί με τη λήξη του εμφυλίου, λόγω συμμετοχής του Ιωάννη Βίδα στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού. Δεν υπήρξε τότε καμία ανταπόκριση.

Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την ανεξαρτητοποίηση των Σκοπίων, η Κατερίνα Βίδα κατάφερε και πέτυχε την επιστροφή του ελληνικού της επιθέτου. Έτσι από «Βίδοβσκα» έγινε και πάλι Βίδα.

Από τότε ξεκίνησε μια μαραθώνια προσπάθεια, να αποκτήσει και πάλι την ελληνική υπηκοότητα. «Όνειρο ζωής» όπως έλεγε η ίδια. Θα το πετύχει, μετά από πολλές αιτήσεις που παρέμειναν στα συρτάρια, το 2011 όταν το θέμα της θα φτάσει ακόμη και στην ελληνική βουλή. Όπως έλεγε σε φίλους και γνωστούς : «Η καλύτερη στιγμή της ζωής μου ήταν, όταν έπιασα το ελληνικό διαβατήριο στα χέρια».

Μετά το 2000, ξεκίνησε να διδάσκει την ελληνική γλώσσα σε παιδιά πολιτικών προσφύγων από την Ελλάδα, γηγενών ελληνόβλαχων, καθώς και σε νέους Σκοπιανούς, που ήθελαν να μάθουν την ελληνική γλώσσα. Το 2006 παρέδιδε μαθήματα ελληνικής γλώσσας σε ένα φροντιστήριο του δήμου Πρίλεπ, απ΄ όπου εκδιώχθηκε επειδή μίλησε στους μαθητές, για την «Θεσσαλονίκη, την αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου». Στη συνέχεια έκανε φροντιστήριο το… σπίτι της και τα τελευταία χρόνια μέσα από έναν ελληνοσκοπιανό πολιτιστικό σύλλογο.

Η εκλιπούσα χαρακτηριζόταν από το θάρρος της γνώμης, την αξιοπρέπεια και τη σεμνότητα της. Καυτηρίαζε δημόσια την προσπάθεια των Σκοπιανών να οικειοποιηθούν την ελληνική ιστορία και τον πολιτισμό, ενώ μιλούσε και για την παρουσία Ελλήνων στα Σκόπια, ζητώντας από την Ελλάδα να δείξει το αναγκαίο ενδιαφέρον για αυτούς...

Ο θάνατος της οφείλεται σε παθολογικά αίτια.
Η κηδεία της πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 15 Αυγούστου στο νεκροταφείο του Πρίλεπ.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση