Απoψεις

[Απόψεις][bleft]

Ελλαδα

[Ελλάδα][threecolumns]

Ευρωπη

[Ευρώπη][bsummary]

Κοσμος

[Κόσμος][grids]

Από το απεχθές στο επονείδιστο χρέος


Του Δημήτρη Μάρδα

Κατά την περίοδο της διαπραγμάτευσης του πρώτου Μνημονίου ακούστηκε ο όρος «απεχθές χρέος», ένας όρος που αναφέρεται στο δημόσιο εκείνο χρέος, που έγινε με ανήθικο-παράνομο τρόπο και δε χρησιμοποιήθηκε για σκοπούς που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα ενός κράτους και τις ανάγκες των πολιτών.

Έτσι, σύμφωνα με τους υποστηριχτές αυτής της θέσης, η Ελλάδα δεν έπρεπε να πληρώσει το όποιο παράνομο χρέος, που όφειλε να καταγγείλει μονομερώς. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα στην παγκόσμια ιστορία, που υποστηρίζουν αυτήν την προσέγγιση.

Το απεχθές χρέος αναφέρεται λοιπόν σε χώρες που κυβερνώνται από αυταρχικά παράνομα καθεστώτα, κυβερνήσεις λοιπόν με μη δημοκρατική νομιμοποίηση, με αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων που κατακλέβοντας το κράτος, διαθέτουν δισεκατομμύρια δολάρια σε ξένες τράπεζες. Κύρια λοιπόν προϋπόθεση για την ύπαρξη του απεχθούς χρέους είναι η ύπαρξη μιας μη νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης, κάτι που η χώρα έχει να το βιώσει από το 1974. Μια δεύτερη προϋπόθεση είναι η χρήση των δανείων της χώρας για προσωπικούς σκοπούς.

Ως προς την Ελλάδα, γρήγορα διαπιστώθηκε, ότι ο προσδιορισμός του απεχθούς της χρέους (μέσω της δικαστικής οδού) ήταν μια επώδυνη ιστορία. Έτσι, η πρώτη «φούσκα» της σωτηρίας της χώρας μέσω της μη πληρωμής του όποιου απροσδιόριστου –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων– απεχθούς χρέους φαίνεται ότι έδωσε τα ηνία σε μια άλλη διαδικασία. Η τελευταία, άρχισε να δίνει έμφαση στους όρους, απαράδεκτους εν πολλοίς, των μνημονιακών συμβάσεων, που διέπουν τα πρόσφατα ελληνικά δημόσια χρέη.

Παράλληλα με τον όρο απεχθές χρέος, χρησιμοποιήθηκε και ένας άλλος όρος το «επονείδιστο χρέος», το λεγόμενο αξιοκατάκριτο ή αισχρό χρέος. Και οι δύο όροι θεωρούνται από πολλούς ως συνώνυμοι, αποδίδοντας την έννοια του αγγλικού όρου Odious dept. Το ελληνικό όμως λεξιλόγιο είναι ιδιαίτερα πλούσιο και ακριβές. Έτσι, κατ’ άλλους οι δυο αυτοί όροι διαφέρουν σε κάποιο βαθμό, άσχετα αν καταλήγουν στο ίδιο σημείο.

Πράγματι, το αξιοκατάκριτο ή αισχρό χρέος (επονείδιστο) λόγω πολλών απαράδεκτων όρων που διέπουν την όποια σχετική με δημόσιο χρέος σύμβαση, δεν είναι απαραίτητα και παράνομο χρέος (απεχθές) ούτε καταλήγει στις τσέπες διεφθαρμένων πολιτικών.

Σύμφωνα λοιπόν με τη δεύτερη προσέγγιση, επονείδιστο θεωρείται το χρέος, το οποίο προκύπτει από όρους υπερβολικούς, ληστρικούς, όντας λοιπόν το προϊόν μιας λεοντείου συμφωνίας. Αυτή εισάγει λόγου χάρη υψηλά επιτόκια, μικρούς χρόνους αποπληρωμής και γενικά όρους με δυσμενέστατες επιπτώσεις στο δανειζόμενο κράτος, μέσω Μνημονίων κ.λπ., δεν είναι όμως προϊόν μη νόμιμων κυβερνήσεων.

Ως λύση στο επονείδιστο χρέος (όπως και στο απεχθές) προτείνεται από ορισμένους, η δημιουργία μιας διεθνούς επιτροπής σοφών, που θα προσδιορίσει με τη σειρά της τους απαράδεκτους εκείνους όρους (ή τις παράνομες διαδικασίες), που σκιαγραφούν το πλαίσιο λειτουργίας κάθε μορφής τέτοιου χρέους.

Η εν λόγω όμως επιτροπή έχει μια μόνο ηθική αξία, ιδίως στην περίπτωση που το δημόσιο χρέος δε συνάφθηκε από μια παράνομη κυβέρνηση. Η ύπαρξή της από την άλλη, δε μπορεί να υποκαταστήσει αρμοδιότητες δικαστηρίων. Ακόμη και αν συσταθεί λοιπόν μια τέτοια επιτροπή, δεν αφαιρεί το δικαίωμα του οποιουδήποτε θιγόμενου πιστωτή να προσφύγει στα δικαστήρια (εν προκειμένω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) και να δικαιωθεί.

Άρα, το στοιχείο εκείνο που θα προσδιορίσει τα όρια του επονείδιστου χρέους της Ελλάδας μετά το πρώτο Μνημόνιο, δε θα είναι σε τελική ανάλυση η οποιαδήποτε επιτροπή σοφών αλλά τα καθ’ ύλην αρμόδια δικαστήρια και το συγκεκριμένα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Η ύπαρξη μιας τέτοιας επιτροπής μπορεί να ηχεί πολιτικά ευχάριστα, στην πράξη όμως ο ρόλος της είναι επουσιώδης, δεδομένης της δομής του διεθνούς συστήματος διαιτησίας, που συνήθως χρησιμοποιείται στην ΕΕ.

Στην περίπτωση που καταλήξουμε στα δικαστήρια, τότε θα συμβεί ένα από τα ακόλουθα: Αν δικαιωθούμε, τότε θα ανατραπούν Μνημόνια και Συμβάσεις. Από την άλλη όμως μπορεί να τεθεί θέμα συνέχισης των πιστώσεων, καθώς οι δανειστές μας δε θα είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν άλλους όρους, πλην εκείνων που αρχικά συμφώνησαν. Εδώ βέβαια, υπάρχουν διάφορες λύσεις υποκατάστασης των δανειστών, ιδιαίτερα όμως επώδυνες αν όχι παρακινδυνευμένες στην τρέχουσα χρονική περίοδο.

Αν δεν δικαιωθούμε όμως, τότε οι πιστωτές πατώντας στις επίμαχες αποφάσεις των Δικαστηρίων, δε θα έχουν την παραμικρή πρόθεση να συζητήσουν το οποιοδήποτε μελλοντικό κούρεμα ή αναθεώρηση των όρων της Σύμβασης. Στην περίπτωση λοιπόν αυτή τα περιθώρια ελιγμών εκ μέρους της Ελλάδας στενεύουν για οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους.

Η διαδικασία της συνεννόησης, που οδηγεί σε μια σύμπτωση απόψεων ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα μέρη, αν και πολιτικά λιγότερο ελκυστική, φαίνεται ως η πιο προσήκουσα λύση στην περίπτωση μας. Μπορεί να οδηγήσει σε επαναγορά των ομολόγων μας από την ΕΚΤ, στην τιμή που αυτή τα αγόρασε και όχι στην ονομαστική τους τιμή. Μπορεί επίσης να καταλήξει σε ένα δεύτερο κούρεμα κρατικού χρέους αυτήν την φορά, αν και το τελευταίο έχει αποκλειστεί (ως τώρα φυσικά). Όλα ανάγονται λοιπόν στην διαπραγματευτική ικανότητα των συμβαλλομένων μερών.

* Ο κ. Δημήτρης Μάρδας είναι Καθηγητής Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ



Post A Comment
  • Blogger Comment using Blogger
  • Facebook Comment using Facebook
  • Disqus Comment using Disqus

3 σχόλια :

  1. ...άσε που θα χάσουμε τα ευρωπαϊκά προγράμματα και θα πρέπει μετά να ζούμε μόνο με το μισθό του καθ. πανεπιστημίου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιατί το κουράζουμε με θεωρητικές υποθέσεις το θέμα και μπερδεύεται ο λαός;
    Ας μας πουν, οι καθ' ύλην αρμόδιοι, πόσο ποσοστό του χρέους το 2009 ήταν σε ρήτρες ευρώ, δολ. κλπ, πόσο είχε συναφθή (και κλειδωθή) σε εθνικό νόμισμα, τι έγινε και οι ευρωπαϊκές τράπεζες, για παράδειγμα, εμείωσαν την έκθεσή τους σε ελληνικά ομόλογα από 100 και πλέον δις ευρώ στα 4 περίπου δις, ποιοί "φορτώθηκαν" την ζημία και ποιοί απηλάγησαν...και τέλος πάντων πως γίνεται ένας ιδιώτης να επιζητεί να εμπέση στο άρθρο 99 του πτωχευτικού και ένα κράτος ΟΤΑΝ ΚΡΑΤΕΙ ΤΟΣΑ ΧΑΡΤΙΑ ΟΠΩΣ ΤΟ 2009 να μη κάνει κάτι διεθνώς αντίστοιχο.
    Τελικά μάλλον... ξεπουλήθηκε μια χώρα για να "επιβιώσει" μια αντιεπιστημονική και αντιπολιτική νομενκλατούρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι αλλα συμφωνα με το Ελληνικο Συνταγμα , καμμια κυβερνηση δεν ειναι νομιμη .
    Ειπαν ψεμματα σε ΟΛΕΣ τις προεκλογικες "διαμαχες" τους .
    Εκλεψαν .
    Καταστρεψαν μια ανθηρη οικονομια , με σχεδιο και εναλλαξ ΟΛΑ τα κοινοβουλευτικα κομματα .
    Λασπολογησαν το Εθνος
    Διαλυσαν το κρατος .
    Καταλυση της ΔΗΜΟ-ΚΡΑΤΙΑΣ σε Ολιγαρχικο .
    Εφεραν λαθρεποικους .
    κτλ κτλ κτλ .
    Ο νομος τι λεει ;

    Ειναι νομιμοι ; Η παρανομοι ;

    ΕΝΟΧΟΙ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

    Ελληνας πολιτης .

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...



Ελληνοτουρκικα

[Ελληνοτουρκικά][bleft]

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

[Γεωπολιτική][grids]

διαφορα

[διάφορα][bsummary]

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

[μυστικές υπηρεσίες][bleft]